دولت هنوز همه توان خود را برای وعده رفع حصر به کار نگرفته است/ دولت باید پس از مذاکرات هسته ای تمام انرژی خود را معطوف به سیاست داخلی و گشایش در این زمینه کند

شکوری راد عضو ارشد جبهه مشارکت : ۱۳۹۴/۵/۱۴

علی شکوری راد عضو ارشد جبهه مشارکت می گوید: دولت اگر بخواهد می تواند به نهادهایی که به صورت غیرمسئولانه «حصر» را ادامه می دهند فشار وارد کند… شاید آقای روحانی به تنهایی توانایی برداشتن «حصر» را ندارد اما می تواند در این مورد اظهار نارضایتی کند.

این فعال اصلاح طلب معتقد است اینگونه نیست که روحانی و اعضای دولتش از همه توان خود برای مسئله «رفع حصر» استفاده کرده و بعد نتیجه نگرفته باشند.

او می گوید: دولت آقای روحانی به تصور اینکه ممکن است در این زمینه به نتیجه نرسد همه تلاش خود را انجام نداده و اگر داده است به افکار عمومی منتقل نشده و ما بی اطلاع هستیم.

وی با بیان اینکه احزاب و شخصیت های سیاسی از دولت روحانی توقع داشتند که از همه توان خود برای رفع حصر استفاده کند، تصریح می کند که اظهار نارضایتی رئیس جمهور کمترین کاری است که در این زمینه می توان انجام داد.

شکوری راد می گوید: اگر دولت در این زمینه اظهار نارضایتی کند حداقل، مردم متوجه خواهند شد که دولت نیز به مانند آنها از این مسئله ناراضی است.

متن کامل این گفت و گو  را در ادامه می خوانید :

در دو سال گذشته آقای روحانی از سوی افراطیون اصولگرا مورد انتقاد قرار گرفته است. به همین دلیل چهره های اصلاح طلب برای اینکه با افراطیون در یک جبهه قرار نگیرند از انتقادات صریح نسبت به دولت آقای روحانی پرهیز کردند. به نظر شما در شرایطی که دولت تا یک ماه دیگر وارد سال سوم عمر خود می شود زمان آن فرا نرسیده که چهره های سیاسی بی پرده و به صورت شفاف با آقای روحانی سخن بگویند؟

به نکته مهمی اشاره کردید. حضرت امام(ره) می فرمایند انتقاد و حتی تخطئه برای مسئولان نعمت است. این سخن نشان دهنده این است که انتقاد باعث می شود مدیران یک دولت ضعف های خود را بشناسند و در جهت بهبود اوضاع گام بردارند.

"به همین دلیل چهره های اصلاح طلب برای اینکه با افراطیون در یک جبهه قرار نگیرند از انتقادات صریح نسبت به دولت آقای روحانی پرهیز کردند"بنابراین من معتقدم اگر ما دلسوز کسی هستیم باید از او انتقاد کنیم. با این وجود در دو سال گذشته ما کمتر انتقاد کرده ایم و دولت آقای روحانی عمدتاً از سوی کسانی مورد انتقاد قرار گرفته که به جای دلسوزی، کینه توزی می کردند. این عده که گمان نمی کردند در انتخابات ریاست جمهوری گذشته کاندیدایی به جز کاندیداهای خودشان پیروز شود از همان روز پیروزی آقای روحانی به کارشکنی و سنگ اندازی پرداختند. به همین دلیل عقلای هر دو جریان سیاسی و به خصوص اصلاح طلبان برای حفظ آرامش کشور از هر اقدامی در این جهت خودداری کردند و کمتر لب به انتقاد گشودند. افراطیون شکست خورده گمان می کردند قدرت به صورت ابدی در اختیار آنها خواهد بود و به همین دلیل پیروزی آقای روحانی شوک بزرگی برای آنها به شمار می رفت.

این گروه در ابتدا تلاش کردند که از یک سو آقای روحانی را محدود کنند و از سوی دیگر اگر بتوانند وی را به سمت خود بکشند. اما با گذشت زمان به این نکته پی بردند که وزن آقای روحانی بسیار بیشتر از آن است که جذب این گروه شود. به همین دلیل چاره ای ندیدند جز اینکه با امکاناتی که در اختیار داشتند و به خصوص مجلس آقای روحانی را زمین گیر کنند.

در دو سال گذشته وضعیت به شکلی بود که هر گاه دولت قصد داشت اقدام مهمی انجام دهد با واکنش و سنگ انداری مخالفان افراطی روبه رو می شد. این در حالی بود که امکانات رسانه ای مخالفان نیز بسیار قوی بود. آنها علاوه بر چندین خبرگزاری، سایت و روزنامه، رسانه مهمی چون صدا وسیما را نیز در اختیار داشتند.

"به نظر شما در شرایطی که دولت تا یک ماه دیگر وارد سال سوم عمر خود می شود زمان آن فرا نرسیده که چهره های سیاسی بی پرده و به صورت شفاف با آقای روحانی سخن بگویند؟به نکته مهمی اشاره کردید"این هجمه های پی در پی سبب شد که اصلاح طلبان به عنوان حامیان اصلی آقای روحانی کمتر مجال انتقاد به دولت پیدا کنند و بیشتر تلاش کردند رویکرد حمایتی در مقابل دولت داشته باشند. بنده معتقدم حرکت شخص آقای روحانی در دو سال گذشته خوب بوده، اما برآیند کلی دولت می توانسته بهتر از این باشد. البته آقای روحانی در برخی از زمینه ها آنچنان که در شعارهای انتخاباتی خود عنوان کرد یا نخواسته و یا نتوانسته به وعده های خود عمل کند. حال با توجه به اینکه نزدیک به دو سال از عمر دولت آقای روحانی می گذرد حامیان اصلی وی یعنی اصلاح طلبان باید حضور پررنگ تری در صحنه داشته باشند و با انتقادهای سازنده خود شتاب حرکت دولت را در مسیر آینده بیشترکنند. البته اگر هر اتفاقی  رخ بدهد نباید این نکته را فراموش کرد که دولت تدبیر و امید دستآورد تدبیر و همت اصلاح طلبان است و اصلاح طلبان همچنان به حمایت خود از این دولت ادامه خواهند داد.

در طول دوسال گذشته توجه دولت به مسئله مذاکرات هسته ای و بحران اقتصادی، موضوعات دیگر و به خصوص مسائل حوزۀ سیاست داخلی را تحت الشعاع خود قرار داد و این حوزه تا حد زیادی مغفول واقع شد.

شما عنوان می کنید حرکت کلی دولت با مشکلاتی مواجه بوده است. حرکت کلی دولت در چه زمینه هایی مشکل داشته است؟ آقای روحانی به کدامیک از وعده های خود عمل نکرده است؟

دولت از نظر حوزۀ عمل مهم ترین بخش نظام است. دولت تنها نهادی است که توانایی این را دارد که در عرصه های مختلف مشکلات مردم را برطرف کند. بنده همه تقصیرات را به گردن مدیران دولت آقای روحانی نمی اندازم اما آنها بیش از حد درگیر موضوع بودن یا رفتن خود بوده اند.هجمه های جریان مخالف در حوزۀ برخی از مدیران دولت که عملکرد ضعیف تری داشته اند شدت بیشتری پیدا کرده است.مهم ترین دغدغه اصلاح طلبان در شرایط کنونی این است که چه میزان از بدنه دولت با رویکردها و سیاست های کلی دولت هماهنگ شده و چه میزان از بدنه دولت با سیاست های کلی دولت هماهنگ نبوده است. ما دربرخی از دستگاه ها و به خصوص نهادهای امنیتی و سیاسی با این مشکل مواجه هستیم که همراهی ها حداقلی بوده است.

"این سخن نشان دهنده این است که انتقاد باعث می شود مدیران یک دولت ضعف های خود را بشناسند و در جهت بهبود اوضاع گام بردارند"به عنوان مثال همراهی وزرات کشور و وزرات اطلاعات با دولت نسبت به وزراتخانه های دیگر در وضعیت حداقلی بوده است. در برخی از وزراتخانه ها به مانند وزرات دادگستری شاید عملکرد وزیر چندان روی عملکرد کلی دولت تأثیرگذار نباشد، اما وزراتخانه های کشور و اطلاعات دارای اهمیت زیادی هستند و جایگاه خاصی در بین وزراتخانه های دولت دارند. مهم ترین مشکلی که اصلاح طلبان درشش سال گذشته با آن روبه رو بوده اند امنیتی بودن فضای کشور بوده است. وزارت کشور و وزارت اطلاعات باید تلاش بیشتری به خرج می دادند و فضای بستۀ امنیتی را به فضای باز سیاسی تبدیل می کردند. متأسفانه تاکنون که دو سال از عمر دولت تدبیر و امید می گذرد این اتفاق رخ نداده است.

نکته دیگر اینکه احزاب رشد و مجال قابل توجهی پیدا نکرده اند.همچنین مطالبات مهمی چون «رفع حصر» نه تنها  محقق نشده بلکه ممنوع التصویری رییس دولت اصلاحات هم به آن اضافه شده است. به همین دلیل این مسائل سبب نگرانی اصلاح طلبان است. مردم نیز در برخی از مسائل به مطالبات خود دست پیدا نکرده اند. متاسفانه در سالهای اخیر توجه مردم درد زندگی و معیشت شده و کمتر به مسائل دیگرتوجه می کنند. به همین دلیل مشکلات جدی مردم در زمینه های گرانی وبیکاری وجود دارد؛ هر چند که دولت بارها اعلام کرده که کشور از وضعیت رکود عبور کرده و تورم مهار شده است ولی هنوز مردم فشار زیادی را تحمل می کنند.

"با این وجود در دو سال گذشته ما کمتر انتقاد کرده ایم و دولت آقای روحانی عمدتاً از سوی کسانی مورد انتقاد قرار گرفته که به جای دلسوزی، کینه توزی می کردند"به نظر من بیکاری و گرانی میراث دولت گذشته و معلول افراط گری و ناکارآمدی آن است. مزاحمت های مستمر افراطیون موجب شده است دولت موفق نشود در این زمینه ابتکار عمل را به دست بگیرد. نکته دیگر اینکه هر چند که روند قهقرایی  و سوء مدیریت دولت گذشته متوقف شده است اما آقای روحانی هنوز موفق نشده اموالی که در دولت قبل به یغما رفته را به خزانه باز گرداند. رقمی بالغ بر صد میلیارد دلار از درآمد ملی ما در دولت گذشته ناپدید شده است و هنوز وضعیت آن مشخص نیست. اگر تکلیف این پول ها مشخص شود و این گونه پول های بلاتکلیف به بودجه دولت بازگردانده شود در عملکرد آینده دولت تأثیرمثبتی خواهد گذاشت.

با این وجود نمی دانم چرا دولت عزم جدی برای افشای مفاسد دولت گذشته از خود نشان نمی دهد. البته ممکن است عدم همراهی دستگاه قضایی در این زمینه موثر بوده باشد.

اغلب شعارهای آقای روحانی در دوران مبارزات انتخاباتی مربوط به مسائل داخلی می شد در حالی که ایشان پس از پیروزی در انتخابات بیشتر وقت خود را معطوف به مسئله سیاست خارجی کردند. آیا آقای روحانی به این مسئله آگاه نبودند که برخی از شعار های ایشان به مانند رفع حصر در حیطه اختیارات ایشان نیست؟

موضوع خروج از انزوا و برداشتن فشار تحریم ها از روی اقتصاد ملی و بطور خلاصه مذاکرات هسته ای در کنار عبور از بحران اقتصادی اولویت های دولت در دو سال گذشته بوده است. در چنین شرایطی بنده فکر نمی کنم آقای روحانی و اعضای دولت از همه توان خود برای مسئله «رفع حصر» استفاده کرده و بعد نتیجه نگرفته باشند. دولت آقای روحانی به تصور اینکه ممکن است در این زمینه به نتیجه نرسد همه تلاش خود را انجام نداده است و اگر داده است به افکار عمومی منتقل نشده و ما بی اطلاع هستیم.

"این عده که گمان نمی کردند در انتخابات ریاست جمهوری گذشته کاندیدایی به جز کاندیداهای خودشان پیروز شود از همان روز پیروزی آقای روحانی به کارشکنی و سنگ اندازی پرداختند"دولت اگر بخواهد می تواند به نهادهایی که به صورت غیرمسئولانه «حصر» را ادامه می دهند فشار وارد کند. من مطمئن نیستم که دولت از همه توان خود برای تحقق این وعدۀ مهم استفاده کرده باشد.البته باید این نکته را یادآور شوم که همه اختیارات در این زمینه وبرخی از مسائل امنیتی عملاً در اختیار دولت نبوده است. با این وجود احزاب و شخصیت های مختلف سیاسی از دولت آقای روحانی توقع داشتند که از همه توان خود برای محقق کردن این مسئله استفاده کند. شاید آقای روحانی به تنهایی توانایی برداشتن «حصر» را ندارد اما می تواند در این مورد اظهار نارضایتی کند. کسی که نمی تواند مانع از اظهار نارضایتی آقای روحانی شود و اختیار این کار دست خود ایشان است.

اگر دولت در این زمینه اظهار نارضایتی کند حداقل، مردم متوجه خواهند شد که دولت نیز به مانند آنها از این مسئله ناراضی است. هنگامی که خبرنگاری از آقای روحانی در کنفرانس مطبوعاتی درباره ممنوع التصویری رییس دولت اصلاحات سوال می پرسد آقای روحانی باید پس از تکذیب دخالت شورایعالی امنیت ملی در این موضوع به صراحت از رییس دولت اصلاحات نام می برد تا نشان بدهد تسلیم رفتار غیرقانونی دیگران نمی شود. طبق قانون اساسی و قانون مطبوعات هیچ شخص و یا نهادی نمی تواند بدون حکم قانونی دادگاه، مطبوعات را موظف به درج و یا عدم درج عکس و یا مطلب خاصی کند. مشخص نیست چه کسی این اختیار را به دادستان تهران داده که وی چنین دستوری را به مطبوعات کشور ابلاغ کند. مجازات این جنحه در قانون مطبوعات شش ماه تا دو سال انفصال از خدمت و در صورت تکرار انفصال دائم است.

"به همین دلیل عقلای هر دو جریان سیاسی و به خصوص اصلاح طلبان برای حفظ آرامش کشور از هر اقدامی در این جهت خودداری کردند و کمتر لب به انتقاد گشودند"سوال مهم این است که چرا آقای روحانی که حقوق خوانده است و نسبت به این مسئله آگاهی دارد نسبت به این دستور دادستانی تمکین می کند و از ذکر نام رییس دولت اصلاحات در کنفرانس مطبوعاتی خودداری می کند. نکته دیگر اینکه براساس قانون اساسی سخنرانی و برگزاری همایش نیاز به اجازه هیچ نهادی ندارد. این در حالی است که سخنرانی های زیادی در زیر مجموعۀ دولت آقای روحانی به دلایل نامعلوم لغو شده و برخوردهای نامناسبی با سخنرانان صورت گرفته است. اگر چه برخی از امور در اختیار دولت نیست اما دولت می تواند به صراحت درباره این گونه تعدیات اظهار نارضایتی و برخورد کند.

این مسائل برای آقای روحانی و دولت هزینه در بر ندارد؟ اگر به فرض آقای روحانی در کنفرانس مطبوعاتی خود از رییس دولت اصلاحات نام می برد کار برای دولت در ادامه سخت تر نمی شد؟

بله؛ مطمئنأ این گونه اقدامات هزینه هایی در برخواهد داشت،اما آقای روحانی برای انجام همین کارها رییس جمهور شده و مردم به همین دلیل از ایشان حمایت کرده اند. کسی که خود را نامزد ریاست جمهوری می کند باید دارای ظرفیت های بالایی در پرداخت هزینه و به تعبیر عوام فحش خوری باشد.هیچ اشکالی ندارد که رییس جمهور و دولت در مسائلی که به حقوق عمومی ومطالبات مردم مربوط می شود هزینه هم بدهند.

رییس جمهور از نظر قانونی موظف به اجرای قانون اساسی است. هنگامی که قانون اساسی به صراحت عنوان می کند که سخنرانی و برگزاری همایش آزاد است آقای روحانی باید در مقابل کسانی که قصد ممانعت های غیرقانونی دارند ایستادگی و مقاومت کند و به وظیفه قانونی خود عمل کند. نکته جالب این است که اغلب این سخنرانی ها  در جهت حمایت از دولت آقای روحانی صورت می گیرد. دولت باید پس از مذاکرات هسته ای تمام انرژی خود را معطوف به سیاست داخلی و گشایش در این زمینه کند. این در حالی است که ما در آستانه انتخابات مجلس شورای اسلامی قرار داریم و فضای سیاسی کشور بیش از همیشه به یک شرایط معتدل و منصفانه نیاز دارد که دولت آقای روحانی  باید آن را برقرار کند.در شرایط کنونی یک جریان سیاسی از همه منابع و ابزار قدرت استفاده می کند در صورتی که جریان دیگر در محدودیت کامل به سر می برد.

"افراطیون شکست خورده گمان می کردند قدرت به صورت ابدی در اختیار آنها خواهد بود و به همین دلیل پیروزی آقای روحانی شوک بزرگی برای آنها به شمار می رفت"به همین دلیل آقای روحانی باید زمینه فعالیت بیشتر اصلاح طلبان را مهیا کند تا اصلاح طلبان قادر باشند حمایت بیشتری از دولت به عمل بیاورند.

به نظر می رسد که حرکت قطار دولت با هجمه های افراطیون کند شده است. در دوران اصلاحات یک جبهه در پیشانی دولت قرار داشت که به مقابله به مثل با افراطیون می پرداخت، اما به نظر می رسد دولت آقای روحانی فاقد این پیشانی است. شاید اگر عده ای به مقابله به مثل با افراطیون می پرداختند حرکت دولت تا به این اندازه کند نمی شد.شما با این نظر موافق هستید؟

خیر؛بنده با این نظر موافق نیستم و مفروض شما را هم قبول ندارم. به نظر من حامیان دولت آقای روحانی از اساس نمی توانند به رویکردهایی به مانند«مقابله به مثل» روی بیاورند. دلیل این مسئله نیز در مفهوم «اعتدال» نهفته است.

کسانی که خود را اعتدال گرا می دانند به صورت ذاتی نمی توانند به اقدامات رادیکال و افراطی متوسل شوند. حرکت های افراطی برخلاف ماهیت و مفهوم اعتدال است. در نتیجه این دو گروه از نظر ماهیتی وضعیتی متضاد با یکدیگر دارند. نکته دیگر اینکه افراطیون همواره از روش های غیرقانونی استفاده می کنند در حالی که یکی از مبانی اصلی جنبش اصلاح طلبی ایران رعایت و احترام به قانون است.ما باید این نکته را مد نظر قرار بدهیم که افراطیون  در محیط تنش زا نه تنها از بین نمی روند، بلکه تقویت نیز می شوند.به همین دلیل بنده به هیچ عنوان معتقد نیستم که اگر افراطیون یک سخنرانی را به هم زدند اصلاح طلبان هم یک سخنرانی آنها را به هم بزنند. یا اگرافراطیون از واژه های «تند» استفاده کردند ما هم از واژه های «تند» استفاده کنیم.

"این گروه در ابتدا تلاش کردند که از یک سو آقای روحانی را محدود کنند و از سوی دیگر اگر بتوانند وی را به سمت خود بکشند"اصلاح طلبان که دارای منطق و عقلانیت هستند لزومی ندارد مانند افراطیون از ابزار خشونت و تهاجم استفاده کنند. اصلاح طلبان نباید در مقابل افراطیون عصبانی شوند و کنترل خود را از دست بدهند. این وظیفه دولت و به خصوص وزارت اطلاعات است که افراطیونی که از روش های غیرقانونی استفاده می کنند را به دستگاه قضائی معرفی کنند. دلیل اصلی اینکه افراطیون روز به روز روش های افراطی تر به کار می گیرند این است که از منطق ضعیفی برخودارند و «قافیه» را باخته اند. در شرایط کنونی افراطیون بدنۀ حامی خود را از دست داده و فاصله پشتوانه اجتماعی شان از آنها روز به روز بیشتر می شود.

زمانی طیف معتدل اصولگرا تحت تأثیر افراطیون اصولگرا قرار داشت واز آنها حمایت می کرد. اما در شرایط کنونی طیف معتدل اصولگرا در حال فاصله گرفتن از افراطیون است. براین اساس شرایط برای اصلاح طلبان کاملأ مهیا است بطوری که که اگر در یک شرایط برابر انتخاباتی با جریان مقابل قرار بگیرند قطعاً پیروز آن رقابت می شوند. در مقطع زمانی فعلی  شرایط برابر نیست ولی مقبولیت انتخاباتی اصلاح طلبان بسیار بسیار بیشتر است و این امیدواری وجود دارد که ما بر نابرابری شرایط نیز غلبه خواهیم کرد. اصلاح طلبان بیش از گذشته به بالندگی و بلوغ سیاسی رسیده اند.

"اما با گذشت زمان به این نکته پی بردند که وزن آقای روحانی بسیار بیشتر از آن است که جذب این گروه شود"در نتیجه کسی که برنده میدان مبارزۀ سیاسی است ضرورتی ندارد بازی را به هم بزند و به مقابله به مثل روی بیاورد.

برخی معتقدند آقای روحانی در دولت تنهاست و برخی از مدیران در عرصه عمل با وی همراهی نمی کنند. عدم همراهی این مدیران، دولت را با چه چالش هایی مواجه می کند؟

آقای روحانی موفق نشد همه مدیرانی که مدنظر داشت را برسر کار بیاورد و به مجلس معرفی کند.با این وجود مدیرانی که هم اکنون در کابینه حضور دارند منتخب آقای روحانی هستند و به ایشان تحمیل نشده اند. بنده معتقدم آقای روحانی در برخی از زمینه ها موفق نشده از گزینه های اول خود استفاده کند و بلکه مجبور شده از گزینه های دوم، سوم و حتی چهارم خود استفاده کند. در شرایط کنونی این مدیران در دولت آقای روحانی حضور دارند و مسئولیت همه کارهای آنها برعهده آقای روحانی است. با این وجود در بین مدیران آقای روحانی برخی عملکرد ضعیفی از خود نشان داده اند و در این مسئله شکی وجود ندارد.این گونه مدیران در مقابل فشار مجلس و گروه های فشار عملکرد منفعلانه ای از خود نشان داده اند.عملکرد منفعلانه این گونه مدیران علاوه بر اینکه در راستای تحقق مطالبات مردم نیست بلکه خود باری بر روی دوش دولت شده است.

به هر حال هر کدام از وزرا دارای نقاط ضعف و قوت خاص خود هستند.نکته دیگر اینکه آقای روحانی یک فرد اصلاح طلب نیست و ما توقع نداشته ایم که همه وزرای ایشان اصلاح طلب باشند. اما ما انتظار داشتیم وزرایی که انتخاب می کنند با برنامه های خود ایشان هماهنگ باشند. این در حالی است که برخی از وزرا نسبت به برنامه های آقای روحانی عقب می مانند که این مسئله سبب گلایه مندی در آینده خواهد شد. مسئله دیگر، مدیران باقی مانده از دولت احمدی نژاد هستند که رویکرد خود را اصلاح نکرده و به همین دلیل سبب نارضایتی در برخی استان ها و دستگاه های اجرایی شده اند. به نظر من باقی ماندن این مدیران به سود دولت نیست.

"آنها علاوه بر چندین خبرگزاری، سایت و روزنامه، رسانه مهمی چون صدا وسیما را نیز در اختیار داشتند"البته منظور من این نیست که همه مدیران دوران احمدی نژاد را برکنار کنند. برخی از این مدیران در دولت احمدی نژاد حضور داشته اند اما در شرایط کنونی نیز خود را با رویکردهای دولت هماهنگ کرده اند. نمونه بارز این افراد دکتر علی اکبر صالحی رییس سازمان انرژی اتمی است که در هر دو دولت به عنوان یک کارشناس  خبره ایفای نقش کرده است. نمونه دیگر آقای پورمحمدی بوده است که در کابینه احمدی نژاد حضور داشت و هم اکنون نیز به عنوان وزیر با سیاست های آقای روحانی هماهنگ است.با این وجود وزرایی در کابینه حضور دارند که هیچ گونه تلاشی برای هماهنگی با سیاست های آقای روحانی انجام نمی دهند.

برخی معتقدند تیم رسانه ای دولت آقای روحانی فاقد کارآیی لازم است و قادر نیست موفقیت های دولت را به خوبی در افکار عمومی تفسیر و ترجمه کند. ارزیابی شما از تیم رسانه ای دولت چیست؟

به نظر من تیم رسانه ای دولت کاملأ معمولی است و کارآیی خاصی ندارد.

تیم رسانه ای دولت در حد امور جاری کشور مسائل را دنبال می کنند و خلاقیت و تحرک خاصی از خود نشان نمی دهد که این مسئله به نوعی یک نقطه ضعف برای دولت به شمار می رود. با این وجود شخص آقای روحانی به نوعی دارای خلاقیت های رسانه ای است که تاحدودی ضعف تیم رسانه ای دولت را پوشش داده است.

یا برخی وزرای دولت برای جلوگیری از هجمه افراطیون اصولگرا به مطالبات آنها پاسخ مثبت نمی دهند؟آیا به صورت کلی مفهوم اعتدال به سود اصولگرایان چربش نداشته است؟

اصلاح طلبان به طور کلی از دولت رضایت دارند. در شرایط کنونی اغلب اصلاح طلبانی که از آقای روحانی در دوران انتخابات حمایت کردند همچنان از ایشان و دولت تدبیر و امید حمایت می کنند.این حمایت یک سرمایه بزرگ برای آقای روحانی به شمار می رود. آقای روحانی از این فرصت برخوردار است که با دولت قبل از خود مقایسه می شود و به دلیل اینکه عملکرد دولت گذشته در حد فاجعه بوده است، دولت روحانی در هر حال موجه است. همه جریان های سیاسی اصلاح طلب و معتدل تلاش می کنند خاطرات تلخ گذشته را فراموش کنند و به دولت آقای روحانی یاری برسانند.

"این هجمه های پی در پی سبب شد که اصلاح طلبان به عنوان حامیان اصلی آقای روحانی کمتر مجال انتقاد به دولت پیدا کنند و بیشتر تلاش کردند رویکرد حمایتی در مقابل دولت داشته باشند"دولت آقای روحانی موفقیت هایی داشته است، اما هنوز هم می تواند به موفقیت های بزرگ تری دست پیدا کند.

تکلیف افراطیون با آقای روحانی چه زمانی مشخص خواهد شد؟آیا افراطیون موفق خواهند شد شتاب دولت آقای روحانی را بگیرند و در طول چهار سال ریاست جمهوری ایشان همچنان به هجمه های خود ادامه خواهند داد؟

آقای روحانی همواره تلاش کرده از رودررو شدن با افراطیون به صورت مستقیم خودداری کند.با این وجود از این مسئله نیز غافل نبوده که تلاش کند به شکل های مختلف افراطیون را محدود کند.به نظر من آقای روحانی در این زمینه سیاست خاصی را دنبال می کند و من نمی توانم عنوان کنم که با این سیاست مخالف هستم. من معتقدم شخص آقای روحانی در زمینه مقابله با افراطیون عملکرد قابل قبولی داشته است.افراطیون همواره تلاش می کنند پای آقای روحانی را به وسط معرکه باز کنند تا از این مسئله سود ببرند.به همین دلیل عنوان می کنم که آقای روحانی با دوراندیشی از مقابله مستقیم با افراطیون خوددداری می کند. آقای روحانی به خوبی به این مسئله آگاهی دارد که اگر به افراطیون میدان بدهد، روزی یقه رییس جمهور را خواهند گرفت. به هر حال افراطیون پشتشان به مراکز قدرت گرم است و با این پشتوانه به حرکت های افراطی خود ادامه می دهند. افراطیون به دلیل اینکه از پیگرد قضائی و انتظامی نگران نیستند تلاش می کنند میدان دار عرصه سیاسی کشور باشند.

با این وجود آقای روحانی و اصلاح طلبان سیاست مناسب و عقلایی را در مقابل افراطیون در پیش گرفته اند.

دولت اصلاحات دارای یک گفتمان خاص بود که به مرور زمان دارای پشتوانه اجتماعی قوی شد. با این حال دولت آقای روحانی هنوز موفق نشده یک گفتمان فراگیر و جاری را تولید کند. به نظر شما آیا آقای روحانی در گفتمان سازی موفق عمل کرده است؟

آقای روحانی فاقد یگ گفتمان مخصوص به خود است. اگر بخواهیم اعتدال را نوعی گفتمان معرفی کنیم باید این گفتمان را به آقای هاشمی نسبت بدهیم. با این وجود آقای روحانی دارای یک روش است که این روش را می توان اعتدالی نامید.آقای روحانی تلاش می کند مدیران خود را از هر دو جریان سیاسی انتخاب کند تا برچسب جناحی و جریانی به دولتش نخورد.

"بنده معتقدم حرکت شخص آقای روحانی در دو سال گذشته خوب بوده، اما برآیند کلی دولت می توانسته بهتر از این باشد"روش اعتدالی در مقطع زمانی کنونی روش مناسبی است و سبب کارآیی بیشتری برای دولت شده است. آقای روحانی باید این نکته را در نظر داشته باشد که بخش عمده مناسبات قدرت خارج از حیطه نفوذ دولت است و دولت تنها بخش اندکی از قدرت را در اختیار دارد.آقای روحانی اگر بخواهد در آینده موفق تر باشد باید تشخص بیشتری از نظر برنامه ریزی و گفتمانی از خود بروز بدهد و به بدنه اجتماعی اصلاح طلب خود و ارتباط با آنها توجه بیشتری نشان بدهد.