پرویز منصوری موسیقیدان پیشکسوت و نویسنده کتاب ارزشمند «تئوری بنیادین موسیقی» درگذشت

اما دریغ از دمی یاد وی در زمان حیات اش . . . دریغ

موضع پرویز منصوری به موسیقی ایرانی نه از سر شیفتگی نوستالژیک بوده و نه از روی طرد و انکار اسنوبیستی آن، مواضع فکری او نه تنها درباره موسیقی ایرانی بلکه در تمام مسائل زندگی، برخاسته از منطقی منعطف و انسان گرایانه، عقلانیتی انتقادپذیر و نسبی گرا و آمیخته با انصاف و حرمت و چندجانبه نگری و وسعت نظر بوده است. پرویز منصوری از مدرسان قدیمی و شناخته شده تئوری موسیقی در ایران بود که اغلب موسیقیدانان و نوازندگان برجسته فعلی از شاگردان وی به شمار می‌روند. خبرنامه ملّی ایرانیان

براستی چرا همیشه پس از مرگ عزیزانمان به اهمیتِ بودن ِآنها پی میبریم ؟

پرویز منصوری موسیقیدان، معلم و مولف متولد ۱۳۰۳، وی تحصیل موسیقی ایرانی نزد موسی نی داوود در دوره کوتاه و موسیقی کلاسیک اروپایی در هنرستان موسیقی تهران و ادامه تحصیل در اتریش آموخته بود، او بیش از ۳۰ سال فعالیت موسیقیایی در ایران پرداخت و در پائیز زندگانی در کشور اتریش اقامت داشت.

منصوری با این که موقعیت کار و زندگی در اتریش را داشت، به خواست پدر، بعد از فوت مادرش به ایران برگشت و در تهران سکنی گرفت.

در منزلی که پدر، برای او و همسرش ساخته بود. منزلی قدیمی ساز و باصفا در یکی از کوچه های میدان پاستور که از محله های اصیل و قدیمی تهران به شمار می آمد و شاید دو نسل از دانشجویان موسیقی در سالهای گذشته، که اکنون برای خود موسیقیدانان نام آوری هستند، به آن خانه رفت و آمد داشته اند. زندگی پربار و پرکار پرویز منصوری درمدت بیست سال اقامت در ایران (۱۳۶۷-۱۳۴۷) در تدریس و تألیف گذشت.

پرویز منصوری به عنوان یکی از تاثیرگذار‌ترین معلمان و پیشگامان توسعه آموزش نوین موسیقی علمی در ایران شناخته شده و ده‌ها تالیف و مقاله ارزشمند از جمله کتاب‌های تئوری بنیادین موسیقی، ساز‌شناسی و… در زمینه موسیقی ایرانی از خود بجای نهاده است.

منصوری خواهان به خاک سپردن کالبدش در ایران بود؛ بر اساس گفته خواهر زاده‌اش پیکر وی برای دفن در قطعه هنرمندان به زودی به ایران منتقل می‌شود.

ضمن عرض تسلیت خدمت خانواده داغدار و جامعه هنری، برای بازماندگان صبر و شکیبایی مسئلت می نماییم.