شورای هماهنگی راه سبز امید خواستار آزادی زندانیان سیاسی و رفع حصر شد

 جرس: در آستانه سالگرد سرآغاز جنبش سبز مردم ایران، شورای هماهنگی راه سبز امید طی بیانیه ای خاطرنشان کرد: پنج سال از جنبش سبز می‌گذرد درحالی که مشعل حقیقت‌گویی در استقامت خانم رهنورد، و آقایان کروبی و موسوی، و نیز صدها آزاده‌ی محبوس در زندان‌های غیرقانونی، روشن و برافراشته است. و این، مستقل از تداوم بالنده‌ی جنبش سبز در جامعه ایران (به‌ویژه در دانشگاه‌ها و جلسات سیاسی و کانون‌های فرهنگی و مجامع هنری) است.

به گزارش جرس، شورای هماهنگی راه سبز امید در بیانیه خود تاکید می کند: آزادی زندانیان سیاسی، و در صدر آن، آزادی سه همراه صبور و آزاده جنبش سبز (آقایان کروبی و موسوی، و خانم رهنورد)، رفع محدودیت‌های غیرقانونی و نگاه امنیتی علیه فعالیت احزاب و گروه‌ها، و جنبش‌های اجتماعی (چون جنبش زنان، جنبش دانشجویی، و جنبش کارگری)، گسترش فضای گفت‌وگوی اجتماعی و گشایش در فضای مطبوعات و امنیت روزنامه‌نگاران، خواسته‌هایی تنها سیاسی نیستند؛ این همه، مطالباتی انسانی و قانونی و موجبی بس موثر برای تحقق آرامش و وفاق و همدلی اقشار گوناگون جامعه جهت بازسازی ایران و توسعه و آبادانی کشور و نیز رهانیدن ملک و ملت از تهدیدهای گوناگون است.

متن بیانیه شورای هماهنگی راه سبز امید به مناسبت سرآغاز جنبش سبز به شرح زیر است:

به‌نام خدا

هموطنان عزیز و آگاه

پنج سال از انتخابات فراموش ناشدنی ۲۲ خرداد ۱۳۸۸ و حوادث خونین و مهم متعاقب آن گذشت. این در حالی است که بخش بزرگی از ملت آگاه و مقاوم ایران از آن هنگام تاکنون هویت و راه مداراپیشه‌ی «سبز» را برای طی طریق اجتماعی و سلوک سیاسی و سبک زندگی خود برگزیده‌اند. آنان با وجود تحمل التهاب‌ها و مخاطرات فراوان و رنج‌ها و فشارهای گوناگون، از همراهی با جنبش سبز و رفتن پیوسته و بی یأس در راه سبز امید و همگامی با موسوی ، کروبی و رهنورد پا پس نگذاشته‌اند.

"و این، مستقل از تداوم بالنده‌ی جنبش سبز در جامعه ایران (به‌ویژه در دانشگاه‌ها و جلسات سیاسی و کانون‌های فرهنگی و مجامع هنری) است"پیام این تداوم صبورانه و حضور امیدوارانه، باور به تاکیدهای مصرح در منشور جنبش سبز است: «جنبش سبز برآمده از مردم و مولود یک نهضت ملی است. حرکتی در تداوم تلاش مردم ایران برای دستیابی به آزادی، عدالت اجتماعی و تحقق حاکمیت ملی است. جنبش سبز تلاش‌های خود را برای صیانت از آرای مردم تا زمان استقرار نظام انتخاباتی آزاد، رقابتی، غیرگزینشی و منصفانه که شفافیت آن کاملا قابل تضمین باشد، ادامه خواهد داد.»
پنج سال از تولد جنبش سبز گذشت، درحالی‌که در این مدت، بی‌بصیرتی صاحبان قدرت و تمامیت‌خواهان در حمایت از دولتی بی‌کفایت و ناکارآمد و فاسد و بحران‌زا، به شکلی روزافزون بر منصفان و خردمندان، آشکار شد.

با وجود سپری شدن پنج سال از عمر جنبش سبز و تحمیل ۴۰ ماه حبس به دو نامزد معترض انتخابات ۸۸، و خاموش ساختن ظاهری معترضان با خشونت و زندان، هنوز مستندات جدیدی برای تقلب و دستبرد معنادار و کودتا در انتخابات ریاست جمهوری ۱۳۸۸ آشکار می شود.

اعتراف صریح فرمانده کل سپاه پاسداران به تحمیل کردن دولتی متوهم و خردگریز و تکثیرگر دروغ به اکثریت ملت ایران (فیلم مهمی که به تازگی منتشر شده) خود سندی جدید دال بر حقانیت اعتراض مدنی میلیون‌ها شهروند آگاه است. «وَمَکَرُواْ وَمَکَرَ اللّهُ وَاللّهُ خَیْرُ الْمَاکِرِینَ.» (آل عمران ـ ۵۴)

شگفتا که از جمع کودتاچیان و اقتدارطلبان، نه تنها هیچکس پاسخ‌گوی خون ده‌ها شهید مظلوم جنبش سبز و هزاران شهروند سرکوب و بازداشت شده و محبوس گردیده و خشونت دیده، نیست؛ بلکه حتی کسی از حاکمان در مورد سوء استفاده‌ها و فسادهای رنگارنگ و چند هزار میلیارد تومانی که هر روز سندی جدید و متهمی تازه می‌یابد، توضیح نمی‌دهد و به‌خاطر این هرج و مرج و بی‌بصیرتی، از ملت نجیب و بردبار ایران پوزش نمی‌طلبد.
فرمانده کل سپاه پاسداران آشکارا از سرکوب اعتراض مدنی و آرام شهروندان پرسشگر می‌گوید و دستبرد در نتیجه‌ی انتخابات، و کسی از جمع مقام‌های ارشد نظام جمهوری اسلامی و دستگاه قضایی، لب به پرسش و بازخواست او نمی‌گشاید.

هموطنان بردبار

پنج سال از تولد جنبشی گذشته که از تغییرات اجتماعی جان می‌گیرد و ریشه‌هایش در متن و بطن جامعه مدنی ایران زنده و زاینده است و یارانی صبور و استوار و امیدوار دارد.
پنج سال از جنبش سبز می‌گذرد درحالی که مشعل حقیقت‌گویی در استقامت خانم رهنورد، و آقایان کروبی و موسوی، و نیز صدها آزاده‌ی محبوس در زندان‌های غیرقانونی، روشن و برافراشته است. و این، مستقل از تداوم بالنده‌ی جنبش سبز در جامعه ایران (به‌ویژه در دانشگاه‌ها و جلسات سیاسی و کانون‌های فرهنگی و مجامع هنری) است.

جنبش سبز همچنین خود را در شکلی مطالبه‌جو و پرسش‌گر و منتقد، در انتخابات ریاست جمهوری ۱۳۹۲ مطرح ساخت. جمعی از روندگان «راه سبز امید» با رأی خود و بخشی از همراهان جنبش سبز با عدم مشارکت خویش، همزمان در دو عرصه‌ی ایجابی و سلبی، بار دیگر ضرورت تغییر را فریاد کردند. تغییرخواهی اکثریت ملت ایران چنان توانمند بود که صاحبان قدرت چاره‌ای جز تمکین بدان نیافتند.

برآمدن دولت اعتدال‌گرای آقای روحانی البته فرصتی برای تجدید قوا و توان‌یابی جامعه مدنی ایران است. حضور محسوس نخبگان و مدیران خردپیشه و واقع بین و اهل گفت‌وگو و مدارا در حکومت نیز موثر و شایان استقبال است. نیز دفاع از دستاوردهای مثبت و کوشش‌های وطن‌دوستانه‌ی دولت اعتدال را بویژه در مقابل اقتدارگرایانی که نمی‌خواهند به خواست مردم تمکین کنند، وظیفه‌ای ملی می‌دانیم.

"این در حالی است که بخش بزرگی از ملت آگاه و مقاوم ایران از آن هنگام تاکنون هویت و راه مداراپیشه‌ی «سبز» را برای طی طریق اجتماعی و سلوک سیاسی و سبک زندگی خود برگزیده‌اند"البته بر این باوریم که اساس طی طریق ماندگار و موثر و منتهی به مطلوب، اتکا به نیروی اجتماعی است. چنان که در منشور جنبش سبز (مورد تایید آقایان موسوی و کروبی) آمده است: «جنبش سبز یک جنبش مدنی است که ضمن تأکید ورزیدن بر گفت‌وگوی احترام‌آمیز متقابل، فعالیت مسالمت‌آمیز و توسل به راه‌های غیرخشونت آمیز را ارزشی خدشه ناپذیر می‌داند.»

جان گرفتن اقتصاد بحرانی کشور، و حل و فصل بحران در روابط خارجی و تَرک برداشتن دیوار سترگ و خشن تحریم‌های غیرانسانی، خود موجبی برای تزریق امید و نشاط به جامعه، و نیز عاملی موثر برای افزایش مشارکت جدی لایه‌های اجتماعی همدل با جنبش سبز در مسیر دموکراسی خواهی و آزادی طلبی است.
تلاش برای گسترش جامعه مدنی و تقویت حوزه عمومی از طریق تشویق مردم به مشارکت در تعیین سرنوشت خود با حضور در تشکل‌های صنفی و غیردولتی و احزاب ـ که جملگی در زمره‌ی راهکارهای اساسی جنبش سبز محسوب می‌شوند ـ به یمن حضور قوه مجریه جدید، مقدورتر و ممکن‌تر است. کوششی که مقوم جنبش سبز و پشتوانه‌ای برای تحقق چشم‌اندازهای آن است.

اعتقاد راسخ داریم که بدون مطالبه‌ی حقوق اساسی و مدنی ملت ایران و بدون فشار جدی افکار عمومی برای تحقق حقوق ملت، مصرح در فصل سوم قانون اساسی، تمامیت‌طلبان حاضر به اعطای امتیاز به مردم ایران و نیز جناح حامی تغییر در حکومت نخواهند شد.

آزادی زندانیان سیاسی، و در صدر آن، آزادی سه همراه صبور و آزاده جنبش سبز (آقایان کروبی و موسوی، و خانم رهنورد)، رفع محدودیت‌های غیرقانونی و نگاه امنیتی علیه فعالیت احزاب و گروه‌ها، و جنبش‌های اجتماعی (چون جنبش زنان، جنبش دانشجویی، و جنبش کارگری)، گسترش فضای گفت‌وگوی اجتماعی و گشایش در فضای مطبوعات و امنیت روزنامه‌نگاران، خواسته‌هایی تنها سیاسی نیستند؛ این همه، مطالباتی انسانی و قانونی و موجبی بس موثر برای تحقق آرامش و وفاق و همدلی اقشار گوناگون جامعه جهت بازسازی ایران و توسعه و آبادانی کشور و نیز رهانیدن ملک و ملت از تهدیدهای گوناگون است.

شورای هماهنگی راه سبز امید
۲۲ خرداد ۱۳۹۳