رنجنامه خانواده‌های زندانیان سیاسی: فغان ما به آسمان بلند است

۱۳۹۴/۲/۸

خبر درگذشت همسر زندانی سیاسی سیداحمد هاشمی در غریبی و فراق شوک بزرگی برای خانواده جنبش سبز بود. این غریبی ظلم مضاعفی بود برای خانواده ای که سه سال دوری کسی را تحمل کرده که حتی یک روز را خارج از دیوارهای زندان نگذرانده است.

خانواده های زندانیان سیاسی شاید بیشتر از هر کس دیگر این رنج را از نزدیک لمس می کنند. آنان در بیانیه ای از رنجی گفته اند که برای تحمل آن صبر ایوب را می طلبد.

رنجنامه خانواده زندانیان سیاسی را در زیر می خوانید:

بسم الله الرحمن الرحیم

مِنَ الْمُؤْمِنِینَ رِجَالٌ صَدَقُوا مَا عَاهَدُوا اللَّهَ عَلَیْهِ فَمِنْهُم مَّن قَضَی نَحْبَهُ وَ مِنْهُم مَّن یَنتَظِرُ وَ مَا بَدَّلُوا تَبْدِیلًا

خبر ناگهانی بود و کوتاه و درهم شکننده! درست مانند همه خبرهای ناگهانی و کوتاه و درهم شکننده این شش سال پس از کودتا.

یک عضو دیگر از خانواده بزرگ زندانیان مظلوم سیاسی در دوران هجر یار دارفانی را وداع گفت. این بار همسر یک آزاده دربند، که خود مصداق همان مردمانی بود که بر سر میثاقشان با خدای رحمان جان باختند، پس از سه سال و نیم حبس ظالمانه بدون حتی یک روز مرخصی همسرش رنج دوری را تاب نیاورد و به دیاری شتافت که در آن رنگی از بی عدالتی نباشد. به دیار نور…

خواهر نازنینمان، روانشاد دکتر مریم ایمانی، دانش آموخته و مدرس علوم قرآنی در همه این سال ها و روزهای هجر و بیماری صبری را که از کلام وحی و سیره پیامبران و ائمه اطهار (ع) آموخته بود در زندگی اش پیاده کرد و قصه صبر ایوب وارش در همه مصائبی که بر او گذشت برای ما ضرب المثل شد!

و از امروز قصه دو دلداده مظلوم سید احمد هاشمی و دکتر مریم ایمانی که اولی به خواسته های غیر انسانی و نامشروع بازجویان شیفته زخارف دنیا به قیمت چند روز مرخصی تن نداد و دومی آرمان و اراده هم پیمان عشق خویش را حرمت نهاد و با شکیب او را همراهی نمود.

"1394/۲/۸ خبر درگذشت همسر زندانی سیاسی سیداحمد هاشمی در غریبی و فراق شوک بزرگی برای خانواده جنبش سبز بود"و قصه فرزندان صبور و همراهشان و قصه خانواده هاشمی و ایمانی که عالی نسب و نیکونام بوده و هستند و به لطف خدای سبحان خواهند بود، جاودانی شد.

دیشب در اوج ناباوری ما، عزیز هم سفرمان در روزهای ملاقات که با رنج می آمد و با درد بازمی گشت، در حالی دعوت حق را لبیک گفت که تنها آرزویش دیدار همسر عزیز چون جانش در لحظات احتضار بود. دکتر ایمانی ما رفت تا شاید دستگاه قضا یادش بیاید که همسر دربند او وظایف و مسئولیت هایی هم پس از مرگ دلدارش دارد. و یادش بیاید که حضور او لازم است و حساب و کتاب کند و چرتکه بیندازد و سه شبانه روز را برای تشریفات خاک سپاری لازم بداند و یک مرخصی ۷۲ ساعته را با منت به صاحب اصلی این عزا و ماتم بزرگ بدهد.

و امروز پس از سه سال و نیم سید محمد هاشمی به ملاقات همسر بیمارش شتاف اما دریغ که جز کالبد سرد تهی از روح مریم را نتوانست در آغوش بگیرد.

اینک فغان ما خانواده های زندانیان سیاسی به آسمان بلند است، ما صاحبان عزا که خود برخی عزیز بیمار در خانه داریم و برخی بیمارانی  در بند ستم، برخی عزیز از دست داده ایم در فرقت آزادگان دربندمان بدون این که در وداع آخرین و یا حتی در مراسم تشییع و ترحیمشان حضور یابند،فغانمان به آسمان بلند است شاید حال که گوش حضرات مسئولین، زعما، دست اندرکاران، خبرگان، علما و مراجع دیار اسلامی مان فریاد  تظلم خواهی ما را نمی شنود، در آستانه ولادت امیر مؤمنان و پناه مظلومان که عدالت گستری اش شهره قرون و اعصار است، فرشتگان الهی این فریاد استغاثه را بشنوند و ببرند و به بارگاه الهی برسانند. به بارگاه الهی که صدای مظلوم بر سر ظالم را دوست می دارد و آن را می شنود و نیک آگاه است…

شاید صاعقه ای که بنیاد ستم را در هم می شکند و می سوزاند، نزدیک باشد. خدا را چه دیدی!

و سیعلم الذین ظلموا ای منقلب ینقلبون

جمعی از خانواده های زندانیان سیاسی هفتم اردیبهشت ۱۳۹۴