۱۰ برخورد تاریخی با کره ماه+عکس

تنها چند هفته پس از اینکه کاوشگرها نشانه هایی از وجود آب بر روی سطح ماه کشف کردند، مدارگرد LCROSS به همراه سکوی یک راکت به ماه برخورد کردند تا از توده خاک و غبار برخاسته از این برخورد مدرکی قطعی از وجود آب در این کره به دست آید. با توجه به همین پدیده نشریه فاکس نیوز گزارشی از ۱۰ برخورد برتر با کره ماه ارائه کرده است که آخرین این برخوردها از نظر زمانی برخورد مدارگرد ناسا با حفره ای در ماه خواهد بود. برخورد LCROSS: به گفته ناسا ماموریت مدارگرد LCROSS در روز ۹ اکتبر ۲۰۰۹ با موفقیت انجام شد. با وجود اینکه تا کنون نتیجه علمی یا تصاویر واضحی از این برخورد ارائه نشده است اما دانشمندان همچنان امیدوارند این برخورد توانسته باشد شواهد قانع کننده ای از وجود آب در این کره ارائه کند. برخورد کاوشگر Smart ۱: مدارگرد ماه اروپا در ۳ سپتامبر ۲۰۶۶ از زاویه ای کوچک با ماه برخورد کرد و علاوه بر دستاردهای علمی که ارائه کرده بود با برخورد خود با ماه اطلاعات بیشتری از این کره درخشان را در اختیار دانشمندانی قرار داد که آخرین لحظات این مدارگرد را از زمین تحت نظر داشتند.

"با توجه به همین پدیده نشریه فاکس نیوز گزارشی از ۱۰ برخورد برتر با کره ماه ارائه کرده است که آخرین این برخوردها از نظر زمانی برخورد مدارگرد ناسا با حفره ای در ماه خواهد بود"برخورد شهاب سنگها: دفتر تحقیقات شهاب سنگ ناسا از سال ۲۰۰۵ تا کنون برخورد شهاب سنگهای زیادی را با ماه شاهد بوده است. از جمله این شهاب سنگها می توان به Geminids، Leonids و Taurid از ابرهای کیهانی متفاوت اشاره کرد. حتی سنگهای آسمانی بسیار کوچک با سرعتی برابر ۱۲۵ هزار کیلومتر بر ساعت نیز می توانند حفره های بزرگی بر روی بدن ماه به وجود آورند. کوچکترین برخورد: اخترشناسان در ۷ نوامبر ۲۰۰۵ نشانه ای کوچک را بر روی سطح رادار مشاهده کردند که در نهایت مشخص شد این نشانه اثر برخورد یک شهاب سنگ کوچک با قسمتی از شمال غرب ماه است. ابعاد این سنگ تنها ۱۲ سانتیمتر تخمین زده شده بود اما توانست حفره ای به وسعت سه متر و عمق ۴۰ سانتیمتر به وجود آورد.

برخورد آپولو با ماه: این واقعه به زمانی باز می گردد که افراد ماموریت آپولو ناسا بر روی ماه فرود آمدند، این فرود آغازگر برخورد سکوهای راکت آپولو و زحل با ماه بود. فضانوردان آپولو لرزه نگارهایی را بر روی سطح ماه نصب کردند تا بتوانند لرزشها و تکانهای ناشی از این برخوردها را به ثبت برسانند. برخورد ۵۳: اخترشناسی آماتور به نام لئون استوارت در دهه ۱۹۵۰ از برق نوری در سطح ماه عکاسی کرد که تنها مدرک واضح و شفاف از برخورد یک جرم شهاب سنگ مانند با سطح ماه به شمار می رفت. فضاپیمای کلمنتاین ناسا در سال ۱۹۹۴ حفره ای را کشف کرد که با محلی که برق نور در آن به ثبت رسیده بود همخوانی داشت. حفره شومیکر: با وجود اینکه حفره شومیکر در اثر برخوردی قدیمی با سطح ماه صورت گرفته است اما یکی از مناطق مورد علاقه اخترشناسان در ماه تبدیل است.

"با وجود اینکه تا کنون نتیجه علمی یا تصاویر واضحی از این برخورد ارائه نشده است اما دانشمندان همچنان امیدوارند این برخورد توانسته باشد شواهد قانع کننده ای از وجود آب در این کره ارائه کند"این حفره در بخش همیشه سایه ماه قرار داشته و مقادیر زیادی هیدروژن و شاید ذرات یخی را در خود گنجانده باشد. یکی از اهداف مدارگرد LRO ناسا بررسی این حفره و ساختار آن به شمار می رود. انسان در ماه: طرح جالبی از لکه های تیره رنگ بر روی سطح ماه که به " انسان در ماه" شهرت یافته است شاید در اثر برخورد شهاب سنگ با ماه به وجود آمده باشد. به گفته دانشمندان پس از چنین برخوردی برخی از امواج لرزشی ناشی از آن از میان ماه عبور کرده و باعث آغاز انفجارات آتشفشانی در بخشی از ماه شده است. سپس در اثر جریان یافتن مواد مذاب لکه های تیره رنگی بر روی سطح این کره به وجود آمده است که مشاهده آن از روی زمین امکان پذیر است.