معنای مراسم تشییع هاشمی رفسنجانی، نوشته ای از اکبر گنجی

معنای مراسم تشییع هاشمی رفسنجانی، نوشته ای از اکبر گنجی »
» نسخه قابل چاپ
» ارسال به بالاترین
» ارسال به فیس بوک »

اکبر گنجی - رادیو فردا

جمعیت زیادی در مراسم تشییع هاشمی رفسنجانی شرکت کرد. برخی خبرگزاری‌های خارجی از «ده‌ها هزار» تن و برخی منابع داخلی از «دو نیم تا سه و نیم میلیون تن» سخن گفته‌اند. جمعیت به اندازه مراسم آیت الله خمینی نبود. برای اینکه خمینی رهبر کاریزماتیک انقلاب و جمهوری اسلامی بود و در تمامی دوران حکومتش جز تعدادی انگشت شمار او را تا عرش بالا می‌بردند.

هاشمی رفسنجانی سی و هفت سال پس از انقلاب زنده ماند. هشت سال رئیس جمهور بود.

"معنای مراسم تشییع هاشمی رفسنجانی، نوشته ای از اکبر گنجی » » نسخه قابل چاپ » ارسال به بالاترین » ارسال به فیس بوک » اکبر گنجی - رادیو فرداجمعیت زیادی در مراسم تشییع هاشمی رفسنجانی شرکت کرد"همیشه در معرض نقد و رأی مردم - در انتخابات با رقابت خودی‌های نظام - قرار داشت. از مخالفان موجودیت رژیم جمهوری اسلامی گرفته تا اصلاح طلبان - چپ‌های دهه اول انقلاب - او را همیشه نقد می‌کردند.

اما این‌ها مهم نبود. نقد اصول گرایان - راست سنتی دهه اول انقلاب- بر هاشمی رفسنجانی هم از دوران ریاست جمهوری او رفته رفته بالا گرفت. موضوع اصلی این بود که آیت الله خامنه‌ای و مریدان افراطی و سنتی‌اش در سال ۱۳۸۴ میان هاشمی رفسنجانی و محمود احمدی‌نژاد، احمدی‌نژاد را انتخاب کردند.

در آن انتخابات کاری سازمان یافته توسط بیت رهبری و سپاه و بسیج صورت گرفت. همه به یاد دارند که مهدی کروبی به تقلب در آن انتخابات اعتراض کرد و آیت الله خامنه‌ای پاسخ تندی به او داد.

اما هاشمی رفسنجانی که می‌دانست سرچشمه آن سیل کجاست، تنها گفت، چون انگیزه‌ای برای رسیدگی در نظام وجود ندارد، به خدا واگذار می‌کنم.

خامنه‌ای و اصول گرایان شاد و خوش بودند و آیت الله خامنه‌ای بار‌ها اعلام کرد که «حاکمیت دوگانه» دوران اصلاحات به «حاکمیت یگانه» دوران احمدی‌نژاد تبدیل شد. تسخیر همه نهاد‌ها و قوا آن‌ها را شاد کرده بود. همه یکپارچه و بی‌نظیر پشت احمدی‌نژاد قرار گرفتند و حملات سازمان یافته به هاشمی رفسنجانی را آغاز کردند.

احمدی‌نژاد در انتخابات ۱۳۸۸ به خامنه‌ای گفته بود که قصد دارد در مناظره‌های تلویزیونی بمب منفجر کند. با پشتیبانی خامنه‌ای و نظامیان نوک تیز حملاتش را معطوف به هاشمی کرد و کروبی و موسوی و خاتمی را هم عروسک‌های خیمه شب بازی رفسنجانی قلمداد کرد.

هاشمی نامه تند بدون سلامی به خامنه‌ای نوشت و از آغاز بحران‌ها سخن گفت. «جنبش انتخاباتی سبز» در اعتراض به نتایج انتخابات شکل گرفت و گسترش یافت.

"برخی خبرگزاری‌های خارجی از «ده‌ها هزار» تن و برخی منابع داخلی از «دو نیم تا سه و نیم میلیون تن» سخن گفته‌اند"هاشمی که خود- و بیش از همه اعضای خانواده اش- در این سو و در برابر آن سو قرار گرفته بودند، به کلی از صدا و سیما حذف شد. او درخواست کرد که در سیما به سخنان احمدی‌نژاد پاسخ بگوید، اما صدا و سیمای خامنه‌ای نه تنها به او چنین فرصتی نداد، بلکه به ابزاری در کوبیدن هاشمی تبدیل شد.

حداقل یک دهه به طور سازمان یافته کل دستگاه سلطانی- همه رسانه‌ها، ائمه جمعه، آخوندهای درباری، و... - هاشمی را مورد حمله قرار داد. سخنان تند آیت الله محمد یزدی، احمد جنتی، مصباح یزدی، فرماندهان سپاه و بسیج، کیهان و کیهانی‌ها، و... فراموش ناشدنی است.

صفار هرندی از زبان همه چندین بار اعلام کرد که ما هاشمی دهه شصت را می‌خواهیم، نه هاشمی کنونی را.

هاشمی را نه تنها یکی از سران فتنه قلمداد کردند، بلکه ادعا کردند که اساساً سران فتنه را او جلو انداخته و برنامه‌های او را پیش می‌برند (به عنوان نمونه به مقاله «هاشمی در پی برچیدن ولایت فقیه است، خامنه‌ای تهدید به حصر می‌کند» بنگرید که وزیر اطلاعات وقت او را تهدید به بازداشت می‌کرد).