گفت‌وگوی ایسنا با پرویز پرستویی: من هم اگر کاسب بودم، مرتب کار می‌کردم

من هم اگر كاسب بودم، مرتب كار می‌كردم
فرهیختگان
گویا - ۲۸ خرداد ۱۳۹۰

بعضی مسائل مطرح شده در «هفت» در شان سینمای ایران نیست این بازیگر در ادامه با گلایه از برنامه «هفت» آنرا برای سینمای ایران مخرب دانست و اظهار کرد: نمی‌دانم چه الزامی است که این برنامه وجود داشته باشد و با چه انگیزه‌ای این برنامه ساخته می‌شود؟ اگر آقای فردوسی پور می‌آید و ۹۰ را می‌سازد که چنین درخششی دارد باید توجه داشت بحث فوتبال چیز دیگری است و سینما با ورزش تفاوت دارد. بعضی از مسائلی که در برنامه «هفت» به آن پرداخته می‌شود، در شأن سینمای ایران نیست. وی افزود: آقای جیرانی تهیه‌کننده این برنامه که اهل قلم و خودش هم کارگردان سینما است، چرا باید دست به تهیه چنین برنامه‌ای بزند؟ من قصد بی احترامی به کسی را ندارم و بحثم سینمای ماست در واقع به جایی می‌رسد که آقای جیرانی هم می‌خواهد، برنامه‌اش را به هر شکلی پر کند که این مشکل‌ساز می‌شود. آدمهایی به برنامه آورده می شوند و رویشان فوکوس می‌شود و جامعه نسبت به آنها بدبین می‌شود. پرستویی تاکید کرد: ما آدمهایی نیستیم که چالشمان خیلی خوب باشد و مردم در جریان قرار بگیرند.

"آدمهایی به برنامه آورده می شوند و رویشان فوکوس می‌شود و جامعه نسبت به آنها بدبین می‌شود"ما گوشت هم را بخوریم استخوان هم را نباید دور بریزیم. ما نباید این رو در رویی‌ها را در تلویزیون داشته باشیم. باید مسائل خودمان را خودمان حل کنیم. ما نباید به جان همدیگر بیفتیم. هنرمند جماعت، شان و منزلتش بالاتر از این حرفهاست.

هنرمند با سیلی صورت خودش را سرخ نگاه می‌دارد. هنرمند‌ان ما در واقع یک نوع جانبازند، یعنی تمام زندگی و وقتشان را در کارشان گذاشته‌اند ولی خوب زندگی نمی‌کنند. اگر یک نفر در این دنیای گله گشاد یک آپارتمان و ماشین دارد چیز زیادی نیست. متاسفانه تفکری وجود دارد که شرایطی را به وجود می‌آورد و اتفاقات جوری می‌شود که اگر «هفت» جنجال نکند، دیگر جذاب نیست. وی با بیان اینکه مرتب تیشه به ریشه هم می‌زنیم گفت: خانم فرجامی را با آن وضعیت به برنامه می‌آوریم و توی جامعه من باید جواب بدم که چه شده خانم فرجامی اینجوری شده است یا آقای پور عرب را به آن شکل نشان می‌دهید چه نتیجه‌ای دارد؟! آقای جیرانی چرا در طول این سالها دنبال فریماه فرجامی و ابوالفضل پورعرب نرفتید؟.

"پرستویی تاکید کرد: ما آدمهایی نیستیم که چالشمان خیلی خوب باشد و مردم در جریان قرار بگیرند"چرا اینها به این وضعیت در آمدند؟ الان می‌آورید و اینگونه بی‌رحمانه نشانشان می‌دهید، تبعاتش هم در جامعه می‌بینید. حداقل من یکی، هیچ وقت عینک دودی نمی‌زنم که من را نبینند و در کوچه و خیابان با مردم بحث و گفت‌وگو می‌کنم. چه قدر باید به خاطر این قضیه جواب داده باشم؟ چرا اینجوری به یک سری چیز‌ها دامن می‌زنیم. پرستویی ادامه داد: اینها مشکلات سینمای ما نیست، این مسائل را باید در خودمان حل کنیم. این عزیزان جزء خانواده‌های ما هستند.

ما باید از همدیگر حمایت بکنیم. باید حداقل به درد دل همدیگر گوش بدهیم. باید بغض و کینه و خود بزرگ بینی و این نگاه‌ها را از خودمان دور کنیم. ما باید سعی کنیم همدیگر را به جای تخریب، تحمل بکنیم و مسائل شخصی‌مان را اینقدر به رخ نکشیم. بیایم تکلیفمان را با خودمان روشن کنیم که چرا باید در کارهای سخیف کار کنیم.

"هنرمند‌ان ما در واقع یک نوع جانبازند، یعنی تمام زندگی و وقتشان را در کارشان گذاشته‌اند ولی خوب زندگی نمی‌کنند"چرا باید کارگردان‌های ما تن به ساخت هر موضوعی بدهند؟ وظیفه‌ما خیلی مهم تر از این حرفهاست. بعضی وقتا واقعا مردم به ما گوشزد می‌کنند، می‌گویند شما خیلی وظیفه سختی دارید شما هنرمندید ما از شما توقع داریم. اگر سینما خوب نیست برویم کار دیگری پیشه کنیم یا حداقل در فکر چاره‌ای باشیم که از این وضعیت نجات پیدا کنیم. وی افزود: ‌الان می‌دانم من را به سیخ می‌کشند، تو غم نان نداری این حرف‌ها را می‌زنی.‌ می‌گویم دوست عزیز بزرگوار، تو که روز اول پذیرفتی و حتما به تو گفتند که توقعی نداشته باش که با هنر برج بسازی. هنر گرسنگی هم دارد، ‌اجاره خانه هم دارد، بچه دانشجو هم دارد و آدم‌ها برای هنر، خون ریختند و برای هنر پشت میله‌های زندان پوسیدند.‌چرا شرح وظایفمان یادمان رفته است.

خیلی از آدم‌ها با این فیش حقوقی‌ها زندگی می‌کنند. این زیاده خواهی‌ها، وضعیت فعلی سینمای ما را آسیب پذیر کرده است. پرویز پرستویی خاطرنشان کرد: من الان بعد از «آشپزباشی» حدود دو سال است که یک ریال درآمد نداشته‌ام و در این دو فیلم هم فقط به خاطره دل خودم کار کردم و اگر شد به حقوقم می‌رسم و اگر هم نرسم آنرا پذیرفتم. من از ابتدا این چیزها را برای خودم پیش بینی کردم و گفتم پرویز پرستویی تو قرار نیست مسیر همواره، صاف و تکلیف روشنی داشته باشی و آمادگی این را داشته باش که هزار جور اتفاق قراراست بی افتد و ‌برای همه آنها باید راهکاری پیدا کنی. بازیگر فیلم «بید مجنون» با بیان اینکه ما باید در کنار همدیگر، ‌همدیگر را دوست داشته باشیم و به هم احترام بگذاریم گفت: با خلوص با هم همفکری کنیم و به فکر همدیگر باشیم آن وقت تکلیفمان روشن است و می‌دانیم که چه کار باید بکنیم، چه فیلمی باید بسازیم.

"متاسفانه تفکری وجود دارد که شرایطی را به وجود می‌آورد و اتفاقات جوری می‌شود که اگر «هفت» جنجال نکند، دیگر جذاب نیست"الان چرا از «مرهم» و «جدایی نادر از سیمین» استقبال می‌شود و خیلی فیلم‌های دیگر به نام کمدی‌ جواب نمی‌دهند؟! هنرمند با کارش زنده است وی تاکید کرد: هنرمند با کارش زنده است. من هنوز حرف تقوایی در جشن کارگردانان یادم نرفته که گفت کاش به خاطر کارهایی که کردم تقدیر بشوم نه به خاطر چیز دیگر. این آدمها وقتی کار می‌کنند به خدا برای ما فرهنگ سازی می‌کنند و تاثیر زیادی دارند و چهره‌ی سینمایمان عوض می‌شود.آنوقت هرکس به خودش اجازه نمی‌دهد از هر کسی در کارش استفاده کند. من به حرفه خودم احترام می‌گذارم. آقا و خانم مسنی که به لحاظ گویششان این روزها در بورس هستند باید جای خودشان کار کنند و تماشاگر خاص خودشان را دارند، ما چرا گول این قضایا رو می‌خوریم.

وقتی این آقا می‌آید ما واقعا آقای مشایخی را باید چکارکنیم؟ و یاآقای انتظامی را که تشنه کار خوب است و روحش هنوز روح جوان ۱۴ ساله است که می‌خواهد در کار خوب حضور داشته باشد، ‌ولی روزها سپری‌ می‌شود و همینجور سنشان بالا می‌رود. می‌خواهم تئاتری را کارگردانی کنم پرویز پرستویی درباره فعالیت این روزهایش با بیان اینکه در حال حاضر فعالیتی ندارد از بازگشتش به عرصه تئاتر خبر داد و گفت: قصدم این است بعد از سرانجام پیدا کردن کار فیلمی که قرار است با کارگردانی ایرانی مقیم آلمان با موضوع مهاجرت کار کنم و تنها دو بازیگر ایرانی دارد، کار بعدی‌ام حتما تئاتر باشد و خودم می‌خواهم آنرا کارگردانی کنم و دغدغه‌ام این است، حتما آنرا کارکنم. وی افزود: چهار سال پیش هم که «فنز» را کار کردیم دیدم نیاز دارم و بعد از سالها به تئاتر بازگشتم. حضور در تئاتر حکم خانه تکانی دارد و برایم مقدس است. در سینما هم با همان نگاهی که به تئاتر دارم، سعی می‌کنم در کارها حضور پیدا کنم، ولی تئاتر را خانه اول و آخرم می‌دانم و هنوز افتخار می‌کنم آمار کار تئاترم بیشتر از سینما است.

"چرا اینها به این وضعیت در آمدند؟ الان می‌آورید و اینگونه بی‌رحمانه نشانشان می‌دهید، تبعاتش هم در جامعه می‌بینید"قصدم این است تئاتر را در تهران و همه استانها اجرا کنم، چراکه از موضوعی تأثیرگذار برخوردار است. پرستویی با بیان اینکه دنبال وسوسه کارگردانی تئاتر نبوده است گفت: اما برای این کار دوست دارم فضایی که مدنظر دارم را کار کنم. چهل سال پیش تجربه کارگردانی در تئاتر را داشتم، اما کار گروهی عنوان شد و این اولین تجربه‌ام است و به دلیل اهمیتش، ناچار هستم آنرا را خودم کارگردانی کنم. مطمئنم آدم‌هایی که دور هم جمع می‌شویم و تجربیات چند سال بازیگری‌مان می‌تواند آن فضا را به وجود آورد. این تئاتر آدم‌های خاص خودش را می‌خواهد.

خود من هیچ وقت همزمان دو کار را نکردم و همزمان با نمایش‌هایی که کار کردم فعالیت سینمایی‌ام را تعطیل کردم. این کار هم می‌طلبد آدم‌هایی باشند تا حداقل سه ماه وقتشان را سر این کار بگذارند و فعالیت دیگری نداشته باشند و همه با هم همدل باشیم. سعی هم می‌کنم کار با چهارچوب ‌های سینمایی تولید شود تا کسی که حضور پیدا می‌کند، فکر کند در یک کار سینمایی حضور پیدا کرده است. وی درباره تجربه کارگردانی در سینما با بیان اینکه آنقدر خلوت‌های بازیگری برایش اهمیت داشته که هیچ وقت کارگردانی سینما برایش مسئله نبوده است گفت: ترجیح می‌دهم کار خودم را بکنم، اما ممکن است اتفاقاتی بی‌افتد که آدم جسارت پیدا کند، یکدفعه تجربه‌ای داشته باشد. شاید هم یک روز این تجربه را انجام بدهم.

"حداقل من یکی، هیچ وقت عینک دودی نمی‌زنم که من را نبینند و در کوچه و خیابان با مردم بحث و گفت‌وگو می‌کنم"مقام کارگردان بسیار مهم است اما گاهی کارگردان‌هایی را می‌بینی که نمی‌توانند پدر گروه باشند. کارگردان تنها نباید تکنسین باشد و جای دوربین را ببیند. کارگردان باید به تک تک عوامل توجه کند برای همین است که کار کارگردان مهم است و مسئولیت همه آدم‌ها را دارد. دشواری کارگردانی این است که روانشناسی بداند و بتواند تک تک عوامل را مدیریت کند. شاید در آینده کاری باشد از تجربیاتم آنجور که می خواهم خرج کنم و استفاده کنم و کاری را کارگردانی کنم.

من ده سال در دادگستری آدم‌های مختلف دیدم و فایل‌های ذهنی زیادی دارم و همه چیز برایم مهم است و بی‌توجه از کنار چیزی رد نمی‌شوم. من هم اگر کاسب بودم،مرتب کار می‌کردم بازیگر فیلم «مارمولک» درباره کم کاریش در این سالها گفت: وقتی فیلمنامه با خود من ارتباط برقرار نمی‌کند چگونه با مخاطب برقرار کند. من هم که اگر کاسب بودم مرتب کار می‌کردم، از این فیلم به آن فیلم از آن فیلم به این فیلم. بالاخره در شرایطی که زندگی می‌کنم که شرایط سختی هم هست، بدم نمی‌آید که تا تنور داغ است بزنیم و بچسبانیم و به قول معروف پس اندازی برای خودمان داشته باشیم. به هرحال هر کسی دوست دارد در رفاه باشد، ولی جاهایی آدم با خودش می‌گوید، به چه قیمتی؟.

"چه قدر باید به خاطر این قضیه جواب داده باشم؟ چرا اینجوری به یک سری چیز‌ها دامن می‌زنیم"تماشاگر همیشه برای من با هر نگاه و ایدئولوژی قابل احترام است و همیشه از کارهایی که کردم تن لرزه داشته‌ام که شرمنده این تماشاگر نشوم. تماشاگری که آخر هفته خودش را هزینه کرده و به سختی با خانواده به سینما می‌رود، من باید برای او جوابی داشته باشم، او این خرج را به نوعی برای من کرده و خیلی بد است که من دست خالی او را بیرون بفرستم. وی افزود: ما اگر کسی در خانه‌مان را می‌زند و نذری می‌آورد ظرفش را می‌دهیم و در آن چیزی هم می‌گذاریم. متأسفانه خیلی جاها هم آدم شرمنده می‌شود. بنابراین گزیده کار کردن فقط احترام به مخاطب است و بس.

گفت‌وگو از مسعود نجفی خبرنگار ایسنا

منابع خبر

اخبار مرتبط