فرانچسکو توتی؛ داستان عشق یک شهر و یک مرد
مدتهاست که در اروپا اگر بازیکنی فراتر از نام باشگاهاش بازی کند، محال است از وسوسه غولهای فوتبال این قاره در امان بماند. حتی ستارههای بزرگی مثل استیون جرراد، رائول گونزالس و الساندرو دلپیرو هم مجبور شدند، سر پیری چمدانهایشان را ببندند و پس از عمری بازی کردن برای باشگاه مورد علاقهشان، راهی تیمی دیگر شوند. در این میان اما یک استثنا وجود دارد که با وجود ۴۰ سال سن هنوز دارد برای تیمش بازی میکند؛ فرانچسکو توتی.
در گزارش بی بی سی آمده است: فرانچسکو توتی در رم به دنیا آمده، بزرگ شده و خانواده و هفت پشت او رمی بودهاند. عشق به رم با جان و تن او آمیخته شده و هیچوقت هم سعی نکرده آن را پنهان کند. چند سال پیش وقتی از او پرسیدند چرا هیچوقت رم را ترک نکرده، گفت: "رم برای من یعنی خانوادهام، دوستانم و همه آنهایی که دوستشان دارم.
" مدتهاست که در اروپا اگر بازیکنی فراتر از نام باشگاهاش بازی کند، محال است از وسوسه غولهای فوتبال این قاره در امان بماند"یعنی دریا، کوهها و بناهای تاریخی."
این که توتی همیشه در رم مانده به این دلیل نبوده که از باشگاههای دیگر پیشنهادی نداشته؛ میلان و رئال مادرید تنها دو مورد از باشگاههایی هستند که از همان ۲۳ سال پیش، وقتی او برای اولین بار با پیراهن زرد و قرمز جوانان رم به زمین رفت، تلاش کردند او را باشگاه محبوبش جدا کنند. منچستریونایتد هم در سالهای ۱۹۹۹ و ۲۰۰۰ برای خریدن او پا پیش گذاشت اما دست خالی برگشت.
توتی اما هرگز راضی به رفتن نشد. او که حالا ۴۰ سال سن دارد، چندی پیش گفت: "خوش شانس بودهام که در تمام دوران حرفهایم تنها یک پیراهن به تن کردهام. این برای من خیلی اهمیت دارد و چیزی است که همیشه به دنبالش بودم.
همیشه میخواستم از معدود کسانی باشم که تنها پیراهن یک تیم را به تن کرده و هوادار و بازیکن یک تیم بودهاند."
توتی در سپتامبر ۱۹۷۶ به دنیا آمد، سال ۱۹۸۹ به تیم جوانان رم پیوست و در ۱۹۹۳ برای اولین بار با پیراهن تیم اصلی به زمین رفت و از آن زمان تا حالا یک قهرمانی در سری A، دو قهرمانی در جام حذفی و دو قهرمانی در سوپرجام ایتالیا را تجربه کرده.
او از ۱۹۹۸ هم بازوبند کاپبتانی این تیم را به دستش بسته. نکته غافلگیرکننده اینجاست که اگر مادر توتی پیشنهاد سخاوتمندانه میلان را رد نکرده بود، ممکن بود پسرش شانس بازی کردن در تیمی که از بچگی هوادارش بود را پیدا نکند و سرنوشت برای او و باشگاه رم طور دیگر رقم بخورد. توتی در این باره گفته: "در رم فقط دو گزینه داری، آ. اس رم یا لاتزیو.
"حتی ستارههای بزرگی مثل استیون جرراد، رائول گونزالس و الساندرو دلپیرو هم مجبور شدند، سر پیری چمدانهایشان را ببندند و پس از عمری بازی کردن برای باشگاه مورد علاقهشان، راهی تیمی دیگر شوند"در خانواده ما رم تنها گزینه ممکن بود."
عشق توتی به رم البته عشقی یک طرفه نیست و این شهر با وجود داشتن یک تیم مهم دیگر - لاتزیو که دشمن خونی رم به حساب میآید- وفاداری او را بیجواب نگذاشته.
چند سال پیش، "لوکا مالئونته"، هنرمند خیابانی مأمور شد روی یکی از دیوارهای "سن جووانی"، محلهای که توتی در آن بزرگ شده بود، تصویری از او را بکشد. این بخشی از برنامه شهرداری برای ادای احترام به شخصیتهای نمادین شهر بود. دیوارنگاره توتی یکی از دیوارهای یک ساختمان سه طبقه را پر کرده و جالب این که طرفداران لاتزیو کوچکترین صدمهای به آن وارد نکردهاند.
بی شک همین علاقه متقابل بین توتی و رم است که او را تا حالا سرپا نگه داشته. در حالی که بسیاری از هم دورهایهای او کفشهایشان را آویزان کردهاند، انگار او هنوز برنامهای برای خداحافظی از فوتبال ندارد:" به خاطر عشق به رم و فوتبال است که هنوز دوام آوردهام.
من با هر دویشان ازدواج کردهام. فوتبال برای من فقط یک بازی نیست، فوتبال عشق من است، هم چیز من است. اما عشق به رم برایم فراتر از هر چیز دیگریست ... هنوز بازی میکنم چون از بازی کردن لذت میبرم. هنوز شور و هیجانش را دارم.
"چند سال پیش وقتی از او پرسیدند چرا هیچوقت رم را ترک نکرده، گفت: "رم برای من یعنی خانوادهام، دوستانم و همه آنهایی که دوستشان دارم"از تمرین کردن در کنار همتیمیهایم لذت میبرم. تا زمانی که فوتبال بازی کردن خوشحالم میکند، این کار را ادامه خواهم داد."
نبوغ توتی را میشود در سه ویژگی بینظیر او خلاصه کرد: توانایی در ساخت موقعیت از هیچ حتی با پای غیر تخصصی، قدرت تمامکنندگی مرگبار و اعتماد به نفس. ویژگیهایی که به خاطر داشتن ذهنی متفاوت بهشان دست یافته. توتی موقعیتها را از قبل در ذهنش میسازد.
همین ویژگیهاست که او را به اصلیترین مهره تیم رم در دو دهه اخیر تبدیل کرده. در این سالها بعضی مربیها همه تلاششان را برای کمرنگ کردن نقش توتی کردهاند، از جمله لوئیس انریکه، سرمربی کنونی بارسلونا.
مردی که تاوان این کا را پرداخت؛ نه با اخراج شدن که با پائین آمدن راندمان تیم.
در این میان سوالی که ذهن خیلیها را مشغول کرده این است که "کاپیتان" تا کی میتواند ادامه دهد. خود او گفته که اصلا به زندگی بعد از خداحافظی از فوتبال فکر نمیکند و سن برایش فقط یک عدد است. اما همه میدانند که بالاخره دیر یا زود این فصل از زندگی توتی بسته خواهد شد. کاری که برای او آسان نخواهد بود.
توتی همیشه گفته که از تغییر خوشش نمیآید و در اثباتش همین بس که همه عمر در رم مانده و تا زمان ازداوجش با همسرش "ایلاری" خانه پدریاش را هم ترک نکرد: "به زندگی بعد از فوتبال فکر نکردهام اما میدانم یک زندگی دیگر خواهد بود، یک دنیای دیگر."
بازنشستگی توتی برای فوتبال هم چندان آسان نخواهد بود، رفتن او پایان یک عصر فوتبالی را رقم خواهد زد.
"منچستریونایتد هم در سالهای ۱۹۹۹ و ۲۰۰۰ برای خریدن او پا پیش گذاشت اما دست خالی برگشت"عصری که به عقیده خود توتی در آن تکنیک برتر از قدرت بدنی بود: "قبلا فوتبال بیشتر فنی بود تا فیزیکی. من آن را ترجیح میدادم. آن موقعها فوتبال تکنیکیتر بود و آرامش بیشتری داشت. فوتبال یعنی این. ورزشی که تکنیک و ذهن در آن حرف اول را میزنند.
همه چیز در ذهن اتفاق میافتد. باید بدانی توپ کجاست و تو میخواهی آن را کجا ببری ... من دوست دارم فکر کنم و در مورد این که چه کار باید بکنم و در کجای زمین بایستم تصمیم بگیرم. وقتی فکر میکنی کمتر اشتباه میکنی."
توتی تقریبا در تمام دوران طولانی فوتبالش در اوج بوده و این دستاورد آسانی نیست: "از آنجایی که اصلیت رمی دارم همیشه بیشتر از بقیه تحت فشار بودهام و مسئولیت زیادی روی خودم حس کرده ام."
با این وجود او از مسیری که طی کرده راضیاست و خودش میگوید حضور در رم تنها چیزی بوده که در زندگی میخواسته: "میخواستم این پیراهن را به تن کنم، فقط همین."
پیراهن شماره ۱۰ رم و سالهایی که او وقف تیم زادگاهش کرده، میراثی است که هرگز از یادها نخواهد رفت.
اگر عضو یکی از شبکههای زیر هستید میتوانید این مطلب را به شبکهی خود ارسال کنید:
اخبار مرتبط
دیگر اخبار این روز
حق کپی © ۲۰۰۱-۲۰۲۴ - Sarkhat.com - درباره سرخط - آرشیو اخبار - جدول لیگ برتر ایران