"جدایی نادر از سیمین"؛ تراژدی زندگی طبقه متوسط، مهر

فرهادی مانند همیشه در کنار روایت مسائل زندگی یک خانواده و روند رو به اضمحلالی که آنها طی می‌کنند بخشی از مناسبات جامعه را بیان می‌کند، شخصیت‌پردازی نادر (پیمان معادی) نشانه واضحی است برای آنکه مخاطب به کلیدهایی که فیلم به او می‌دهد توجه کند، مردی که به خاطر حفظ پدرش حاضر است از همسرش جدا شود در موقعیتی ناخواسته وارد بحرانی می‌شود که به نظر می‌رسد باعث دوری او از همسر و دخترش می‌شود. لیلا حاتمی در نمایی از "جدایی نادر از سیمین" فیلم در روایت جزئیات و اطلاعات موفق است و فرهادی مانند همیشه با قراردادن جزئیات در کنار هم ذهن تماشاگر را بازی می‌دهد، نقطه حرکت درام (پول‌هایی است که سیمین برداشته) و نادر گمان می‌کند راضیه (ساره بیات) آن را دزدیده، فرهادی این نقطه طلایی را طوری در قصه قرار می‌‌دهد که حساسیتی ایجاد نکند و در دل داستان گم شود. "جدایی نادر از سیمین" به فضاسازی وابسته است، مانند همیشه فرهادی توانسته فضای زندگی واقعی را در فیلمش به وجود بیاورد، بخشی از لذتی که مخاطب از دیدن این درام اجتماعی می‌برد به دلیل همین فضاسازی و خلق موقعیت‌هایی مانند لحظه مواجهه لیلا حاتمی و پیمان معادی در بیمارستان با حجت (شهاب حسینی) است، صحنه‌ای که نادر پدرش را در حمام شستشو می‌دهد، جایی که ترمه (سارینا فرهادی) از دعوای پدر و مادر به گریه افتاده و... بازی‌ها مانند همیشه بالاتر از استانداردهای سینمای ایران است، پیمان معادی چند گام از "درباره الی" جلوتر آمده و نقشی دشوار را به خوبی بازی کرده است، لیلا حاتمی و مریلا زارعی هم قابل قبولند و همان طور که پیش‌بینی می‌شد ساره بیات و سارینا فرهادی پدیده‌های این فیلم هستند. "جدایی نادر از سیمین" در سینمای فرهادی جایگاهی ویژه دارد، می‌توان فیلم را پایان سه‌گانه‌ای درباره تراژدی زندگی طبقه متوسط دانست، نمایشی از آرزوها، حسرت‌ها و رنج‌های زندگی این طبقه.