مردمنامه۳۲/ نامه مادر شهید اعرابی به محصوران: با شما در راه حق و عدالت هم‌پیمانم

چکیده :آری آقای مهندس و آقای کروبی و خواهرِ عزیز خانم رهنورد همیشه به یادِ مهربانیهایتان هستم و ایستادگی و مقاومتتان را می ستایم و همچنان حمایت خود را از شما دریغ نخواهم کرد. قسم به خونِ شهدا با شما هم پیمان خواهم بود و در راهی که همانا راهِ حق و عدالت است همانگونه که فرزندنم نیز به آن معتقد بوده، کوتاه نخواهم آمد....

کلمه:  در آستانه هزارمین روز حصر کلمه از مردم دعوت کرده بودتا خطاب به همراهان سبزاندیش مردم نامه بنویسند.   تا کنون دهها نامه به کلمه ارسال شده و بیش از سی نامه منتشر شده است.

اینبار مادر همراه شهید مردم بار دیگر در کنار مردم دست به قلم شده است و به میرحسین و کروبی و رهنورد نامه نوشته است . نامه روز هزارم حصر را از خانم فهیمی مادر یکی از «ما مردم» که در کنار «مردم» به شهادت رسید، مادر سهراب اعرابی با هم می خوانیم .

جناب آقای مهندس موسوی رئیس جمهورِ منتخب ما در سالِ ۸۸ و خانوم رهنورد عزیز و جناب آقای کروبی

بیش از ۱۰۰۰ روز است که شما عزیزان در حصر و حبس قرار گرفته اید و ما مردم صبورانه این دوری را تحمل کرده ایم علت این تحمل را شما گرامیان می دانید ، نه از روی ضعف بلکه نشان از آگاهی و امیدی ست که در وجود یکایک ما برای رسیدن به آرمانهایمان و بخاطر منافع ملی کشورمان ما را وادار به صبر می نماید و شما عزیزان را به ایستادگی و همراهی با ما.

هرگز روزهای با هم بودن را را فراموش نخواهیم کرد.

آنهایی که ما را کم میپندارند و همچنان اصرار بر کم بودنمان دارند، خودشان نیز باور دارند که ما بیشماریم. انتخابات پرشور مردم در خرداد ۹۲  دلیلی بر حقانیت و خواسته های مشروع ماست.

ولی آنها را چه شده است؟  آیا باز هم نیاز دارند خودشان را ارباب و ما مردم را رعیت بدانند.

آیا هنوز باور نکردند که ما مردم با اکثریت تمام در انتخابات ۸۸ به شما آقای موسوی کاندیدای محبوبمان رای دادیم و برای اینکه شما رئیس جمهور شوید در انتخابات شرکت کردیم.

حاکمیت با کمال تاسف ما مردم را باور نکرد و آرای ما را نادیده گرفت، گویی می‌خواستند خودشان را از ما جدا نمایند و تصمیم بر این گرفتند که به ما مردم نیز زهرِ چشمی نشان دهند تا دیگر جرات و یارای اعتراض را نداشته باشیم، به همین علت ۲۵ و ۳۰ خرداد و عاشورا و ۲۵ بهمن و روزهای دیگر سلاح بر دست ما مردم را به زیر سختترین فشارها و سرکوبها قرار دادند و فرزندانِ نازنینمان را غرق در خون و گروهی دیگر را راهیِ زندان ها و کهریزک نمودند و بسیاری را نیز به دیارِ غربت.

اما از حاکمیت می پرسم: از این همه ظلم چه عایدتان گردید؟ جز اینکه باز مجبورید به سمتِ مردم بیایید، پس بشتابید تا دیر نشده است، چون ما مردم آغوشهایمان را برای تمامیِ کسانی که به سوی ما می آیند باز کرده ایم البته برای کسانی که از گناهانِ خود پشیمان گشته و از خدای مهربان و مردم حق جو شرمسارند هر چند باز هم میگویم با این حال کسانی که در حق ما ظلم کرده اند با تمامیِ خصلت های ناپاکشان چون هموطنند باید آنها را بخشید اما آنها نیز باید بدانند خداوند تصمیم گیرنده است که حق الناس را به آنها میبخشد یا نه؟

آری آقای مهندس و آقای کروبی و خواهرِ عزیز خانم رهنورد همیشه به یادِ مهربانیهایتان هستم و ایستادگی و مقاومتتان را می ستایم و همچنان حمایت خود را از شما دریغ نخواهم کرد.

قسم به خونِ شهدا با شما هم پیمان خواهم بود و در راهی که همانا راهِ حق و عدالت است همانگونه که فرزندنم نیز به آن معتقد بوده، کوتاه نخواهم آمد.

به امید روزی که شما عزیزانِ در حصر و زندانیان سیاسی آزاد گردید و ما مردم و حاکمیت در کنار هم و دست در دستِ هم برای ساختن ایرانی آباد و آزاد تلاش کنیم.

در اینجا نیز لازم میدانم از جناب آقای روحانی رببس جمهور محترم تقاضا کنم برای آزادی شما عزیزان و برای اینکه در بین مردم و حاکمیت، همبستگی و آشتی ملی برقرار شود ، بر عهد و پیمانی که با ما بسته اند و برای رسیدن به آن بیشتر تلاش و پافشاری نمایند.

مردم نامه، بسته اول: قرار نبود این صلیب را به تنهایی بر دوش بکشید

مردم نامه، بسته دوم: روز آزادی خرمشهر از نزدیک دیدمتان

مردم نامه، بسته سوم: سرباز بودم که در دوکوهه دیدمت