روایت رهبری از اولین دیدار با علامه جعفری

در عین این‌که ایشان [علامه جعفری] یک مرد هفتاد و چند ساله بودند، ولی تا آخرین باری که ایشان را دیدیم، باز انسان همان حالت و همان شور و همان تحرّک را در ایشان می‌دید. به گزارش فارس به نقل از پایگاه اینترنتی دفتر حفظ و نشر آثار آیت‌الله خامنه‌ای، رهبر انقلاب اولین دیدار خود با علامه جعفری که در دیدار خانواده و مسئولان ستاد برگزاری مراسم ارتحال استاد علامه محمدتقی جعفری (ره) در ۱۷/۰/۱۳۷۷ را چنین شرح می‌دهند: در آقای جعفری (رحمةاللَّه علیه) خصوصیات برجسته‌ای بود که به‌نظر من همه‌ اینها برای نسل جوان و پژوهنده و اهل علم و تحقیق الگوست. ایشان آن وقتی که کارهای تحقیقی خودشان را شروع کردند، خیلی جوان بودند. البته من حدود سال‌های ۳۴ و ۳۵ بود که ایشان را شناختم. ایشان تازه از نجف آمده بودند و جوان و فاضل و اهل تحقیق و فعّال و پرشور و مورد احترام بزرگان ما ـ مانند مرحوم آقای میلانی و بعضی از آقایان دیگر در مشهد ـ و نیز مورد احترام طلّاب بودند.

"در عین این‌که ایشان [علامه جعفری] یک مرد هفتاد و چند ساله بودند، ولی تا آخرین باری که ایشان را دیدیم، باز انسان همان حالت و همان شور و همان تحرّک را در ایشان می‌دید"اخوانشان هم در مشهد بودند؛ مثل آقای آمیرزا جعفر که مرد بسیار باصفا و با معنویت و باروحی است. بله، عرض می‌کردم که ایشان هم به مناسبتی به مشهد آمده بودند و چند ماه یا یک سال ـ درست یادم نیست ـ در مشهد ماندند. ما از آن‌جا با ایشان آشنا شدیم. در ایشان واقعاً روح تحقیق و تفحّص و نشاط و شور علمی مشاهده می‌شد. این روحیه، از دوران جوانی تا پایان عمر ادامه داشت.

آن وقت ایشان تقریباً سی و چند ساله بودند. همه‌ این شور جوانی، در کار علمی و فکری و بحث و نوشتن و تحقیق و مطالعه و این‌گونه کارها صرف می‌شد و البته حافظه‌ فوق‌العاده و استعداد علمی ایشان هم به جای خود محفوظ بود. این حالت تا همین آخر هم ادامه داشت که این چیز عجیبی است. یعنی در عین این‌که ایشان یک مرد هفتاد و چند ساله بودند، ولی تا آخرین باری که ایشان را دیدیم ـ به گمانم یک سال، یا هفت، هشت ماه پیش بود که ایشان را ما زیارت کردیم ـ باز انسان همان حالت و همان شور و همان تحرّک را در ایشان می‌دید. این خیلی باارزش و قیمتی است که انسان نگذارد گذشت زمان و حوادث گوناگون، شور و تحرّک و تهیّجی را که خدای متعال در او قرار داده و می‌تواند آن را مثل یک سرمایه‌ گرانبها برای پیشرفت‌های گوناگون در میدان‌های مختلف مصرف کند، از بین ببرد.

"ایشان تازه از نجف آمده بودند و جوان و فاضل و اهل تحقیق و فعّال و پرشور و مورد احترام بزرگان ما ـ مانند مرحوم آقای میلانی و بعضی از آقایان دیگر در مشهد ـ و نیز مورد احترام طلّاب بودند"به‌هرحال وجود ایشان، حقیقتاً وجود ذی‌قیمتی بود و برای اسلام و مسلمین و نظام اسلامی ارزش داشت. ایشان تا آخر هم کار کردند؛ یعنی واقعاً آقای جعفری هیچ وقت از کارافتاده و کنار نشسته و بیکاره نشدند و دائم مشغول کار و تلاش و تحرّک بودند. خداوند ان‌شاءاللَّه درجاتشان را عالی کند.