اعتصاب غذای جوانان سبز سراسر کشور فردا برگزار می شود، نوروز

چهل و پنج سال پیش، مردی که قلبش برای استقلال و آزادی مردمان سرزمینش می‌تپید، در اعتراض به تصویب قانون کاپیتولاسیون که عزت مردم ایران را می‌گرفت، بالای منبری فریاد زد: " ایران دیگر عید ندارد. عید ایران را عزا کرده‌اند، عزا کرده‌اند و چراغانی کردمد، عزا کردند و دسته جمعی رقصیدند، ما را فروختند و باز هم چراغانی کردند، پایکوبی کردند، اگر من به جای این‌ها بودم این چراغانی‌ها را منع می‌کردم، می‌گفتم بیرق سیاه بالای سر بازارها ببرند، بالای سر خانه‌ها بزنند، چاده سیاه بالا ببرند، عزت ما پایکوب شد، عظمت ایران از بین رفت... " *** آن روزها سربازان آن مرد در گهواره‌ها بودند، امروز سربازان آن مرد، در بندهای اسارتی غریب گرفتارند که گویا جنگش با آن اندیشه تابناک است و همان آرمان با شکوه استقلال، آزادی و جمهوری اسلامی. پرسش امروز ما این است: اگر آن مرد امروز بود، چه می‌کرد؟ در همین روز ۸ آبان ۸۸ که تمام این سرزمین چراغانی می‌شود، به یمن سالروز تولد مردی از تبار آزادگان که نامش با نام این خاک گره خورده، سرزمین ما آن روز چراغانی می‌شود و مردم پایکوبی می‌کنند و سبز و امیدوار لبخند می‌زنند و برای شیرین کردن دهان هم پیشی می‌گیرند، کدام شیرینی اما؟! چگونه می‌شود در جشن میلاد مردی که برای نرفتن زیر بار ظلم، جام زهر نوشید، کاممان شیرین باشد و چشم ببندیم بر ظلمی که پاک ترین فرزندان این سرزمین را در سلول‌های تنگ انفرادی از ابتدایی ترین حقوق متهمین محروم کرده ؟ به مسلمانیمان مباهات کنیم اما در سرزمین مسلمان که پرچمش عطر الله اکبر دارد، ماه هاست مادران داغدار الله اکبر می‌گویند و کسی زخمشان را مرحم نمی‌گذارد و بزرگ‌ترین سرمایه‌های جمهوری اسلامی‌اش، به خیانت و اقدام علیه امنیت و اخلال گری متهم‌اند. باز می‌پرسیم: چه می‌کرد آن مرد بزرگ اگر امروز بود؟! ما سربازان و فرزندان سربازان او، مومن به آرمان شریف استقلال، آزادی و جمهوری اسلامی، دل نگران و بیقرار دوستان در بندمان، آن چنان که مرام آن مرد بود، در آستانه سالگرد آن سخنرانی تاریخی و روز عید بزرگ مردم ایران روز میلاد پربرکت علی بن موسی الرضا (ع) در اعتراض به صدور احکام شگفت‌انگیز و ناجوانمردانه برای سید شهاب الدین طباطبایی و سایر دوستان دربندمان، روزه می‌گیریم و دعا می‌کنیم که خداوند سایه‌های تاریک بی‌عدالتی را از روی سر مردمانی که یک روز به عشق عدالت و آزادی برای اسلام قیام کردند کنار بزند، درها گشوده شود و دوستان در بند ما، سرافراز به خانه برگردند.

ما از سحر تا افطار ۸/۸/۸۸ در هر جای ایران که باشیم با همیم، مومن، روزه‌دار، امیدوار و سبز