نقد پلنتینگا بر تکامل‌باوری داوکینز

نقد پلنتینگا بر تکامل‌باوری داوکینز

نتایج مورد نظر تکامل­ باوران به طور خاص، و مدعیان تعارض علم و دین به طور عام، نه برعلم، بلکه بر پایه ترکیبی از علم و طبیعت ­گرایی متافیزیکی استوار است.

چکیده

پس از آنکه در قرن هفدهم میلادی مدعای تعارض علم جدید و دین، در بستر مناقشات میان احکام نجوم جدید و آموزه­ های کتاب مقدس مسیحی، شکل گرفت، داروینیسمِ سربرآورده در قرن ۱۹ جبهه جدیدی گشود و بر آتش تعارض در بسترمناقشه میان آفرینش­گرایی، به منزله یکی از آموزه­ های اصلی کتاب مقدس مسیحی،و تکامل گرایی زیست شناختی دامن زد و مدعی شد که این آموزه دینی استحکام و اتقان علمی ندارد. ریچارد داوکینز، به عنوان یکی از مدافعان پر سر و صدای داروینیسم، نیروهای کور طبیعی را برای توضیح پیدایش انسان کافی دانست و به بی­نیازی از خدا حکم کرد. پلنتینگا، ضمن کوشش برای صورت­ بندی تکامل ­باوری، دو مدعای اصلی تکامل­ باوری، یعنی "تصادفی" بودن تکامل و همچنین مدعای منشأ مشترک، را به چالش می­ گیرد و تاکید می کند که نتایج مورد نظر تکامل­ باوران به طور خاص، و مدعیان تعارض علم و دین به طور عام، نه برعلم، بلکه بر پایه ترکیبی از علم و طبیعت ­گرایی متافیزیکی استوار است.اوافزوده طبیعت­ گرایی متافیزیکی به علم را نه پذیرفتنی می­ داند و نه ذاتی تبیین ­های علمی،بلکه علم جدیدرا با باورهای دینی سازگارتر می پندارد.

کلیدواژه ها: تعارض علم و دین؛ تکامل‌باوری؛ پلنتینگا؛ داوکینز؛ طبیعت‌گرایی متافیزیکی

نویسندگان:

علی صادقی: دانشجوی دکتری فلسفه دین پژوهشگاه علوم انسانی

مرتضی فتحی‌زاده: عضو هیات علمی گروه فلسفه دانشگاه خوارزمی

دو فصلنامه پژوهش های علم و دین - دوره ۷، شماره ۱۴، زمستان ۱۳۹۵.

برای مشاهده کامل مقاله روی فایل مقابل کلیک کنید.