راست و دروغ مقام دوم ایران در مصرف مواد مخدر

مسعود یارضوی   "آنتونیو دلئو، نماینده دفتر مقابله با مواد مخدر و جرم سازمان ملل متحد در ایران اعلام کرد که ایران در مقام دوم شیوع مصرف مواد مخدر قرار دارد."   این خبر را روز گذشته، برخی رسانه های کشور با اشتیاق فراوانی پوشش دادند. اشتیاقی که اگر منصفانه تر نگاهش کنیم ناشی از ندیدن تمام واقعیت های پیرامونی صحبتی است که نماینده سازمان ملل در ایران نقل کرد. در واقع چگونه باید باور کرد ما دومین کشور مصرف کننده مواد مخدر (از هر نوعش) در جهان هستیم که هیچ امری در پیرامون مواد مخدر در کشور ما قانونی نیست و این در حالیستکه در بسیاری از کشورهای جهان، این مسئله رنگ قانونی! دارد و یا به هیچ وجه پیگیری نمی شود. شاهد مثال نیز برگزاری مراسم رأی گیری در ایالت کالیفرنیای آمریکا برای قانونی شدن مصرف ماری جوانّا در سال ۲۰۱۰ است. البته این گفتار به هیچ وجه کتمان کننده آسیب های مواد مخدر در کشور عزیزمان نیست اما باید باور کرد که بودن در مقام دوم مصرف مواد مخدر جهان، نشانه هایی دارد که هیچ یک را نمی توان در ایران ما پیدا کرد.

"اشتیاقی که اگر منصفانه تر نگاهش کنیم ناشی از ندیدن تمام واقعیت های پیرامونی صحبتی است که نماینده سازمان ملل در ایران نقل کرد"  *کشور ۵ هزار شهید مبارزه با مواد مخدر ایران ما کشور بیش از ۵ هزار شقایق آتش گرفته ای است که در راه مبارزه با مواد مخدر جان خویش را فدا کردند. شقایق های آتش گرفته ای که هنوز هم گاه و بیگاه در کنج روزمرگی های ما در خیابان های شهرهایمان تشییع می شوند و مردم در فراقشان اشک می ریزند.   مردم ایران ما مگر می توانند بیش از ۱۵ هزار جانباز راه مبارزه با مواد مخدر را فراموش کنند و آنها را هر روز در کنار خود نبینند؟ که چطور برای سالم ماندن دامان جوانان این کشور از شر مواد مخدر، سلامتی همیشه خود را فدای این راه کرده اند. ایران اسلامی ما رهبری فرزانه دارد که سالها قبل فرمود: ما مصمم هستیم کویر ایران را گورستان اشرار و قاچاقچیان مسلح نماییم. و همین صلای آسمانی او بود که فرزندان رشید این مملکت را در ناجا، سپاه پاسداران و نهادهای امنیتی به عمق کویرهای تفیده ایران کشاند و سدی را در مقابل کاروان های مواد مخدر ساخت که گویی تا همیشه خواب را از دامان سوداگران مرگ ربود.

  *چرا سازمان ملل از شهدای مبارزه با مواد مخدر تجلیل نمی کند سازمان ملل که این همه خود را مقید در آمار و ارقام می داند چه می شود که هیچگاه نامی هم حتی از ۵ هزار شهید مبارزه با مواد مخدر در ایران نمی برد. شهدایی که سد راه مواد مخدری شدند که مقصد اصلی آنها نه ایران، که اروپا بود. سازمان ملل چگونه انتظار دارد آمارش برای ما قابل باور باشد در حالیکه در تمام طول سال های سخت مبارزه با مواد مخدر، تمام کمک هایش به جمهوری اسلامی ایران برای این کار حتی چند صدم هزینه های کشورمان را نیز جبران نمی کند. آنها در کجای داستان سخت مبارزه با مواد مخدر با کشور ما همکاری کرده اند که اکنون به خود حق می دهند آماری را در زمینه مواد مخدر در ایران اعلام کنند که حتی به فرض صحت نیز به گونه ای بیان می شود که در راستای اهداف دشمن در جنگ نرم است. ما، اینجا در ایران، شهید عزیزی مثل جعفرآبادی را داریم که همین چند سال قبل در مقابل دختر کوچکش شهد شهادت نوشید اما نگذاشت اشرار از چنگ عدالت بگریزند و یا شهید اسماعیل بیگی مظلومی را داریم که در مقابل تهدید اشرار نیز سستی نکرد و در درگیری مسلحانه؛ اشرار آنقدر گلوله به جانش زدند که حتی دستش نیز جدا شد.

"شاهد مثال نیز برگزاری مراسم رأی گیری در ایالت کالیفرنیای آمریکا برای قانونی شدن مصرف ماری جوانّا در سال ۲۰۱۰ است"دشمن کدام قسمت از ارزش ها و اعتقادات ما را نشانه رفته است که پس از مدت ها سکوت، به صورت ناگهانی ادعا می کند ما دومین کشور جهان از لحاظ شیوع مواد مخدریم؟   *در واقعیت های موجود آیا باید باور کرد که کشور هفتاد و چند میلیونی ما دومین کشور مصرف کننده مواد مخدر آن هم بعد از افغانستان است در حالی که ایالات متحده آمریکا که بیش از ۳۰۰ میلیون نفر (حدود ۴ برابر ما) جمعیت دارد و در ایالت هایش به دلیل شیوع بالای مصرف مواد مخدر، این کار را به رأی گیری نیز می گذارند حتی در مقام سوم شیوع مصرف هم قرار ندارد...؟!   *چه کسانی مواد اولیه تولید مخدرهای صنعتی را تولید می کنند؟ ما باید آمار کدام سازمان ملل را باور کنیم؟ سازمان مللی که در ظاهر طرفدار حق و حقیقت و مبارزه با مواد مخدر است یا سازمان مللی که نماینده اش در ایران اعلام می کند که در سال ۲۰۰۹ بیش از ۳۸ تن اسید برای ساخت مواد مخدر صنعتی به افغانستان قاچاق شده و جرأت نمی کند در ادامه نیز این مسئله را اعلام کند که این محموله ها از کشورهای اروپایی به افغانستان صادر شده اند. آیا سازمان ملل که گویا همواره علاقه خاصی به اعلام میزان شیوع مواد مخدر در ایران دارد هیچگاه در یک مصاحبه رسمی اعلام کرده است که نیروهای اشغالگر افغانستان، تریاک تولیدی در این کشور را در حمایت کامل خود دارند و از زمان حضور آنها در افغانستان میزان تولید این محصول چندین برابر شده است؟ ما در ایران اسلامی، مردمی فهیم داریم که واقعیت های کشور را می دانند اما آیا سازمان ملل که هیچگاه حاضر نشد در کنار ایران در امر مبارزه با مواد مخدر قرار گیرد نیز حاضر است واقعیت های بحث مواد مخدر در خاورمیانه و جهان را باور کند؟ اگر بخواهیم سخن از سر انصاف بگوییم، حقیقت آن است که سازمان ملل در پرونده مبارزه با مواد مخدر هیچگاه با ایران دوستی و همکاری نکرده است.   *سازمان ملل، رفیق دزد یا شریک قافله؟ این حرف، اگرچه تلخ اما ناظر با واقعیت های موجود است. آنها هیچگاه تجهیزات لازم در این زمینه را به راحتی در اختیار ایران قرار ندادند. ما حتی برای خریدن سگ های مواد یاب از اروپا نیز مجبور به صرف هزینه های گزافی در حدود چند سال قبل شدیم.

ما در زمینه اطلاعات مربوط به فناوری های مرتبط، نیازمند کمک سازمان ملل بودیم و این کمکها به ایران اگر صورت می گرفت شاید ما تلفات کمتری در این زمینه تقدیم راه مبارزه با مواد مخدر و امنیت ایران اسلامی کرده بودیم. آیا سازمان ملل واقعاً نمی داند که کاروان های مواد مخدر، مثلاً سلاح های ضد هوایی یا تفنگ هایی با گلوله های سمی خود را از کجا تهیه می کنند که اطلاعات لازم در این زمینه را در اختیار ایران قرار دهد یا جلوی تجهیز این کاروان ها به تسلیحات پیشرفته را بگیرد؟ سازمان ملل آیا نمی توانست اطلاعات لازم در مورد فناوری های اُپتیکی و ارتباطی را که کاروان های ۴۰ دستگاهی! مواد مخدر آنها را در افغانستان و پاکستان از رابطین خود تهیه می کردند در اختیار ایران قرار دهد؟ آنهایی که مدعی جهانی فناوری ماهواره ای و خواندن حتی پلاک سربازها به وسیله ماهواره هستند چگونه بود که هیچگاه حاضر نشدند اطلاعات لازم را در زمینه کاروان های مواد مخدر و مسیرهای حرکت آنها در اختیار ما قرار دهند؟ آیا برای سازمان ملل، شهادت بیش از ۵ هزار نیرو، گواه صداقت ایران اسلامی در راه مبارزه با مواد مخدر نبود؟ در اینجا به صورت اشاره به ذکر مثالی می پردازیم که حاکی از ارتباطات گسترده باندهای مواد مخدر و برخورداری آنها از شبکه های ارتباطی سریع و امکانات پیشرفته است. امکاناتی که جز با کمک استکبار جهانی و پوشش آنها، برای اشرار امکان تهیه ندارند و صد البته بیش از همه این سازمان ملل است که به این حقایق واقف است. در این پرونده مافیای مواد مخدر تمام سعی خود را انجام داده بود تا فقط متوجه باشد که نیروهای اعزامی از یک قرارگاه عملیاتی ناجا در جنوبشرق کشور، در هنگام خروج از قرارگاه به سمت چپ حرکت می کنند یا به سمت راست؟ در واقع این مسئله نشان می داد که آنها تا چه حد، اشراف کاملی را بر حرکت تمامی کاروان های حمل مواد مخدر خود در داخل ایران دارند که حتی اطلاع از سمت حرکت اولیه نیروهای عملیاتی ناجا در یک قرارگاه نیز می توانست برای فرار آنها از خطر نجات بخش باشد.   *چه کسانی باندهای مواد مخدر را تجهیز می کنند؟ پاسخ سازمان ملل در زمینه این سطح برخورداری و تجهیز کاروان های مواد مخدر چیست؟ آیا آنها اذعان دارند که این سطح برخورداری از شبکه های ارتباطی جز با کمک غرب نمی تواند در اختیار باندهای مواد مخدر قرار گیرد؟ صحبت ما این است که واقعا سازمان ملل مدعی دستیابی به چه میزانی از واقعیتهاست که مدعی می شود ایران اسلامی ما مقام دوم شیوع مصرف مواد مخدر جهان را دارد؟ آیا سازمان ملل تمام حقایق را می داند در حالی که قاچاقچیان در آمریکای جنوبی و در کشورهایی که تا ۹۸ درصد جرایمشان نیز پیگیری قانونی نمی شود به راحتی و حتی با زیردریایی اقدام به جابه جایی مواد مخدر می کنند؟ و از همه مشکوک تر اینکه چگونه می شود که خبر دومین بودن ایران در مصرف مواد مخدر درست پس از چند هفته انتشار اخبار مختلف و البته مشکوک در کشور با موضوع تجاوز، ضرب و شتم، قتل و ...

منتشر می شود؟