ســـتیزِ کهـنه و نـو، بخش پایانی: اجازه بدهیدغلط بنویسیم، ابراهیم هرندی

گویا - ۳۰ بهمن ۱۳۹۳

ســـتیزِ کهـنه و نـو، بخش پایانی: اجازه بدهیدغلط بنویسیم، ابراهیم هرندی »
» نسخه قابل چاپ
» ارسال به بالاترین
» ارسال به فیس بوک » زبان شناسان سنتّی برآنند که اگرچه زبان از زمان و نیز از کاربران خود پرتو پذیر است، اما چیزهایی بنام ساختار آوایی، معنایی و دستوری درست در هر زبان وجود دارد که نپذیرفتن آن ها زبان را دستخوش گرگونی هماره می کند و کم کم از میان می برد. از اینرو، کاربران هر زبان، باید گفتمانی بنام "زبان درست" را بپذیرند اما زبان شناسان مدرن، پویایی و هماره دگرگون شوندگی زبان را، اساسی ترین ویژگی آن می دانند و برآنند که زبان، ابزارِ داد و ستد معنا برای ذهن ِ مردمان زنده است

منابع خبر

اخبار مرتبط