سرمربی الاهلی عربستان: پرسپولیس تیم قدرتمندی است/ آماده‌تر از بازی رفت هستیم

 بازی اینترنتی نهنگ آبی Blue Whale یک بازی چالش برانگیز ۵۰ مرحله ایست که در مراحل اولیه آن از کاربر خواسته می شود چالش‌های آسانی مانند گوش دادن به یک سبک موسیقی خاص یا نقاشی یک نهنگ آبی بر روی بدن خود را انجام دهند. اما در مراحل بعدی این چالش ها سخت تر و پرخطرتر می شود و در نهایت از کاربر خواسته می شود که به زندگی خود پایان دهد.

به نوشته وب سایت "گجت نیوز": «نحوه طراحی بازی و شیوه تاثیرگذاری آن بر روی روح و روان طوری است که کاربر را به چالش می‌کشاند! به همین دلیل نوجوانان، که همیشه دوست دارند توانایی‌های خود را به دیگران نشان داده و از گفتن کلمه نه به دیگران واهمه دارند، بیشتر جذب آن می‌شوند، گویی گفتن بله به فرمان‌های بازی، آن‌ها را بزرگ و نیرومند جلوه می‌دهد. کنجکاوتر بودن نوجوانان، دلیل دیگر جذب آن‌ها به این بازی است.

نام‌گذاری این بازی بر اساس اصطلاح نهنگ آبی بوده و از پدیده به ساحل نشستن نهنگ‌ها می‌آید که نشانی از خودکشی است. به عقیده برخی محققان، این نوع از نهنگ‌ها برای خودکشی خودشان را به ساحل می‌کشانند.
کاربر باید به طور مرتب بازی نهنگ آبی را اجرا کرده و اغلب یک تصویر از خود ارسال کند تا مجوز راهیابی به مرحله بعد را به دست بیاورد. در نخستین مرحله از او خواسته می‌شود یک نهنگ آبی را بر روی دستش ترسیم کند.

"کنجکاوتر بودن نوجوانان، دلیل دیگر جذب آن‌ها به این بازی است.نام‌گذاری این بازی بر اساس اصطلاح نهنگ آبی بوده و از پدیده به ساحل نشستن نهنگ‌ها می‌آید که نشانی از خودکشی است"تصویر زیر نشان‌دهنده دست یکی از کاربرانی است که نتوانسته به چالش بازی نهنگ آبی کلمه نه بگوید.

بریدن لب یکی دیگر از خواسته‌های دردآور این بازی است که در یکی از مراحل آن از کاربر خواسته می‌شود. رفتن به بلندی، آویزان شدن از آن و گرفتن عکس از خود یکی دیگر از مراحل بازی است. فعالیت این بازی در سال ۲۰۱۳ و همراه با F57 آغاز شد. F57 یکی از نام‌های «گروه مرگ» در شبکه اجتماعی روسی زبان VKontakte است. به نظر می‌رسد نخستین مرگ در اثر بازی نهنگ آبی در سال ۲۰۱۵ اتفاق افتاد.

فیلیپ بوکین (Philipp Budeikin)، یک دانشجوی روان‌شناسی بود که از دانشگاه اخراج شد.

وی مدعی ساخت بازی نهنگ آبی است. فیلیپ هدف خود را تلاش برای پاک‌سازی جامعه با حذف انسان‌هایی که هیچ فایده‌ای ندارند اعلام کرد.

در سال ۲۰۱۶، وقتی یک روزنامه‌نگار با ارتباط دادن تعداد زیادی از خودکشی‌های اخیر به این بازی توجه زیادی را به خود جلب کرد، بازی نهنگ آبی مجددا بر سر زبان‌ها افتاد. دوباره نوجوانان زیادی به سمت آن جذب شده و والدین زیادی مضطرب شدند. مدتی بعد، بودکین به جرم تحریک ۱۶ دختر نوجوان برای خودکشی دستگیر شد.
قوانینی به منظور پیشگیری از خودکشی وضع شد و نگرانی از بازی نهنگ آبی به کل جهان گسترش یافت. حتی چندین حادثه که در آن‌ها افراد اقدام به خودآزاری و صدمه زدن به بدن خود کرده بودند نیز به این بازی ارتباط داده شد.

هر بار که نام بازی نهنگ آبی به خاطر حوادث پدید آمده از آن بر سر زبان‌ها افتاد، مجددا تعداد زیادی نوجوان کنجکاو به سمت آن کشیده شدند.

"کاربر باید به طور مرتب بازی نهنگ آبی را اجرا کرده و اغلب یک تصویر از خود ارسال کند تا مجوز راهیابی به مرحله بعد را به دست بیاورد"بازی بر اساس ارتباط بین کاربران و مدیران بنا شده است. در آن مجموعه‌ای از وظایف تعریف شده‌اند که توسط مدیران گفته شده و کاربران باید آن‌ها را به اتمام برسانند. اغلب وظایف روزانه تعریف شده و به نوعی در انتها، به صدمه زدن به خود ختم می‌شوند. کاربر طی ۴۹ مرحله آن‌چنان تحت‌ تاثیر قرار گرفته و غرق بازی نهنگ آبی می‌شود که در مرحله ۵۰ دست به خودکشی می‌زند.

بیدار شدن در ساعت ۴:۲۰ دقیقه صبح، بالا رفتن از یک تاور کرین، حک کردن یک عبارت خاص بر روی دست خود با خراشیدن پوست، فرو کردن سوزن به داخل دست یا پا، ایستادن بر روی پل و یا سقف خانه، گوش دادن به موسیقی و مشاهده ویدیوهای ارسال شده توسط مدیران، از جمله مراحل بازی نهنگ آبی هستند. تعداد زیادی خودکشی از کشورهای سراسر دنیا گزارش شده‌اند.

در اغلب موارد سن افراد بسیار کم و پایینتر از ۱۷ سال بوده است.
در این بازی طی مراحل، رفته رفته اطلاعاتی از کاربر کسب شده و بعدها، به صورت مستقیم و غیر مستقیم برای وی بازگو می‌شوند. به همین دلیل فرد نوجوان تصور می‌کند مدیران بازی واقعا قادر به مشاهده وی از نزدیک و کنترل اعمال اون هستند. پس او از یک مرحله به بعد، احساس می‌کند کنترل بازی از دستش خارج شده و مجبور به ادامه آن است، چرا که ممکن است با توقف بازی تهدید شود!

این نخستین دفعه‌ای نیست که برخی افراد، بیش از حد به دل بازی‌های کامپیوتری می‌زنند! به عنوان نمونه اخبار متعددی طی چند دهه اخیر درباره مرگ به خاطر اجرای زیاد بازی‌های کامپیوتری به گوش رسیده‌اند. بازی نهنگ آبی هر چه که باشد، تنها با استفاده از ترفندهای روان‌شناسی نوجوانان را تحت تاثیر قرار می‌دهد.»

در زادگاه این بازی پرمخاطره، در یک مرحله، در نتیجه این بازی، شانزده دختر نوجوان خودکشی کردند. ونزوئلا، چین، شیلی، کلمبیا، گرجستان، آمریکا، فرانسه، ایتالیا، پرتغال و هند تنها چند نمونه از کشورهایی هستند که پدیده «نهنگ آبی» به آنجا رسیده است.

روزنامه نووایا گزتا می نویسد که از نوامبر سال ۲۰۱۵ تا آوریل سال ۲۰۱۶ میلادی ۱۳۰ مورد اقدام به خودکشی را در ارتباط با بازی نهنگ آبی ثبت کرده است.

"تصویر زیر نشان‌دهنده دست یکی از کاربرانی است که نتوانسته به چالش بازی نهنگ آبی کلمه نه بگوید.بریدن لب یکی دیگر از خواسته‌های دردآور این بازی است که در یکی از مراحل آن از کاربر خواسته می‌شود"پلیس روسیه هم در این خصوص تحقیق می کند و گمان می برد که حداقل ۱۳۰ مورد اقدام به خودکشی در ارتباط با بازی نهنگ آبی بوده است.

در جامعه سنتی عربستان سعودی هم پانزدهم خرداد ماه امسال، جسد یک پسر نوجوان سیزده ساله که در این بازی شرکت کرده بود در اتاقش پیدا شد. این پسر نوجوان با استفاده از کابل‌های دستگاه پلی‌استیشن‌اش، خود را حلق‌آویز کرده بود.
در آمریکا، جِین پیِرسون، رئیس موسسه ملی سلامت روانی، درباره خطر «نهنگ آبی» هشدار داده و همزمان مقام‌های امنیتی هم اعلام کرده‌اند که در حال تحقیق درباره آن هستند. از دیگر سو، در برخی مدارس ایالات متحده اطلاعیه‌هایی برای آگاهی‌رسانی درباره خطرات بازی «نهنگ آبی» صادر شده است.

برخی از کاربران از وجود چنین پدیده ای ابراز تاسف کرده اند. عده ای نیز خواستار اطلاع رسانی و پیشگیری از رواج این چالش شده اند. در مقابل برخی نیز به دنبال کسب اطلاع از این بازی هستند و در مورد آن ابراز کنجکاوی می کنند.

برخی گمانه زنی می‌کنند که چالش اینترنتی نهنگ آبی که نوجوانان را به خودکشی تشویق می‌کند، وارد ایران هم شده و در برخی از رسانه ها، خودکشی دو ایرانی در ارتباط با چالش نهنگ آبی گزارش شده است.

ولی مسئولان جمهوری اسلامی می گویند این بازی از بسیاری از فروشگاه‌های نرم افزار حذف شده و به طریق معمول در ایران قابل دسترسی نیست. سخنان مسئولان جمهوری اسلامی به دلیل نگاه امنیتی آنان به گزارش مشکلات اجتماعی و عدم دسترسی رسانه های مستقل به اطلاعات قابل استناد، معلوم نیست تا چه اندازه واقعی و معتبر است.

چطور می‌توان نشانه خطر را تشخیص داد؟

انجمن ملی مقابله با خشونت علیه کودکان در بریتانیا در یکی از راهنماهای خود نشانه‌هایی را فهرست کرده است که می‌تواند به شما کمک کند که تشخیص دهید یک نوجوان در دنیای مجازی و به طور پنهانی با کسانی ارتباط دارد و تحت تأثیر آنهاست. بی بی سی با استناد به این دفترچه راهنمای مقابله با خشونت علیه کودکان نوشته است:.
اما باید توجه داشته باشید که دیدن هر یک از این نشانه‌ها لزوما به معنای وجود چنین رابطه‌ای نیست و ممکن است دلایل دیگری هم داشته باشد.
شایع‌ترین نشانه‌هایی که انجمن ملی مقابله با خشونت علیه کودکان فهرست کرده و نباید به آنها بی توجه بود، اینهاست:
نوجوان دائم تلاش می‌کند فعالیت‌های آنلاین خود را پنهان کند
بیش از گذشته در اینترنت یا در شبکه‌های مجازی وقت می گذراند
وقتی کسی به او نزدیک می‌شود، صفحه کامپیوتر یا گوشی خود را تغییر می‌دهد
بعد از استفاده از اینترنت یا رد و بدل کردن پیامک، در خود فرو می‌رود یا عصبی به نظر می‌رسد
تعداد زیادی شماره تلفن یا آدرس ایمیل جدید در کامپیوتر یا گوشی خود دارد

چه باید کرد؟

اداره مقابله با سوءاستفاده از کودکان و حفاظت آنلاین در بریتانیا می‌گوید که تغییر رفتار نوجوانان گاهی عادی است و هشدار داده که نباید به آن واکنش شدید و خارج از اندازه نشان داد.
بهترین راه، برقرار کردن گفت‌وگوی آرام و باز با نوجوانان است. از طریق چنین گفت‌وگویی می توان عامل تغییر رفتار نوجوانان را شناخت و نگرانی آنها را برطرف کرد. حمایت روحی و عاطفی از نوجوان و اطمینان دادن به او از سوی والدین در چنین گفت‌‍وگویی اهمیت فوق‌العاده زیادی دارد.
باید به نوجوان اطمینان داد که حرف زدن در مورد مشکلات باعث تنبیه او نخواهد شد.

تحقیقات نشان داده است که نوجوانان اگر احساس کنند حرف زدن در مورد یک مشکل باعث می‌شود اجازه استفاده از اینترنت یا گوشی تلفن همراه از آنها گرفته می‌شود، معمولا ترجیح می‌دهند که در مورد مشکل حرفی نزنند؛ و همین پنهانکاری است که آنها را آسیب‌پذیرتر می‌کند.

اگر عضو یکی از شبکه‌های زیر هستید می‌توانید این مطلب را به شبکه‌ی خود ارسال کنید: