رضایت مخاطبان؛ نارضایتی منتقدان

رضایت مخاطبان؛ نارضایتی منتقدان

سی‌ و یکمین جشنواره بین‌المللی فیلم‌های کودکان‌ و نوجوانان، شب گذشته به کار خود پایان داد. خبرنگار فارس سعی می‌کند این چند روز جشنواره را یک بار مرور کند.

خبرگزاری فارس ـ گروه سینما: سی و یکمین جشنواره فیلم‌های کودکان و نوجوانان، چند روزی در شهر اصفهان برگزار شد و شامگاه گذشته در نصف جهان به کار خود پایان داد؛ جشنواره‌ای که از جهات مختلفی می‌توان به آن پرداخت.

نخست؛ وضعیت جشنواره

سی و یکمین دوره از جشنواره فیلم کودک، یکی از جشنواره‌هایی بود که بودجه آن توسط دو ارگان تامین شده و از  سازمان سینمایی و شهرداری اصفهان ارتزاق می‌کرد. معمولاً جشنواره‌های این چنین با بحران مدیریت مواجه هستند، چرا که هر دو ارگان خود را صاحب جشنواره می‌دانند و می‌خواهند سیاست‌های خود را اجرایی کنند؛ اما از نظر برخی کارشناسان در سی و یکمین جشنواره فیلم کودک به هیچ عنوان بحران مدیریتی بنیادینی دیده نشد.

اگرچه بسیاری این موفقیت را به دبیری علیرضا رضاداد بی‌ربط نمی‌دانند؛ اما شاید این موضوع کمی بی‌انصافی باشد. موفقیت جشنواره فیلم کودک بی‌شک به خاطر تیم جوانی است که بخش‌های مختلف این جشنواره را اداره می‌کنند و رضاداد نیز چون فردی با تجربه آن‌ها را راهنمایی می‌کند.

دوم؛ فیلم‌های جشنواره

امسال و در سی و یکمین جشنواره فیلم کودک، وضعیت فیلم‌های جشنواره مناسب بود و این فیلم‌ها توانستند رضایت نسبی را از سمت مخاطبان اصلی خود (یعنی کودکان و نوجوانان) به دست آورند. البته برخی از منتقدان حاضر در جشنواره وضعیت کیفی فیلم‌های جشنواره را نامناسب و ناامیدکننده می‌دانستند که این موضوع نیز جای تأمل دارد.

برخی آرای مختلف منتقدان حاضر در جشنواره را اینگونه تفسیر می‌کنند که این منتقدان به وجوه هنری اثر نگاه می‌کنند؛ حال آن‌که بسیاری از فیلم‌های کودک و نوجوان مخاطب‌محور هستند و برای این سن از مخاطب تولید می‌شوند.

سوم، ویژگی جشنواره سی‌ویکم

شاید بتوان مهم‌ترین ویژگی سی و یکمین جشنواره فیلم کودک را کارگاه‌ها و نشست‌های تخصصی این جشنواره دانست.

"رضایت مخاطبان؛ نارضایتی منتقدانسی‌ و یکمین جشنواره بین‌المللی فیلم‌های کودکان‌ و نوجوانان، شب گذشته به کار خود پایان داد"نشست‌هایی که در طول برگزاری جشنواره با مخاطبان قابل توجهی برگزار شدند و توانستند رضایت نسبی را از سوی مخاطب و متخصصین دریافت کنند.

«اقتباس در سینمای کودکان و نوجوانان»، «امنیت روانی کودکان و نوجوانان همراه با پخش فیلم اتاق تاریک»، «چگونه فیلم کودک را کارگردانی کنیم؟»، «فیلمنامه نویسی برای کودکان»، «جلوه‌های ویژه بصری در سینمای کودکان و نوجوانان»، «انیمیشن روسیه از گذشته تا امروز»، «اقتصاد در سینمای و پخش جهانی» و «چگونه فیلم را برای کودکان بخوانیم و تحلیل کنیم» از جمله نشست‌ها و کارگاه‌هایی بودند که توسط اساتیدی چون فرهاد توحیدی، حسین قناعت، حمید حسین‌زاده، بهنام بهادری، روح‌الله حجازی، آزیتا محمد کریمی و چند چهره غیرایرانی برگزار شدند.

چهارم؛ جمع بندی

سینمای کودک در کشورمان از آن بخش‌هایی است که نیاز به تلاش بی‌وقفه دارد، تلاشی که اگرچه در طول تمام این سال‌ها انجام شده است؛ اما به بار ننشستن این درخت به طور شایسته در سینمای ایران، نشان از آن دارد که این تلاش‌ها به میزانی که باید و شاید، کافی نبوده است.

برگزاری جشنواره‌هایی مانند جشنواره فیلم‌های کودک و نوجوان برای اعتلابخشی به سینمای کودک و نوجوان نیاز است؛ اما به نظر می‌رسد که این جشنواره باید با توان و تلاش بیشتری به کار خود ادامه دهد تا شاید با امیدبخشی به فیلمسازان کودک و نوجوان، عقب‌ماندگی‌های سینمای کودک و نوجوان جبران شود. یادمان نرود که جشنواره‌ها باید موتور محرک موضوعات و جامعه هدف خود باشند و اگر غیر از این باشد و تنها جشنواره‌ها با اهداف واهی برگزار شوند، ضررشان بیش از منفعتشان است.

انتهای پیام/