مجسمه شیر و مبارزات زنان کوبانی: این کجا و آن کجا؟- سعید کرامت

 استان وایر- هادی ضیاءالدینی هنرمند سرشناس سنندجی به منظور حمایت و همدلی با "مقاومت زنان کُرد در کوبانی"، مجسمه ای به نام "شیر زنان کوبانی" ساخته است.
تازه ترین اثر هادی ضیاءالدینی نقاش و مجسمه‌ساز سرشناس سنندجی، مجسمه ای از یک زن کُرد در کنار یک شیر است و این هنرمند آن را برای حمایت از مقاومت زنان کوبانی در مقابل گروه دولت اسلامی، ساخته و "شیر زنان کوبانی" نامگذاری کرده است. ساخت این مجسمه به پایان رسیده است اما تاکنون محلی برای نصب مجسمه "شیر زنان کوبانی" تعیین نشده است.
 ***
دست آقای ضیاءالدینی درد نکند برای حمایتش از مبارزات زنان در کوبانی. ایشان اگر زنان را به شیر تشبیه نمی کرد کارش بیشتر مورد پسند میشد.
مجسمه شیر سمبل اقتدار گرائی مردانه آنهم در دوران بسیار دور است. شیر در عهد باستان سمبل اقتدار، تحمیل اراده و حکمروائی بر دیگران بوده است.

"  استان وایر- هادی ضیاءالدینی هنرمند سرشناس سنندجی به منظور حمایت و همدلی با "مقاومت زنان کُرد در کوبانی"، مجسمه ای به نام "شیر زنان کوبانی" ساخته است"شیر سمبل "شاهان جهانگشا" است و دلیل خصلت درندگی و اقتدارش به او لقب "سلطان جنگل " داده اند. در نگرش عهد باستانی، دنیا را به جنگلی تشبیه کرده اند که غیر از اقتدار، خشونت و بیرحمی هیچ قانونی نمیتواند در آن ثبات ایجاد نماید. در این تصویر، شیر سمبل حکمروایانی است که همیشه کوشیده اند که دیگران را مغلوب و مرعوب کرده و همگان را تحت فرمانروائی خویش در بیاورند.
در حالی که زنان کوبانی شهروندان آگاه قرن بیست یکم هستند که تازه از قید خرافات فرهنگ، دینی و اجتمائی رها شده و برای عدالت اجتماعی، رفاه همگانی و آزادیهای فردی و دخالت همگانی در امور سیاسی و اجتماعی مبارزه میکنند. پیام آنها برابری و مشارکت همگانی در سرنوشت خود بود.

مجسمه یک حیوان درنده و تمامیت خواه بیانگر عکس افق و آرمانی است که زنان کوبانی دنبال میکنند. تصویر شیر که حیوانی سلطهگر، زیاده خواه و خود محور است میتواند بیانگر یک قالب فکری مردسالارانه است و تنها میتواند فتوحات فرمانروایان عهدباستان را منعکس کند. اما نمیتواند بیانگر پیام عدالت جویانه و آزایخواهانه زنان کوبانی باشد.
زنان کوبانی در عین حال برای دفاع از مدنیت و برابری حقوقی خود و سایر شهروندان جنگیدند، احساسات و تمایلات زنانه، علاقه به اختیار کردن دوست پسر و همسر، مادر بودن، آرایش و تفریح را از دست ندادند. برای ارج نهادن کارشان لازم نیست با صفات فرسوده مردانه آنها را توصیف نمود.  

نوامبر ٢٦/٢٠١٤

اگر عضو یکی از شبکه‌های زیر هستید می‌توانید این مطلب را به شبکه‌ی خود ارسال کنید:.