تورم و اندازه دولت در ایران: رویکرد رگرسیون آستانه ای

تورم و اندازه دولت در ایران: رویکرد رگرسیون آستانه ای

هدف از این مقاله، آزمون فرضیه وجود رابطه ناخطی بین تورم و اندازه دولت در ایران برای بازه زمانی سالهای ۹۱-۱۳۵۳می باشد

چکیده

هدف از این مقاله، آزمون فرضیه وجود رابطه ناخطی بین تورم و اندازه دولت در ایران برای بازه زمانی سالهای ۹۱-۱۳۵۳می باشد. بدین منظور از رگرسیون آستانه ای و آزمون ناخطی بودن هانسن استفاده شده است. نتایج آزمون حاکی از وجود رابطه ناخطی بین تورم و اندازه دولت است. طبق نتیجه مقاله، افزایش اندازه دولت تا آستانه ۰/۲۲ منجر به کاهش نرخ تورم با شیب کاهشی می شود ولی پس از آن، افزایش اندازه دولت موجب افزایش نرخ تورم می گردد. به عبارت دیگر، در رژیم دولت کوچک، اندازه دولت اثر منفی بر تورم دارد اما در رژیم دولت بزرگ، اندازه دولت اثری مثبت بر تورم دارد.

"طبق نتیجه مقاله، افزایش اندازه دولت تا آستانه ۰/۲۲ منجر به کاهش نرخ تورم با شیب کاهشی می شود ولی پس از آن، افزایش اندازه دولت موجب افزایش نرخ تورم می گردد"
 

کلیدواژه ها: تورم؛ اندازه دولت؛ ایران؛ رگرسیون آستانه ای

نویسندگان:

حسن سامانی پور: دانشجوی دکتری اقتصاد مالی دانشگاه علامه طباطبایی، و کارشناس اداره سیاستها و مقررات ارزی بانک مرکزی

اسمعیل ابونوری: استاد گروه اقتصاد دانشگاه سمنان

یونس نادمی: استادیار گروه اقتصاد دانشگاه آیت اله بروجردی

فصلنامه پژوهشهای اقتصادی (رشد و توسعه پایدار) - دوره ۱۶، شماره ۴، زمستان ۱۳۹۵.

برای مشاهده کامل مقاله روی فایل مقابل کلیک کنید.