خانواده زندانیان سیاسی از امید به دولت تدبیر و امید می گویند

چکیده :امیدواری برای تغییر وضع موجود و آزادی زندانیان سیاسی و رفع حصر از رهبران جنبش سبز یکی از مطالبات خانواده های زندانیان سیاسی و فعالان و مردم بود که در اولین ساعت های بعد از اعلام نتایج و حضور خیابانی مردم برای پیروزی حسن روحانی، با شعار "زندانی سیاسی آزاد باید گردد" و "روحانی یادت باشه، میرحسین باید باشه" و "موسوی، کروبی رایم رو پس گرفتم" متبلور شد....

کلمه- زهرا صدر: چهار سال از اولین بازداشت ها و سرکوب های پس از انتخابات سال ۸۸ می گذرد. زندانیان سیاسی و خانواده های آنان که از فعالترین گروه های موثر در فضای سیاسی جامعه بودند طی ماه های گذشته علیرغم تمام سختی ها و فشارها و هزینه هایی که دادند باز هم در کنار مردم برای ساختن کشور همراه شدند تا با انتخاب رییس جمهوری برآمده از رای واقعی مردم، کشور را از سقوط پس از بحران های جدی اقتصادی، سیاسی و فرهنگی باز دارد.

به گزارش کلمه، حمایت های خانواده های زندانی های سیاسی و زندانیان آزاد شده در کنار حمایت برخی بزرگان دیگر از روحانی از عوامل جذب بسیاری از افراد شد. مهدی محمودیان که درست یک روز پیش از انتخابات به زندان رجایی شهر بازگردانده شد، حتی در روزهایی که در مرخصی بود برای پیروزی کاندیدای تدبیر و امید تلاش کرد.

امیدواری برای تغییر وضع موجود و آزادی زندانیان سیاسی و رفع حصر از رهبران جنبش سبز یکی از مطالبات خانواده های زندانیان سیاسی و فعالان و مردم بود که در اولین ساعت های بعد از اعلام نتایج و حضور خیابانی مردم برای پیروزی حسن روحانی، با شعار “زندانی سیاسی آزاد باید گردد” و “روحانی یادت باشه، میرحسین باید باشه” و “موسوی، کروبی رایم رو پس گرفتم” متبلور شد.

حجت الاسلام والمسلمین حسن روحانی در همان روزهای اعلام حضور برای کاندیداتوری در جمع دانشجویان در پاسخ به این سوال که اگر رئیس جمهور شوید برای رفع حصر آقایان موسوی و کروبی چه خواهید کرد گفته بود: معتقدم اساسا رئیس جمهور آینده باید به دنبال کم کردن فاصله ها و از بین بردن فضای امنیتی در کشور باشد تا نه تنها آن هایی که در حصر هستند آزاد شوند بلکه آنهایی که به خاطر اتفاقات سال ۸۸ زندانی شده اند هم آزاد شوند.

مطالبه ای که اینک خانواده ها و زندانیان سیاسی با امید به آینده در پی تحقق آن هستند.

گفت و گوی کلمه را با پدر سیاوش حاتم، همسر آرش سقر و مادر محمودیان، از زندانیان سیاسی حوادث پس از انتخابات با هم می خوانیم

پدر سیاوش حاتم: زندانیان سیاسی منتظر رفع حصر از رهبران جنبش سبز هستند

محمود حاتم، پدر سیاوش حاتم که این روزها در بند ۳۵۰ زندان اوین یکی از جوانترین و پر شورترین زندانیان سیاسی است به کلمه می گوید که فضای داخل زندان بعد از انتخابات بهتر شده و زندانیان هم می گویند که اول باید حصر میرحسین و رهنورد و کروبی برداشته شود و بعد از آن ما را آزاد کنند.

سیاوش حاتم، فعال دانشجویی سابق صبح روز ۲۳ خرداد ماه برای اجرای حکم شانزده ماه حبس تعزیری که نه او و نه وکیلش از آن خبر داشتند روانه زندان شد. چهار مامور امنیتی با مراجعه به منزل او و نشان دادن حکم زندان او را به بند ۳۵۰ زندان اوین منتقل کردند.

سیاوش حاتم، دانشجو و دبیر سابق انجمن اسلامی دانشگاه بوعلی همدان بود که یکبار در تاریخ ۲۵ خرداد ماه سال ۸۸ بازداشت شد. وی پس از آن از دانشگاه بوعلی همدان به دانشگاه شهید بهشتی منتقل شد.

"با اینحال خانم قرنجیک معتقد است در این سیستمی که قوه قضاییه در پیش گرفته است، پیگیری خانواده ها نقشی در روند پرونده و یا دریافت مرخصی ندارد: در مورد زندانی سیاسی پیگیری معنی ندارد"اما مدتی پس از انتقال در آذر ماه ۸۹ در جلسه امتحان در دانشگاه شهید بهشتی توسط ماموران وزارت اطلاعات قبل از شروع امتحان بار دیگر بازداشت شد.

به گفته ی پدر این زندانی سیاسی و فعال دانشجویی شایعه ای مبنی بر آزادی زندانیان سیاسی برای عید فطر وجود دارد که خانواده ها را به تغییر وضع موجود امیدوارتر کرده است.

او می گوید: سیاوش هم خوب است ما دوشنبه ها به ملاقاتش می رویم اما وقتی مرخصی ندادند ما دیگر پیگیری نکردیم. فکر کردیم شخصیتمان را در راهروها و دفاتر کوچک نکنیم و پیگیر مرخصی ای شویم که نمی دهند.

محمود حاتم با بیان اینکه خوش بین هستیم به آزادی عزیزانمان و پیگیر مطالباتمان هستیم می گوید: بچه ها در زندان می گویند الآن باید حصر رهبران جنبش را بردارند و در آن صورت ما خوشحال تر هستیم. در واقع در زندان ظاهرا بحث اصلی حصر رهبران است و زندانی ها و خانواده هایشان بیشتر پیگیر این هستند که حصر آقای میرحسین و خانم رهنورد و آقای کروبی برداشته شود.

سیاوش حاتم سال گذشته در نامه ای از داخل زندان اوین نوشته بود که در این سال ها نه تنها در باورش به آرمان های جنبش سبز تردیدی ایجاد نشده بلکه بیش از پیش به آن مفتخر است که در میانه ی آن خیل فداکاری و ایثار مردمی، او نیز سهم اندک خود را ادا می کند، جنبشی که از اعتراض به آرای خوانده نشده آغاز و با نفی استبداد و خشونت و تاکید بر خواست دمکراسی، حقوق شهروندی و احترام به کرامت انسانی، به شیوه ای مسالمت آمیز ره خود می پوید.

همسر آرش سقر: ما همیشه امیدوار بوده ایم

همسر آرش سقر زندانی دیگر محبوس در بند ۳۵۰ زندان اوین با اشاره به اینکه همسرش در این چند سال حتی یک روز را نیز به مرخصی نیامده در گفت و گو با کلمه می گوید که در وضعیت این زندانی سیاسی تغییری ایجاد نشده است اما ما همیشه امیدوار بودیم و در این چهار سال نیز امید خود را نسبت به بهبود اوضاع از دست نداده ایم.

آزاده قرنجیک و میثم، ۷ ساله ی آن ها که مانند بقیه ی خانواده های زندانیان سیاسی زندان اوین از حق تلفن و تماس روزانه با زندانی خود محروم هستند و تمام ارتباطشان به ملاقات های هفتگی و گهگاه ملاقات های حضوری محدود است. با اینحال خانم قرنجیک معتقد است در این سیستمی که قوه قضاییه در پیش گرفته است، پیگیری خانواده ها نقشی در روند پرونده و یا دریافت مرخصی ندارد: در مورد زندانی سیاسی پیگیری معنی ندارد. ما چهار سال است که داریم می دویم و پیگیری می کنیم، اما فایده ای نداشته است.

همه چیز دست خودشان است. قدرت دست آنهاست و تصمیم گیرنده هم خود آنها هستند.

آرش سقر یکی از اعضای ارشد ستادانتخاباتی میرحسین موسوی در مناطق سنی نشین کشور بود و از سوی شعبه ۱۵ دادگاه انقلاب به ریاست قاضی صلواتی، به هشت سال حبس تعزیزی و محرومیت پنج ساله از همه فعالیت های مطبوعاتی و سیاسی محکوم شد.

همسر آرش سقر با اشاره به مطالباتی که در ایام انتخابات درباره ی آزادی زندانیان سیاسی مطرح شد می گوید که امیدوار است فضا تغییر کند: در این چهار سال همیشه در مناسبت های مختلف امیدوار بودیم. امسال امیدوارتریم انشا الله برای عید فطر که همه شان با هم آزاد شوند اگر نشوند که دیگر واقعا جای تعجب است.

وی در ادامه تصریح می کند که البته همین الان هم واقعا بی مورد و بی معنی هست که زندانیان ما آنجا باشند. اما به هر حال ما این همه صبر کردیم باز هم صبر میکنیم تا ببینیم عید فطر شاهد آزادی عزیزان مان هستیم یا خیر.

خانم قرنجیک با تاکید بر این که درخواست ما آزادی زندانیان سیاسی است خاطرنشان می کند: آزادی کسانی که بی گناه عمرشان در زندان در حال هدر رفتن و سوختن است و رهایی خانواده هایی که چه مصیبت هایی کشیدند در این چند سال و عواقبی که دراین چند سال داشته است امیدواریم هر چه زودتر این روزها تمام شود.

سال ۸۹ همسر آرش سقر در نامه ای به رهبری، با اشاره به ظلمی که به آنها رفته است، نوشته بود:  بنده اکثر مطالب مربوط به خاطرات زندانی بودن شما به خاطر فعالیت­های عقیدتی و سیاسی در دوران قبل از پیروزی انقلاب اسلامی را مطالعه کرده­ام. اما هرچه گشتم کمتر دیدم که این چنین همسر و فرزندان شما را در تنگنای معاشرتی و معیشتی قرار داده باشند.

"اما هرچه گشتم کمتر دیدم که این چنین همسر و فرزندان شما را در تنگنای معاشرتی و معیشتی قرار داده باشند"همسر خیراندیش و نیکوکار من همواره به اصلاح جامعه اندیشیده و در مسیر عقیده و ایمان به خیر جامعه گام بر­داشته است. چرا باید به خاطر ایمان و عقیده­اش که ظاهراً و احیاناً با عقیده دیگران تفاوت­هایی دارد این چنین آزار ببیند و برخلاف حکم قرآن از دیدار شرعی و مصاحبت عرفی زن و فرزند و اعضای خانواده­اش محروم شود؟ و چرا باید زوج وفاداری از دست­پخت و هدایا و دیدار زوجه وفادارش بی­ نصیب بماند. اجازه ندهید قانون خدا بازیچه هوس و میل بعضی متصدیان و کارگزارانی شود که حقوق زنان و کودکان مسلمان را نادیده می ­گیرند.

مادر مهدی محمودیان: امیدوارم آنانکه خود را به خواب زده اند از خواب خرگوشی بیدار شوند

مادر مهدی محمودیان، روزنامه نگار و عضو شاخه اطلاع رسانی جبهه مشارکت که با ابراز امیدواری از این که پسرش و دیگران زندانیان سیاسی تا چند ماه آینده آزاد شوند به کلمه می گوید: اگر نخواهند چوب لای چرخ دولت جدید بگذارند و نخواهند اذیتش کنند، فکر می کنم که حتما آزاذ می شوند. البته بعضی از دوستان و خانواده ها می گویند که اگر بخواهند بعضی چوب لای چرخ این بنده خدا بگذراند و جلوی کارش را بگیرند که هیچ امیدی نیست. اما ما امیدوارم و ایشالا که به زودی خبرهای خوب بشنویم.

وی با بیان اینکه هر دو هفته یک بار به دیدن پسرش می روند و تنها مشکل وی دوری از تنها دخترش است که او را آزار می دهد می گوید: زینب دختر مهدی از وقتی که پدرش به زندان بازگشته مریض شده و بی قرار پدرش است این تنها ناراحتی مهدی است.

مهدی محمودیان که ۲۵ شهریور ماه سال ۸۸ در منزل شخصی اش بازداشت و به اتهام اجتماع و تبانی علیه نظام به ۵ سال حبس تعزیری محکوم شد و در داخل زندان نیز نامه ای درباره وضعیت اسفناک زندان رجایی شهر کرج و تجاوزهای مکرر در این زندان خطاب به آقای خامنه ای نوشت، در اولین مرخصی اش در سال گذشتهدر توضیح آنچه زندگی عادی می نامد، نوشته بود: “در این ایام بعد از نزدیک به سه سال چون اولین بار بود که می توانستم فضای اجتماعی را ببینم و ساعت های زیادی را با مردم عادی باشم برایم خیلی لذت بخش بود.

مردم در فضای آزاد بدون دغدغه های سیاسی یا بدون گرایش خاصی داشتند زندگی عادیشان را می کردند که گفتگو با آن ها برایم جذاب بود و تازگی داشت.”

مادر این فعال سبز با اشاره به اینکه مدت هاست که پیگیری های قانونی را رها کرده است می گوید منتظریم ببینیم دولت جدید در تحقق وعده های خود چه اقدامی می کند.

مادر مهدی محمودیان در پایان می گوید: کسی که خواب است راحت از خواب بیدار میشود اما کسی که خودش را به خواب زده بیدار کردنش سخت است. اتفاقی که برای اینها افتاده است هم همین است و به نظر می آید در واقع خودشان را به خواب زده اند. امیدواریم اینها از خواب خرگوشی زودتر بیدار شوند.

این زندانی سیاسی که بهمن ماه سال گذشته برای چند روز در بیمارستان رجایی بستری بود در پاسخ به دوستانی که از او درخواست کرده بودند مدتی ننویسد به وضعیت اسفبار زندان ها و جامعه اشاره ایی نکند تا شاید از زندان خلاصی یابد و بتواند در کنار خانواده اش بماند، نوشته بود: آیا ارزشش را داشت بخاطر اینکه به زندان نیفتم حرفی از کهریزک نمی زدم شاید تا هفته ها و یا حتی ماه های دیگر صدها برادر دیگرمان آنجا شکنجه و هتک حرمت می شدند؟ آیا ارزشش را داشت به خاطر ترس از دوری خانواده حرفی از قبرهای مخفیانه قطعه ۳۰۲ بهشت زهرا نمی زدم و به مانند هزاران مادری که ۲۳ سال است هنوز محل دفن فرزندان اعدام شده یشان را نمی دانند، صدها مادر و فرزند دیگر نیز تا سالها حتی نتوانند بر قبر عزیزانشان گریه کنند؟

مهدی محمودیان سال گذشته پیش از بازگشت به زندان در گفت و گو با کلمه گفته بود: تمام این مدت حتی یک لحظه پشیمانی که هیچ، حتی فکر اینکه که ای کاش نمی کردم در من به وجود نیامد. قاطع می گویم کاری که کردم بسیار بسیار درست بوده و کماکان اگر آن شرایط بوجود بیاید انجامش می دهم.

اشتراک‌گذاری: