مگر وقتی آن درها باز شده باشند

۱۳۹۲/۵/۱۸

سرمه: اوضاع مملکت برای من یکی عادی نمی‌شود مگر وقتی که آن درها باز شده باشند. هرچقدر هم که آن بالا همه لبخند بزنند و برای هم تعارف تکه‌پاره کنند و اوضاع را درکنترل و باثبات جلوه دهند.

سرمه

مجموعه‌ی جملات عجیب و غریب حضرت را که می‌شنوم حس‌م مخلوطی‌ست از ناباوری و حرص. بینابین‌ش هم خوشحالی از اینکه مجبور نیستم دیگر این جملات را از زبان رییس‌جمهور مملکت بشنوم. یک نفر به تنهایی چقدر می‌تواند بی‌ربط گفته باشد؟ چقدر می‌تواند از ادب اجتماعی به دور باشد؟  

به روحانی که رای می‌دادم امید اول‌م همین بود که این دیوانگی هرروزه تمام شود.

"هرچقدر هم که آن بالا همه لبخند بزنند و برای هم تعارف تکه‌پاره کنند و اوضاع را درکنترل و باثبات جلوه دهند"تمام شد. بعد از هشت سال دوباره می‌توانم پای مصاحبه‌ی مطبوعاتی رییس‌جمهور بنشینم و دل ببندم که با برگشتن عقل و بلوغ به راس دولت، اقتصاد کشور از این باتلاق بیرون کشیده می‌شود. این مهم‌ترین خواسته‌ام است.  

غیر از آن اما، هرجور که می‌خواهی اسم بگذار، کف و سقف و زیرزمین مطالبات‌م این است که شرایط طوری نرم نرم بچرخد که بشود حصر را برداشت. زمان می‌برد؟ باشد.

صبرم کم نیست. عقل‌م می‌رسد که کار یک روز و دو روز نیست. اما یادم نمی‌رود. اوضاع مملکت برای من یکی عادی نمی‌شود مگر وقتی که آن درها باز شده باشند. هرچقدر هم که آن بالا همه لبخند بزنند و برای هم تعارف تکه‌پاره کنند و اوضاع را درکنترل و باثبات جلوه دهند.

"سرمهمجموعه‌ی جملات عجیب و غریب حضرت را که می‌شنوم حس‌م مخلوطی‌ست از ناباوری و حرص"این قطارِ به‌ بیراهه رفته با ظاهرسازی به ریل برنمی‌گردد. صبر می‎‌کنم.

* تیتر از سی‌میل