برندسازی صنایع دستی در ابتدای راه

برندسازی صنایع دستی در ابتدای راه روزنامه خراسان جنوبی، چاپ بیرجند روز دوشنبه چهارم بهمن ماه ۱۳۹۵ مطلبی با عنوان « برندسازی صنایع دستی در ابتدای راه » را در شماره ۱۹۴۵۵ خود منتشر کرد.

در ادامه این مطلب به قلم قاسمی، آمده است: صنایع دستی یکی از شاخص های اقتصادی شناخته می شود و با توجه به شرایط نامساعد اقلیمی و همچنین کاهش سطح درآمد در سایر زمینه ها، در سال های اخیر مورد توجه قرار گرفته است. به گفته وی درحالی که برند سازی نه فقط برای این تولیدات یک شاخص و هدف مهم در تولید محسوب می شود اما با این وجود خراسان جنوبی با همه توانمندی های صنایع دستی از قافله برند سازی صنایع دستی عقب مانده و فقط چند درصد از تولیدات موفق به ثبت این امتیاز شده اند و صرف نظر از بی توجهی تولید کنندگان، از برند سازی در استان غفلت شده است. ادامه مطلب به این شرح است: سیده « فرشته عبدی» بانویی که یک سال است که یک کارگاه تولید محصولات چرمی را فعال کرده است کاری که خودش آن را جدید می نامد و برای تولیداتش یک ماه قبل برند گرفته اما هنوز آن را به ثبت نرسانده است. حالا در کارگاهش تولید انبوه دارد اما از مشکلاتش در راه ثبت برند می گوید مانند مسائل مالی که باعث شده از این کار عقب بماند اما چنانچه تسهیلاتی از میراث فرهنگی دریافت کند حتما برای ثبت برند تولیداتش اقدام می کند و راه نرفته را تا تهران هم خواهد رفت و هزینه را پرداخت خواهد کرد.

"برندسازی صنایع دستی در ابتدای راه روزنامه خراسان جنوبی، چاپ بیرجند روز دوشنبه چهارم بهمن ماه ۱۳۹۵ مطلبی با عنوان « برندسازی صنایع دستی در ابتدای راه » را در شماره ۱۹۴۵۵ خود منتشر کرد"اما حالا وقتی در تامین اقلام مورد نیازش هم مشکل دارد به ثبت برند کمتر فکر می کند چون این کار هزینه و زمان می خواهد اما کارگاهش، نیاز به اقلام اولیه دارد. او می گوید: یک بار در شروع کارش برای دریافت سه میلیون تومان وام مشاغل خانگی اقدام کرد که همه آن هم پرداخت نشد و ۲میلیون و ۵۰۰ هزار تومانی که از این تسهیلات گرفت حتی برای آغاز کار هم کم بود ومجبور شد بقیه را خودش تامین کند. وی ادامه می دهد: وقتی برای خرید یک جنس دنبال شناسنامه و مشخصات آن است به بقیه هم حق می دهد که کالایی معتبر بخواهند. در نمایشگاه صنایع دستی بندرعباس هم دیده است که چگونه مشتری ها به تولیدات او به خاطر داشتن برند توجه داشته و از بین نمونه کارهای مشابه، تولیدات او را انتخاب می کردند. کفش «طبلک استخوانی» از دیگر صنایع دستی استان است که حالا هر چند به گفته یک تولید کننده قدیمی با استخوان ساخته نمی شود اما او به تشویق میراث فرهنگی استان، هنوز «طبلک چوبی» می سازد و کار اصلی اش را رها کرده است.

** دغدغه های مالی «محمد حسین کاملی» این تولید کننده قدیمی کفش ساده بیرجندی که «چپت» هم می دوزد برای برند سازی کارش اقدام نکرده است و از مشکلاتی می گوید که سد راهش شده است. «مسائل و دغدغه های مالی از مهم ترین موانع می باشد و قرار است میراث فرهنگی استان برای این کار وام بدهد و همین هفته پیگیری می کنم » او به مشتری هایی اشاره می کند که هنوز دنبال خرید کفش های بیرجندی و چپت هستند اما این روزها، مصالح کارش هم به زحمت فراهم می شود. چرم مخصوص و لاستیک، که اگر پول وسرمایه باشد هر طور شده آنها را تامین می کند هر چند که حالا لاستیک هایی سیمی تولید می شود که کارش را سخت کرده است. کاملی هم معتقد است چنانچه تولیداتش برند داشته باشد مشتری های بیشتری خواهد داشت. شرکت تعاونی «روم ایران بافت» تولید کننده انواع جاجیم است که سال ۸۰ راه اندازی شده و به گفته مدیر عامل از یک سال پیش، با همین برند کار می کند در حالی که قبل از گرفتن برند، رقیبان می توانستند محصولات خود را به نام این واحد عرضه کنند.

"اما حالا وقتی در تامین اقلام مورد نیازش هم مشکل دارد به ثبت برند کمتر فکر می کند چون این کار هزینه و زمان می خواهد اما کارگاهش، نیاز به اقلام اولیه دارد"«رضاپور» گرفتن برند را سدی در مقابل رقیبان عنوان می کند که البته باعث نگه داشتن مشتری هم شده است زیرا وقتی کیفیت و دوام کار را می بینند از نمونه های مشابه استقبال نمی کنند. او به حضور در نمایشگاه ها ،انجام کارهای تبلیغاتی و...اشاره می کند که بر فروش محصول و معرفی برند تولیدی شرکت تعاونی اش اثرگذار است. این نکته را هم تایید می کند که از زمان برندسازی تولیدات این واحد مشتری، فروش و دسترسی به محصولات آنها زیاد شده است. او در مورد روند گرفتن برند هم این طور توضیح می دهد: براساس کارگاه های آموزشی میراث فرهنگی و اداره کل تعاون برای این کار اقدام کرده است چون از تاثیر برند سازی در افزایش فروش و رضایت مشتری آگاه است. به گفته وی برند سازی پیش زمینه هایی از جمله داشتن کارت بازرگانی، ایران کد و...می خواهد و در صورتی که واحد تولیدی این مشخصات را داشته باشد روند اداری گرفتن برند شاید دوماه طول بکشد.

او تاکید دارد همان طور که هر فرد دارای نام و شماره ملی است برند هم به محصولات همین ویژگی را می دهد. ** شناسنامه ای برای صنایع دستی در تعریف معاون صنایع دستی اداره کل میراث فرهنگی، صنایع دستی و گردشگری استان برند شناسنامه ای برای صنایع دستی است که محصول و صاحب آن را معتبر می سازد و محصولاتی که شناسنامه دارند در بازاریابی و صادرات موفق ترند. «عباس زاده» بر این نکته تاکید دارد که وقتی محصولی برنددار می شود و نام صنعتگر روی آن می آید تولید کننده هم به کمیت و کیفیت اثر خود می اندیشد که استانداردهای لازم را داشته باشد، با این جمله نتیجه گیری می کند که ضرورت وجود یک برند، ارزیابی و هدف گذاری دقیق برای صنایع دستی محسوب می شود. در دنیا هم محصولاتی که با نام و نشان تجاری عرضه می شود مورد ارزیابی مخاطب است که آیا قابلیت لازم را دارد یا خیر و از طرف دیگر موجب اعتماد و اطمینان مشتری می شود یا خیر ؟ درباره ضرورت برند سازی هم می گوید: این کار در رشد اقتصادی تولید کننده، منطقه و ارزآوری موثر بوده وموجب تحقق هدف استقلال از فروش نفت می شود. با این کار اقتصاد مقاومتی نیز به تدریج محقق می شود به ویژه در خراسان جنوبی که دچار خشکسالی هاست و نیاز به صنایع جایگزین کشاورزی دارد، صنایع دستی به عنوان تولید برتر و موثر در مقابله با قهر طبیعت است بنابراین هنرمند باید در زمینه برند سازی و تبلیغات برای آن به اندازه تولید محصول سرمایه گذاری کند.

"وی ادامه می دهد: وقتی برای خرید یک جنس دنبال شناسنامه و مشخصات آن است به بقیه هم حق می دهد که کالایی معتبر بخواهند"او یادآوری می کند که در دنیا هم برندهای معروف توانسته اقتصاد پویایی را شکل دهد و مخاطب خود را به دست آورد و حفظ کند. برند سازی کار صنعتگران است و در خراسان جنوبی هم باید میراث فرهنگی شرایط را برای این کار تسهیل کند تا آنها از طریق سامانه ثبت برند اقدام کنند. بنا بر آماری که عباس زاده دارد در خراسان جنوبی، شرکت هزار گل قهستان «جاجیم روم» و عروسک های تاجمیر برای ثبت برند اقدام کرده اند، چند واحد دیگر مانند حوله بافی و تولیدات نمدی هم در حال گرفتن این امتیاز هستند با این وجود تعداد محصولات درگیر برند، ۵ مورد بیشتر نیست. اما در استان ۸۰ رشته صنایع دستی شناسایی شده که از این تعداد به گفته وی، ۴۰ مورد فعال، حدود ۱۵ رشته نیمه فعال و بقیه منسوخ شده است. وی غفلت کردن از برند سازی را می پذیرد و توضیح می دهد: در گذشته به اندازه حالا به میراث فرهنگی توجه نشده است، صنعت خردی بوده که از این اداره به آن یکی منتقل شده است.

البته به این بی توجهی، باید هزینه بر بودن برند سازی را هم اضافه کرد که مانع بی رغبتی صنعتگران می شود. راهکار و حمایت میراث فرهنگی برای تشویق هنرمندان به برندسازی را هم بیان می کند و می گوید: مقداری تسهیلات برای ایجاد کارگاه به آنها اعطا می شود و صنعتگران باید علاوه بر تجهیز کارگاه برند سازی تولیدات خود را هم در نظر داشته باشند هر چند که در آغاز کار برند اهمیتی برایشان ندارد و به فروش محصولات خود فکر می کنند، تولید و بازاریابی در مراحل بعدی است و پس از افزایش تولیدات سراغ برند می روند. او به نمایشگاه های صنایع دستی شرق اشاره می کند که آمارها نشان می دهد محصولات دارای برند چه میزان سفارش کار قبول کرده و چقدر فروش داشته اند. از تسهیلاتی می گوید که برای راه اندازی کارگاه های انفرادی و یا جمعی اعطا می شود؛ تا سقف ۵ میلیون تومان برای مشاغل خانگی و تولیدات انفرادی و حمایت و تا ۱۰۰ میلیون تومان برای پروانه های تولید کارگاه های متقاضیان. برای دریافت لحظه به لحظه اخبار خراسان جنوبی به کانال تلگرامی irnabirjand@ ملحق شوید.*3215* 6054* خبرنگار- محمد رسول ابراهیمی اسفدن* انتشاردهنده - مریم پنجابی*

.