جوایز وزارت ورزش به مربیان پارالمپیک شرم‌آور است

سرمربی تیم دوومیدانی معلولان گفت جوایزی که وزارت ورزش برای مربیان رشته‌های پارالمپیکی در نظر گرفته شرم‌آور است و با این شرایط چه بسا مربیان رفتن را به ماندن ترجیح دهند.

 وزارت ورزش هفته گذشته در مراسم تجلیل از مدال‌آوران پارالمپیک به دارندگان مدال طلا ۲۰۰ سکه طلا، مدال نقره ۱۵۰ سکه طلا و برنز ۱۰۰ سکه طلا اهدا کرد. این در حالی است که مربیان مدال‌آوران نسبت به پاداش‌هایی که برای آنها در نظر گرفته شده اعتراض داشتند.

بهمن رضایی، سرمربی تیم ملی دوومیدانی که تیم وی در بازی‌های پارالمپیک لندن ۱۳ مدال شامل پنج مدال طلا کسب کرد، با اعتراض به پاداشی که برای مربیان در نظر گرفته شده است، اظهار داشت: واقعا شرم‌آور است. به نظر من اگر مسئولان لوح تقدیر به مربیان می‌دادند بهتر بود تا اینکه این جوایز را بدهند. بسیاری از مربیان پنج تا ۱۰ تا سکه گرفتند و شما ببینید با این شرایط آیا ورزشکاری که ۲۰۰ سکه طلا گرفته، حاضر است با این مربی کار کند و آیا شان او را حفظ می‌کند؟

وی افزود: جوایزی که به مربیان داده شده از جوایز پاراآسیایی گوانگجو کمتر است و جالب است که می‌گویند عده‌ا‌‎ی از کارشناسان تربیت بدنی چنین تصمیماتی را گرفته‎اند.

"سرمربی تیم دوومیدانی معلولان گفت جوایزی که وزارت ورزش برای مربیان رشته‌های پارالمپیکی در نظر گرفته شرم‌آور است و با این شرایط چه بسا مربیان رفتن را به ماندن ترجیح دهند"به نظر من پس از اینکه آقای رئیس جمهور گفتند که جوایز ورزشکاران سالم و معلول یکسان شود، مسئولان وزارت ورزش گفتند جوایز مربیان را یکسان نمی‌دهیم و آنها هم نمی‌توانند کاری انجام دهند.

سرمربی تیم دوومیدانی معلولان افزود: ببینید به عنوان مثال آقای بهمن تاروردی‌زاده دکترا دارند و خود من در مقطع فوق‌لیسانس شاگرد ایشان بودم. آن وقت وزارت ورزش می‌آید و به بدنساز تیم ملی والیبال نشسته پنج سکه طلا می‌دهد. خب این بی‌احترامی به منزلت این افراد نیست؟ من زورم به کسی نمی‌رسد اما زورم به خودم که می‌رسد. خب بهتر است اصلا قید مربیگری را بزنم. ۱۶ ماه است که از خانواده‌ام دور بودم و پسرم که دانشجوست از من می‌پرسد چقدر سکه گرفتید و من از دادن پاسخ طفره می‌روم.

من و آقای دکتر رواسی، سرمربی تیم ملی وزنه براری معلولان ۵۰ سکه گرفتیم اما شنیده‌ام که آقای محمد بنا ۲۰۰ سکه گرفته است.

رضایی گفت: موفقیت ما در بازی‌های پارالمپیک وسیله‌ای است تا مسئولان کمیته ملی پارالمپیک همه جا بنشینند و با آب و تاب بگویند که برای برزیل از همین حالا برنامه‌ریزی کرده‎اند و چنین و چنان اما در عمل بیایند و ببینند که چطور جوایزی به این ناچیزی برای مربیان در نظر گرفته شده است. ایشان می‌گویند که دنبال این هستند تا مشکل را حل کنند اما باید بگویم که این موضوع به امروز و دیروز برنمی‌گردد و همیشه چنین بوده است.

وی گفت: با این شرایط مربیان دلسرد می‌شوند. ببینید مثلا در همین مراسم، آقای کورش باقری نشان درجه سه شجاعت گرفته اما این نشان را به یکی از مربیان پارالمپیکی که واقعا هم لیاقت کسب این نشان را دارد، ندادند. همه این موارد باعث دلسردی مربیان و در نتیجه بی‌میلی برای کار می‌‎شود.

بهمن رضایی در پایان گفت: ببینید اگر امروز ورزشکار معلول می‌تواند قهرمان پارالمپیک شود و ۲۰۰ سکه طلا بگیرد این یعنی اینکه درایتی پشت کارش بوده و نتیجه زحمات مربی است. خب پس بهتر است مربی بیاید با ورزشکار قرارداد ببندد و بگوید اگر طلا گرفتی ۵۰ درصد آن مال من وگرنه تمرین نمی‌دهم.

البته من این موضوع را تایید نمی‌کنم اما روندی که وزارت ورزش در پیش گرفته یا مربی را دلسرد می‌کند تا رها کند و برود و یا با ورزشکار دست به معامله بزند.