واردات دولت احمدی نژاد ۲.۵ برابر متوسط واردات جمهوری اسلامی

آینده نیوز، امیرهادی انواری: نفت ۱۰۰ دلاری صادر کردیم و کالای چینی وارد کردیم. نفت صد دلاری صادر کردیم و امارات را اولین صادر کننده کالا به کشورمان کردیم که حالا ادعای جزایر سه گانه و خلیج جعلی کند، نفت صد دلاری صادر کردیم و کالای چینی وارد کردیم، تا کارگر ایرانی بیکار بماند و کارگاه کفش تبریزی از رونق بیافتد... دل دلسوزان تولید در این شش سال خون شد، که ایا ما فضولات دام و طیور هم نداشتیم که باید آن را هم وارد می کردیم؟ جالب است که ۴۳ درصد از کل واردات جمهوری اسلامی ایران (تقریبا از بدو تاسیس تا کنون) تنها در ۶ سال دولت احمدی نژاد انجام شده است؛ دولتی که اتفاقا بیش از تمام دولت های قبلی در خصوص عدالت، توجه به تولید، جلوگیری از تجمل گرایی، مبارزه با تبدیل بازارهای ایران به محل فروش کالاهای امپریالیسم و استکبار جهانی و... حساسیت نشان داده است. زمانی که مراجع و رهبری وارد مساله واردات می شوند و نسبت به کثرت کالاهای وارداتی و آسیب آن به تولید داخلی هشدار می دهند و از سوی دیگر، کارگران برای دریافت حقوق عقب افتاده خود جلوی ریاست جمهوری تجمع می‌کنند، دیگر مساله واردات مساله پر شدن جیب عده ای نوظهور نوکیسه و سیاه بختی کارگران یک کارخانه نیست؛ موضوع، موضوعی ملی به شمار می رود.

"جمهوری اسلامی ایران، شعار مبارزه با استکبار را بیش از ۳۰ سال است مطرح می کند، خاصه در شش سال گذشته، لااقل در عرصه شعار چیزی در نفی امپریالیسم و مقابله با جامعه مصرفی غرب کم گذاشته نشده"رشد واردات در کشور اگر در زمان رونق اقتصادی رخ دهد، که تولید خود آن کشور مناسب است و وارداتش یا برای تامین مواد اولیه باشد، یا برای تامین بخشی از نیازهای خود که تولید آنها در داخل کشور صرفه اقتصادی ندارد، معقول به نظر می رسد. اما در کشوری مثل ایران، که اگر نفت را از صادرات آن بگیریم، چیز زیادی باقی نخواهد ماند، واردات چونان سم مهلکی است که آرام آرام اشتغال را می خورد، چرخ کارخانه ها را از کار باز می دارد و نهایتا امنیت اقتصادی مردم جامعه را بر هم می زند. جمهوری اسلامی ایران، شعار مبارزه با استکبار را بیش از ۳۰ سال است مطرح می کند، خاصه در شش سال گذشته، لااقل در عرصه شعار چیزی در نفی امپریالیسم و مقابله با جامعه مصرفی غرب کم گذاشته نشده. اما این جالب است که در ۳۰ سال پس از انقلاب اسلامی ایران، در هیچ دولتی چون دولت عدالت محور رشد واردات مشاهده نمی شود! حتی در دوران هاشمی رفسنجانی که همیشه متهم به رواج مصرف گرایی و ورود کالاهای غربی می شود، رشد واردات طی ۸ سال ۵۵ درصد بوده، این در حالی است که تنها در شش سال ریاست جمهوری محمود احمدی نژاد، رشد واردات ـ آن هم در مقایسه با ۸ سال قبلی ـ بیش از ۹۸ درصد رشد داشته است. ۱۳۸۴: احمدی نژاد صاحب رتبه برتر شاید اگر تنها تعداد دفعاتی که روسای دولت ها از ازابتدای دهه ۶۰ تا کنون، طی سه دهه از عدالت یاد کردند را بشماریم، احمدی نژاد با اختلاف حیرت آوری صاحب رتبه اول باشد.

همچنین است سخنرانی در دفاع از حقوق کارگران و مستضعفان جامعه، در مقابل احمدی نژاد صاحب بالاترین میزان رشد واردات نیز هست، وارداتی که به زعم بزرگان نظام، سم مهلک اقتصاد کشور است، وارداتی که به عقیده کارشناسان و نقطه نظر رجال کشوری علت اصلی بیکاری کارگران است. ممکن است گفته شود این واردات با هدف کنترل قیمتها انجام شده، اما باید نتایج واردات در اشتغال هم لحاظ می گردید. احمدی نژاد تنها در ۶ سال به این رتبه حیرت آور در مقابل دولت های ۸ ساله دیگر دست یافته و اگر دو سال دیگر بگذرد، قاعدتا رتبه خارق العاده تری را به نام خود ثبت خواهد کرد. حتما شما هم افزایش واردات از پرچم کشورمان تا عسل را مشاهده کردید، ما فضولات دام هم در این دوران وارد کردیم(که اسناد آن هم موجود است) به هر تقدیر، احمدی نژاد طی تنها ۶ سال تکیه بر صندلی ریاست هیات دولت، توانسته واردات ایران را بیش از ۹۸ و نیم درصد و نزدیک به ۱۰۰ درصد در مقایسه با دولت ۸ ساله خاتمی افزایش دهد. این رشد حتی در دولت هاشمی رفسنجانی که معتقد به اقتصاد آزاد بوده و همواره از سوی هواداران دولت به افزایش تجمل گرایی متهم می‌شود نیز مشاهده نشده، در واقع دولتی آنچنان معتقد به اقتصاد آزاد پس از دولتی به شدت چپ(از نظر اقتصادی) تنها ۵۰ درصد رشد واردات داشته، این در حالیست که احمدی نژاد معتقد به جلوگیری از مصرف گرایی و مقابله با امپریالیسم و...

"1384: احمدی نژاد صاحب رتبه برتر شاید اگر تنها تعداد دفعاتی که روسای دولت ها از ازابتدای دهه ۶۰ تا کنون، طی سه دهه از عدالت یاد کردند را بشماریم، احمدی نژاد با اختلاف حیرت آوری صاحب رتبه اول باشد"در شش سال ریاست دولت واردات را نزدیک به ۱۰۰ درصد افزایش داده است. نفت ۱۰۰ دلاری صادر کردیم و کالای چینی وارد کردیم. نفت صد دلاری صادر کردیم و امارات را اولین صادرکننده کالا به کشورمان کردیم که حالا ادعای جزایر سه گانه و خلیج جعلی کند، نفت صد دلاری صادر کردیم و کالای چینی وارد کردیم، تا کارگر ایرانی بیکار بماند و کارگاه کفش تبریزی از رونق بیافتد... دل دلسوزان تولید در این شش سال خون شد، که آیا ما فضولات دام و طیور هم نداشتیم که باید آن را هم وارد می کردیم؟ ما در این ۶ سال از واردات نخود از اتیوپی، شال و روسری از زیمبابوه، عسل مصنوعی از سوازیلند، لوبیا قرمز از میانمار، کود حیوانی از لتونی، زغال از نیجریه، پیت و قوطی از سودان و... به کشور وارد کردیم.

(واردات کود احشام و موی انسان از زیر پون، روزنامه پول، مورخ ۲۰ دیماه ۱۳۸۸) ارزش واردات کمتر از ۶ سال دولت احمدی نژاد برابر ۳۰۴۶۰۷ میلیون دلار است که تقریبا دو برابر تمام سال دولت خاتمی، دو و نیم برابر دولت هاشمی و سه برابر دولت موسوی است. واردات طی این ۶ سال به جز کاهش جزئی سال ۱۳۸۸، همواره رشد داشته است. در سال ۱۳۸۴، واردات به کشورمان با حدود ۱۱ درصد افزایش به ۳۹۲۴۷ میلیون دلار می رسد. در سال ۱۳۸۵ واردات حدود ۶ درصد رشد دارد و به ۴۱۷۲۲ میرسد. در سال ۱۳۸۶، شاهد بیشترین رشد سالانه در دولت عدالت محور هستیم و با ۱۶ درصد افزایش، ارزش واردات به کشورمان به ۴۸۴۳۸ میلیون دلار می رسد.

"ممکن است گفته شود این واردات با هدف کنترل قیمتها انجام شده، اما باید نتایج واردات در اشتغال هم لحاظ می گردید"در سال ۱۳۸۷، با ۱۵ و نیم درصد افزایش، ارزش وارداتمان به ۵۶۰۴۲ میلیون دلار می رسد . در سال ۱۳۸۸، نوبت به دومین دور ریاست احمدی نژاد می رسد، در این سال واردات کاهش جزئی ۲ درصدی دارد تا به ۵۴۷۹۲ میلیون دلار برسد، اما از فروردین تا اسفند ۱۳۸۹، این کاهش به خوبی جبران می شود و در این ماه، حدود ۱۶ و نیم درصد افزایش داشته تا به ۶۴۳۶۴ میلیون دلار برسد. جمع بندی طی سه دهه گذشته، مجموعا ۷۰۳ میلیارد و ۵۵۰ میلیون و ۶۷۱ هزار و ۱۰۰ دلار کالا به کشورمان وارد شده است. میانگین ارزش واردات سالانه در ۷ و نیم دولت مورد بررسی در اینجا ۲۳ میلیارد و ۴۵۱ میلیون و ۶۸۹ هزار دلار بوده است. از سویی، بررسی ها نشان می دهد، میانگین رشد سالانه واردات در ایران برابر ۸.۵۲(۸ممیز۵۲) درصد بوده است.

نگاهی به ارزش واردات طی مدت مذکور نشان می‌دهد در دوران ۶ ساله احمدی نژاد ارزش واردات با بیش از ۳۰۴ میلیارد و ۶۰۷ میلیون و ۳۲۱ هزار و ۱۰۰ دلاربه تنهایی تقریبا با ارزش واردات تمام سه دولت ۸ ساله دیگر برابری میکند.   به بیانی ارزش واردات در این شش سال برابر با ۴۳ درصد ارزش کل واردات ایران از ابتدای دهه ۶۰ تاکنون است. دولت خاتمی با ۲۲ درصد، دولت هاشمی با ۲۱ درصد و دولت میرحسین موسوی با ۱۴ درصد، در رتبه های بعدی قرار دارند. افزایش قابل توجه واردات، تعطیلی کارگاه های کوچک و به تبع آن، افزایش شمار کارگران بیکار موجب می شود تا دشمنان نظام از این فرصت ها استفاده کنند و گروه های چپ در پی فضا سازی برایند. بی شک کنترل واردات و بها دادن به تولید داخلی می تواند نقش بسازیی در جلوگیری این شرایط داشته باشد.

"احمدی نژاد تنها در ۶ سال به این رتبه حیرت آور در مقابل دولت های ۸ ساله دیگر دست یافته و اگر دو سال دیگر بگذرد، قاعدتا رتبه خارق العاده تری را به نام خود ثبت خواهد کرد"واردات و صادرات، دو اهرم شناخته شده در جهان امروز هستند و هیچ کشوری خود ا بی نیاز از این دو اهرم نمی داند، اما برای ایرانی که ادعای "درحال توسعه" بودن را دارد و از سویی ایدئولوزی آن بر تقابل با جهان مصرفی قرار گرفته است، زیاد مناسبت ندارد که ان حجم واردات را داشته باشد، صادراتش به مواد خام و نفتی محدود شود و از سوی دیگر تولید آنچنانی نداشته باشد. نگاهی کنید به تراز تجاری کلی کشورمان طی این چهار سال. در مجموع تراز تجاری ایران در مدت فعالیت محمود احمدی نژاد از ابتدا تاکنون حکایت از وضعیت ۷۴ به ۲۶ درصدی به نفع واردات دارد. بدترین وضعیت در سال ۸۴ بوده و بهترین شرایط را از فروردین تا اسفند ۱۳۸۹ تجربه کرده ایم. علی رغم ادعاهای مطرح شده در خصوص رشد فوق العاده صادرات، تراز تجاری کشورمان نشان میدهد، در مقایسه با فزونی واردات، صادرات رشد آنچنانی نداشته و با تمام تبلیغات انجام شده، از سال ۱۳۸۴، که تراز ۷۹ به ۲۱ درصد به نفع واردات سنگینی میکرده است، به گزارش اینده در ۱۱ ماهه سال گذشته(که آخرین آمار تجاری در دست است) این تراز تنها ۸ درصد جابجا شده و به ۷۱ به ۲۹ رسیده است و هنوزآمار سال ۸۹ به طور کامل منتشر نشده تا قضاوت صحیحی انجام شود.

این دیگر ادعای مشتی منتقد، بدخواه دولت و.. نیست، رهبری نظام شخصا به وضعیت واردات، ورود و صریحا انتقاد کردند و خواهان بها دادن به تولید داخلی شدند. کارگران بیکار، کارخانه های تعطیل، هدفمندی یارانه ها و وضعیت تورم و... همگی نشان می‌دهند امروز باید کاری کرد، تا وضعیت از این بغرنج تر نشود. دست کم چشم ها را باید باز کرد تا عدالت را در معیارهای عینی و واقعی بررسی کرد، اگر نه شعار جذاب و مردم پسند عدالت دادن، چندان کار مشکلی نیست!  .