سناتور آمریکایی: تفکر جنگی در واشنگتن، علت مخالفت با توافق هستهای است
به گزارش خدمت به نقل از خبرگزاری صدا و سیما؛ سناتور کریس مورفی(Chris Murphy) در نشستی در موسسه تحقیقاتی کارنگی در واشنگتن به تشریح دیدگاههای خود درباره جمع بندی وین پرداخت. مورفی از اعضای کمیته روابط خارجی سنای آمریکا و عضو دموکرات سنا از ایالت کانتیکت است.
مورفی در سخنانش گفت: «در چند ماه اخیر در کمیته روابط خارجی آمریکا درباره سیاست خارجی فعالانه و پویای آمریکا بحث می شود که سبب متحد شدن دموکراتها و جمهوری خواهان شود. کمیته روابط خارجی آمریکا برای بررسی توافق هسته ای تشکیل جلسه داده است. من حدود هشت و نیم سال است که در واشنگتن (کنگره) حضور دارم. تجربه این سالها مرا به یک جمع بندی کشانده است و آن اینکه این شهر هنوز هم براساس تفکر جنگ جلو می رود.
"به گزارش خدمت به نقل از خبرگزاری صدا و سیما؛ سناتور کریس مورفی(Chris Murphy) در نشستی در موسسه تحقیقاتی کارنگی در واشنگتن به تشریح دیدگاههای خود درباره جمع بندی وین پرداخت"شاید این سخن برای شما شگفت آور باشد. وقتی فردی تازه وارد عضو مجلس نمایندگان یا سنا شود به راحتی به این مسئله پی نمی برد؛ اما با نگاهی دقیق متوجه می شویم که توازن سیاسی در این شهر (بین دموکراتها و جمهوری خواهان) به سمت جنگ گرایش دارد. این نگرش وجود دارد که به همه مشکلات بینالمللی و همه راه حلهای آنها از منظر نظامی نگریسته شود. درک علت وجود این نگرش نیز آسان است. قطع نظر از تجربه ویتنام و عراق و افغانستان، هویت بینالمللی تاریخی آمریکا همچنان براساس بافت دوران جنگ جهانی دوم باقی مانده است؛ به این صورت که آمریکا برای نجات دیگران وارد عمل می شود و اینکه درمقابل اهریمن هیتلر نازی می ایستد و هدایت کننده پیمان های صلح است که به جنگهای کثیف اما ضروری پایان می دهد.
قطع نظر از تغییرات اساسی و مکرر در طول سالهای گذشته، از آن تاریخ بخش اعظم فعالان در واشنگتن به قدرت آمریکا از دریچه جنگ جهانی دوم نگاه می کنند و گفته می شود قدرت نظامی امریکا می تواند تقریبا همه مشکلات جهان را حل کند.»
وی در ادامه افزود: «مشخص است که چه کسانی از جنگ سود می برند. دووایت آیزنهاور رئیس جمهور پیشین آمریکا از مجموعه نظامی-صنعتی سخن گفت. این مجموعه همانند شصت سال پیش که سخنرانی آیزنهاور در این خصوص مطرح شد، همچنان فعال است. جریان قدرتمندی پشت سر حرکت برای یافتن پاسخهای نظامی برای مشکلات جهانی وجود دارد. پای میلیاردها میلیارد دلار پول و هزاران هزار فرصت شغلی در آمریکا مطرح است.
"تجربه این سالها مرا به یک جمع بندی کشانده است و آن اینکه این شهر هنوز هم براساس تفکر جنگ جلو می رود"کل این صحبتها را برای این گفتم که بگویم وقتی رئیس جمهور آمریکا پیشنهاد می کند یک بحران جدی بین المللی را از طریق ابزارهای غیرنظامی حل کند، او در مسیر سربالایی تپه در واشنگتن حرکت می کند(برخلاف جریان آب شنا می کند). البته باراک اوباما اولین رئیس جمهور آمریکا نیست که با چنین چالشی مواجه است. وقتی رونالد ریگان رئیس جمهور پیشین آمریکا و میخائیل گورباچوف رئیس جمهور شوروی سابق در مقابل خبرنگاران ایستاد تا پیمان دوطرفه را اعلام کند، ریگان درگوشی به گورباچوف گفت شرط می بندم وقتی ما با هم دست میدهیم، تندروها در دو کشور خونشان به جوش میآید. در آن زمان نیوت گینگریچ از اعضای جوان کنگره، تعامل ریگان با شوروی را به سفر چیمبرلین به مونیخ در سال هزار و نهصد و سی و هشت (پیش از جنگ جهانی دوم) تشبیه کرد. محافظه کاران در آمریکا گفتند که ریگان با این کار خودش را در آمریکا شرمسار کرد و حکم خودکشی خودش را دارد.
نیکسون نیز زمان تعامل با چین با همین تمسخرها مواجه شد. او متهم شد که به علت تعامل با چین، همه اصول اخلاقی را کنار گذاشته است زیرا پرونده حقوق بشری چین بسیار شرم آور بود. منتقدان گفتند که این اقدام نیکسون، غیراخلاقی و جنون آمیز است. اما گذشت زمان نشان داد این منتقدان دیپلماسی آمریکایی، اشتباه کردهاند؛ اما همین مسئله نیز سبب نشده است جمهوریخواهان از مخالفتهای خود با تعامل با آمریکا دست بکشند. آنها سخنان بسیار شدیدالحنی درباره توافق هستهای با ایران مطرح میکنند.
"وقتی فردی تازه وارد عضو مجلس نمایندگان یا سنا شود به راحتی به این مسئله پی نمی برد؛ اما با نگاهی دقیق متوجه می شویم که توازن سیاسی در این شهر (بین دموکراتها و جمهوری خواهان) به سمت جنگ گرایش دارد"بسیاری از این انتقادها از زبان اعضای کنگرهای مطرح می شود که حتی کل توافق را نخواندهاند و درست روزی که خبر توافق هستهای اعلام شد، به بیان سخنان خود پرداختند. آنها میگویند رئیس جمهور اوباما میخواهد ایران به بمب اتمی دست یابد! آنها میگویند توافقی که چیمبرلین با هیتلر بهدست آورد، بهتر از توافقی است که اوباما با ایران بهدست آورده است. بسیاری در واشنگتن(سیاستمداران آمریکایی) به همان اندازه که سی یا چهل سال پیش از دیپلماسی میترسیدند، حالا هم به همان اندازه از دیپلماسی میترسند.»
وی گفت: «نگاهی به رویکرد کنگره درباره دو برنامه مهم دولت اوباما نشان دهنده سیاستهای دوگانه کنگره است. یکی از این موارد به جنگ با(گروه تکفیری-صهیونیستی) داعش مربوط میشود. تردیدی نیست که باید با این گروه مقابله شود.
آمریکا میلیاردها دلار برای مقابله با این دشمن ناخوشایند صرف کرده و هزاران نیرو را به کار گرفته است. قانون اساسی آمریکا کاملا به صراحت گفته است که رئیس جمهور نمیتواند بدون جلب رضایت کنگره، جنگی علیه کشوری دیگر به راه بیندازد. اما کنگره در این خصوص کاملا سکوت اختیار کرده و در دقیقه نود، کمیته روابط خارجی آمریکا در دسامبر سال گذشته، مجوز این کار را داد. اما درباره ایران، کنگره خودش را میکشد تا بازرسیها و نظارتها بر همه ابعاد این توافق و مذاکرات وجود داشته باشد. جمهوریخواهان کنگره، بهشدت هیجان زده هستند تا رای خود را درباره توافق هستهای اعلام کنند.
"این نگرش وجود دارد که به همه مشکلات بینالمللی و همه راه حلهای آنها از منظر نظامی نگریسته شود"کنگره میخواهد دو بار این کار را انجام بدهد. بار اول در فصل بهار بود که طرح نظارت کنگره بر این توافق تصویب شد. بار دوم هم در پایان تابستان است که کنگره درباره توافق هستهای نظر میدهد. با مقایسه این دو وضع میبینیم که وقتی رئیس جمهور آمریکا به جنگ مبادرت میکند، کنگره ساکت مینشیند؛ اما وقتی رئیس جمهور به دیپلماسی مبادرت میکند، بیش از حد خودش اقدام میکند تا مانعتراشی کند. منظورم از این سخنان آن نیست که کنگره کنار بنشیند و این توافق را بدون بررسی تصویب کند؛ کنگره باید درباره هر دو موضوع فوق، نظارت جدی داشته باشد.».
اخبار مرتبط
دیگر اخبار این روز
حق کپی © ۲۰۰۱-۲۰۲۴ - Sarkhat.com - درباره سرخط - آرشیو اخبار - جدول لیگ برتر ایران