رمز گشایی از میزان موفقیت مذاکرات هسته‌ای

محمدعلی وکیلی در سرمقاله ابتکار نوشت:
روابط بین‌الملل در دوره کنونی بیش از آن که صحنه سیاست‌های اعلانی دولت‌ها باشد، میدان سیاست‌های اعمالی است. به تعبیری، با پیچیده شدنِ روابط، زبانِ رسمی دولت‌ها با زبان غیرِرسمی در صحنه بین‌الملل متفاوت است. این دوگانگی خود بخشی از ماهیت دیپلماسی را تشکیل می‌دهد؛ به همین دلیل زبان رسمی آئینه دشمنی‌ها و دوستی‌ها به حساب نمی‌آید. گاهی حمله کردن خود جزئی از پروسه آب کردن یخ روابط است. در مواردی هم تظاهر به توافق و رفاقت فقط یک ژستِ دیپلماتیک است.
با این مقدمه به مذاکرات هسته ای دور هفتم نگاهی دگرباره خواهیم داشت.

"محمدعلی وکیلی در سرمقاله ابتکار نوشت:روابط بین‌الملل در دوره کنونی بیش از آن که صحنه سیاست‌های اعلانی دولت‌ها باشد، میدان سیاست‌های اعمالی است"مذاکراتی که در ظاهر ناکام و شکست خورده به نظر می‌آیند، ولی به زعم نگارنده این دوره از مذاکرات جزء موفقیت آمیزترین گفت وگوهای هسته ای بود. گام‌های توافق نهایی در این دوره برداشته شده است. برای این ادعا قرائنی وجود دارد، که مهم ترین آن قاطعیت دکتر حسن روحانی در اعلام نتیجه بخش بودن مذاکرات بود. او روز چهارشنبه در بازگشت از سفر نیویورک و در جمع بندی دست آوردهای سفرش اعلام کرد که ما به زودی به توافق نهایی دست خواهیم یافت.
نشانه دیگرِ این خوشبینی، خبری بود که از زبان وزیر خارجه روسیه اعلام شد.

در همان روزهایی که همگان خبر از شکست مذاکرات می‌دادند، لاوروف اعلام کرد که مذاکرات به بالای ۹۵درصد توافقات منتهی شده است. این خبر از زبان یکی از بالاترین مقامات عضو گروه ۱+۵ قابل تامل و بسیار مهم می‌باشد. نشانه سوم برای موفقیت اخیر مذاکرات ملاقات بالاترین مقامات سه کشور تعیین کننده اروپایی، یعنی انگلیس و فرانسه و آلمان، با حسن روحانی بود. گرچه اظهارات کامرون نخست وزیر انگلیس پس از دیدار با دکتر روحانی باعث شگفتی بود، که آن هم ناشی از ویژگی تاریخی دولتمردان این کشور می‌باشد، اما نفس دیدارها و مسائل مطرح شده در ملاقات‌ها همه حکایت از حل و فصل پرونده هسته ای دارد. نشانه چهارم این خوشبینی همان چیزی است که دیگران آن را دلیل شکست قلمداد می‌کنند: یعنی عدم ملاقات روسای جمهور ایران و آمریکا.

"به تعبیری، با پیچیده شدنِ روابط، زبانِ رسمی دولت‌ها با زبان غیرِرسمی در صحنه بین‌الملل متفاوت است"به عقیده بنده عدم دیدار برای به حاشیه نکشاندن اصل توافقات می‌باشد. دیدارها رفتاری سمبلیک است و جزئی از مقدمات به حساب نمی‌آید. اگر قرار باشد توافقات با دیدارها مخدوش شود بهتر آن است که دیداری انجام نگیرد. قرینه پنجم عصبانیت نخست وزیر پریشان گوی رژیم صهیونیستی در مجمع سازمان ملل می‌باشد. اطلاع این مقام از موفقیت مذاکرات او را به هذیان گویی واداشت.

در پایان با این مقدمات و قرائن معتقدم که گام‌های اصلی توافق برداشته شده است و اگر اتفاق غیره منتظره ای پیش نیاید در آینده ای بسیار نزدیک پرونده هسته ای به سرانجام نهایی خواهد رسید. بی تردید اگر گمان این جانب درست باشد، سفر اخیر دکتر حسن روحانی به نیویورک و مواضع ایشان و موفقیت شان در دیپلماسی عمومی نقش تعیین کننده ای در توافقات کنونی ایفا کرده است.