دنیای زیبای کودکانمان را دریابیم

    به گزارش باشگاه خبرنگاران ؛ دنیای کودکی لبریز از سادگی، نشاط، صفا و یکرنگی است و به همین دلیل افراد با عبور از آن روزها و زندگی در دنیای پراز تضاد، نقش و نقاب بزرگسالی،همه بارها و بارها برای روزهای بی دغدغه ،شاد و صمیمی کودکی اظهاردلتنگی می کنند. اگر چه دنیای کودکان امروز با روزهای کودکی نسل های گذشته بسیار متفاوت است، اما کمتر کسی را می توان یافت که ازخاطرات خوش کودکی با حسرت یاد نکند و با آهی از آرزوی بازگشت به آن روزها سخن نگوید. آرزوی همه بزرگترها این است که به دنیای رنگارنگ ،بی دغدغه و شاد کودکی بازگردند ،چرا که بعید به نظر می رسد که دنیای بزرگسالی را بتوان به رنگ آن روزها درآورد.روز جهانی کودک یاد دوباره ای از آن روزهای دوست داشتنی است. روز جهانی کودک به عنوان یک رویداد مهم در تقویم روزشمار کشورها به منظور احترام به کودکان قرار گرفته است و هر کدام از این کشورها به شیوه های گوناگون این روز را گرامی داشته و برنامه های مختلفی برای آن در نظر می گیرند. در ایران نیز روز ۱۶ مهر( ۸ اکتبر) به عنوان روز جهانی کودک شناخته شده و برنامه های مختلفی برای کودکان برگزار می شود.

" اگر چه دنیای کودکان امروز با روزهای کودکی نسل های گذشته بسیار متفاوت است، اما کمتر کسی را می توان یافت که ازخاطرات خوش کودکی با حسرت یاد نکند و با آهی از آرزوی بازگشت به آن روزها سخن نگوید"بررسی تاریخچه نامگذاری چنین روزی در تقویم سالیانه کشورها، ما را به سال های بسیار دور می‌برد. آن زمان که شعله ور شدن آتش جنگ جهانی دوم، ‌میلیون ها کودک در سرتاسر جهان را گرفتار رنج های بی پایانی کرد. در واقع به دنبال خودخواهی عده ای از بزرگترها، هزاران کودک در اردوگاه های مرگ جان سپردند، ‌صدها هزار کودک در بمباران های شهرها و مراکز غیر نظامی دفن شدند،‌ و صدها هزار کودک معلول و بی سرپرست و بی خانمان از آتش ویرانگر جنگ بر جای ماندند. ویرانگری ناباورانه جنگ جهانی دوم و زخم های عمیق آن بر روح و روان انسان های شرافتمند سبب شد که موضوع بهروزی کودکان باردیگر در دستور کار نهادهای بین المللی قرار گیرد. با پایان گرفتن جنگ و برجا ماندن شمار زیادی کودک بی پناه، بی سرپرست و آسیب دیده از جنگ، در اولین نشست مجمع عمومی سازمان ملل متحد در سپتامبر سال ۱۹۴۶ یا شهریور ۱۳۲۵ یعنی سال پس از جنگ صندوق کودکان سازمان ملل یا یونیسف (United Nations International Emergency Fund) پایه گذاشته شد تا به نیازهای فوری این کودکان پاسخ دهد.

این صندوق تا سال۱۹۵۳وضعیت ناپایداری داشت،‌ اما در۶ اکتبر همین سال بنابر قطعنامه ۸۰۲ این سازمان،‌ صندوق کودکان سازمان ملل به نهادی پایدار یا دائمی تبدیل شد. یک سال بعد مجمع عمومی سازمان ملل متحد بنا بر قطعنامه شماره ۸۳۶ از یونیسف خواست که روزی را به نام روز جهانی کودک سازماندهی کند. در بند یک این قطعنامه از یونیسف خواسته شده است که به همه کشورهای عضو توصیه کند از سال ۱۹۵۶، روزی به نام روز جهانی کودک را سازماندهی و پایه گذاری کنند که بیانگر همبستگی و درک کودکان سرتاسر جهان از یکدیگر باشد و آرمان ها و هدف های کودک مدارانه را ترویج کند. همچنین در بندی دیگر از این قطعنامه خواسته شده است که این اختیار به کشورها داده شود که روزی را که برمی گزییند متناسب با وضعیت ویژه کشورشان باشد. از آن سال تا امروز یونیسف برای این روز به فراخور مسائل و موقعیت کودکان در سراسر جهان شعاری را انتخاب می کند.

"در ایران نیز روز ۱۶ مهر( ۸ اکتبر) به عنوان روز جهانی کودک شناخته شده و برنامه های مختلفی برای کودکان برگزار می شود"این روز فرصت مناسبی است برای توجه به موقعیت کودکانی که سالانه به خاطر صرف هزینه های بسیار برای تولید انواع سلاح های کشتارجمعی، هسته ای و غیر هسته ای زندگیشان درخطر نابودی و بحران قرار دارد.علاوه براین کودکان بسیاری در سراسر جهان با مشکلاتی چون گرسنگی، نداشتن امکانات بهداشتی،سوء تغذیه و مسائلی از این دست درگیرند. مراقبت از کودکان و برآوردن نیازهای اولیه آنها در سال های ابتدایی زندگی و ترغیب و تشویق والدین به تعلیم فرزندان یکی از مهمترین موضوعات در دستور کار یونیسف است. همچنین این انجمن درزمینه کاهش بیماری، مرگ و میر در کودکان و حمایت از آنها هنگام جنگ و حوادث طبیعی تلاش بسیار می کند. در کنار این برنامه های جهانی، انتخاب روزی با عنوان روز کودک فرصتی برای توجه به خواسته ها و نیازهای عاطفی و روحی کودکان است، کودکانی که بدون در نظر گرفتن نژاد، تربیت، جایگاه خانوادگی، وضعیت اقتصادی و فرهنگی آنان در سراسر جهان ،در ویژگی سادگی، پاکی و زیبایی مشترک هستند. کودکان معنا بخش زندگی و تلطیف کننده روزهای پرازدغدغه و گرفتاری خانواده ها به شمار می‌روند و نباید فراموش کرد که این والدین هستند که مسوول سرنوشت و زندگی این موجودات دوست داشتنی هستند.

بنابراین شاید انتخاب این روز تلنگری به همه بزرگسالانی باشند که در کوران مشکلات زندگی و دغدغه های روزمره فراموش می کنند که زمانی هر چند کوتاه را برای بودن، بازی کردن و شنیدن سخنان فرزندانشان باید سپری کنند. رها کردن کودکان در دنیای سرد و بی روح تکنولوژی ،رایانه، بازی های الکترونیکی و انواع فیلم های کارتونی، آنها را از دستان پر مهر پدر و آغوش گرم مادر دور می کند و مهمترین نیاز کودک را که همانا احساس امنیت وعاطفه است، بی پاسخ می گذارد. به نظر می رسد این روز فرصت مناسبی است که بار دیگربه کودکان و دنیای زیبای آنها بنگریم و با کفش های بزرگسالی گامی هر چند کوچک در دنیای خوش رنگ آنها بزنیم،دنیا را از دریچه نگاه آنها ببینیم و در کنار آنها به همه موقعیت های زندگی لبخند بزنیم. در مقدمه کنوانسیون حقوق کودک آمده که کودک باید در فضایی سرشار از خوشبختی ، محبت و تفاهم بزرگ شود.به امید تحقق این شعار و آرزوی داشتن دنیایی به دور از جنگ و هیاهو برای همه کودکان.//