عزاداری برای اهل بیت(ع) از چه زمانی آغاز شد؟

یک مدرس دانشگاه تصریح کرد: عزاداری‏‎های رسمی از زمانی که شیعیان قدرت را به دست گرفتند، آغاز شد.
«پرویز فتح‎الله پور» در گفت‌وگو با ایسنا، گفت: از سال ۶۲ که ماجرای کربلا اتفاق افتاد و شدت عمل ‎ خاندان بنی امیه برای مردم آشکار شد، همواره بزرگداشت و گرفتن سالگرد برای شهدای کربلا وجود داشته است و شیعیان و سایر گروه‎ها هر سال در کربلا حاضر شده و عزاداری می‎کردند و این عزاداری‎ها به معنای ابراز همدردی و گریه بوده است.
وی افزود: عزاداری به شکل رسمی کنونی از زمانی که شیعیان توانستند قدرت بگیرند آغاز شد که اولین دوره‌ی آن مربوط به زمانی است که حکومت آل‎بویه در مقابل خلافت بنی‎عباس قدرت گرفت. حکومت آل‌بویه در قرون ۳ و ۴ از منطقه رودبار بر خلیفه بنی‎عباس غلبه کرد، شیعیان توانستند عزاداری‎ها را به طور رسمی آغاز کرده و علاوه‌بر آن بتوانند اعیاد مذهبی مانند عیدغدیر را جشن بگیرند.
این مدرس دانشگاه خاطرنشان کرد: در آن زمان عزاداری در محله‎های بغداد و عتبات نیز رواج یافت و عزاداری‎ها به صورت رسمی و سالیانه آغاز شد اما زمانی که آل‎بویه توسط سلجوقیان سرنگون شد عزاداری از قرن ۵ به بعد سرنگون شد و علاوه بر ایران در عراق نیز مردم در جمع‎های خود عزاداری می‎کردند، این عزاداری‎ها بیشتر در شهرهای شیعه‎نشین مانند قم، ری و سبزوار بود، اما این عزاداری‎ها رسمی نبود.
وی اظهار کرد: در قرن ۱۰ که حکومت صفوی نخستین حکومت شیعه آغاز به کارکرد، مذهب مردم رسماً شیعه شد و از این زمان، روضه‏‌خوانی، برداشتن علم و کتل، زنجیرزنی و عزاداری‎ به صورت دسته ایجاد شد، به همین جهت همواره در سفرنامه اروپائیان اکثراً از عزاداری محرم صحبت می‎کنند و پس از توصیف واقعه اعلام می‏‌کنند که مردم در این ایام رخت عزا بر تن کرده و به سرهای خود گل می‎مالند، در خیابان‏‌ها علم برداشته و عزاداری می‎کنند و روضه‎ها به طور رسمی آغاز می‌شود.
وی یادآور شد: پس از آن حکومت‎ها در ایران شیعه بوده و در دوره‌ی قاجار نیز تعزیه جا می‎افتد. شاهان قاجار نیز از این عزاداری‎ها حمایت می‎کنند و تکیه‎های شاهانه نیز شکل می‎گیرد که نمونه‌ی آن تکیه دولت ناصرالدین شاه است.
این استاد دستگاه خاطرنشان کرد: عزاداری‎های محرم سالانه هم توسط دولت و هم مردم انجام می‌شود و در دوره قاجار روضه، تعزیه و دسته عزاداری‎ وجود داشت و در خانه‎ها روضه‏‌خوانی، انجام می‎شد و این برنامه‎ها به صورت محله‎ای بود و در بین محله‎ها رقابت وجود داشت.
وی یادآور شد: این روند تا زمان رضاشاه ادامه داشت اما در زمان رضاشاه عزاداری‎ها محدود شد و تعزیه ممنوع شد و پس از عزل رضاشاه این روند دوباره آغاز شد