پیام زندانیان سیاسی برای تولد مهدی کروبی: محبوب آزادگان سرزمین مان هستی

چکیده :شما را دیگر منصبی در کار نیست تا با آن خطابتان کنیم؛ اما چه باک شما را که حالا صاحب مقام رفیع "محبوب آزادگان سرزمین تان" هستید و همراه سبز شرف در هنگامه نیرنگ و جفا بودید. اینک هفتاد و هفت ساله شده اید، عمری که قریب سه سال آن در "حبس نظر" گذشته است. چه باک گر همه اش بگذرد؛ چرا که تیمارداری از درخت کرامت انسان، در زمستان معنی می دهد که سهم تابستانیان، جز نوچی سرانگشت از شهد شیرین میوه نیست....

جمعی از زندانیان سیاسی بند ٣۵٠ زندان اوین که از حامیان مهدی کروبی در انتخابات ریاست جمهوری ٨٨ بوده اند در پیامی به مناسبت سالروز تولد این همراه محبوس جنبش سبز، زادروز وی را تبریک گفته اند.

به گزارش کلمه، در نامه این زندانیان که به امضای محمد داروی، عبدالله مومنی، حسن اسد زیدآبادی و مصطفی دانشجو رسیده آمده است:اینک هفتاد و هفت ساله شده اید، عمری که قریب سه سال آن در “حبس نظر” گذشته است. چه باک گر همه اش بگذرد؛ چرا که تیمارداری از درخت کرامت انسان، در زمستان معنی می دهد که سهم تابستانیان، جز نوچی سرانگشت از شهد شیرین میوه نیست.

مهدی کروبی بیش از ۹۵۰ روز است که در حصر خانگی است. هر چند او از نظر جسمی دچار مشکلات فراوانی شده است اما از روحیه بسیاری بالایی برخورد است.

"چکیده :شما را دیگر منصبی در کار نیست تا با آن خطابتان کنیم؛ اما چه باک شما را که حالا صاحب مقام رفیع "محبوب آزادگان سرزمین تان" هستید و همراه سبز شرف در هنگامه نیرنگ و جفا بودید"

هر چند رفتار ماموران امنیتی نسبت به گذشته تغییراتی کرده است اما هنوز هم مهدی کروبی در آپارتمانی در حصر است که پنجره های آن را پوشانده اند و مهدی کروبی حتی به هوای آزاد هم دسترسی ندارد، به طوری که دچار مشکلات تنفسی شدیدی شده است.

متن این پیام که در اختیار کلمه قرار گرفته است به شرح زیر است:

بگذار به شارع می خانه بگذریم
کز بهر جرعه ای همه محتاج این دریم
روز نخست چون دم رندی زدیم و عشق
شرط آن بود که جز ره آن شیوه نسپریم
جایی که تخت و مسند جم می رود به باد
گر غم خوریم خوش نبود، به که می خوریم

جناب آقای مهدی کروبی؛ زندانی آزاد، رفیق راه و دوست عزیز “در این میهمان خانه ی میهمان کش روزش تاریک”، در این دربار دربسته، در این زندان، زیر نور چراغی که حاصل رنج و زحمت پیشینیان ما در دوران تاریک گذشته است، رو به حافظ آوردیم و به نیت تبریک هفتاد و هفتمین زادروزتان -چه اعداد خوش یمنی- و آن آمد که ابتدا خواندید. آمد که ما و شما، در این خم خانه ی بلا، هم پیاله بوده ایم و ساغر به ساغر نزدیم مگر تا واپسین پیاله با هم نوشیدیم، گیرم که در این باده، می حبس و رنج پیموده بودند.

باری! شما را دیگر منصبی در کار نیست تا با آن خطابتان کنیم؛ اما چه باک شما را که حالا صاحب مقام رفیع “محبوب آزادگان سرزمین تان” هستید و همراه سبز شرف در هنگامه نیرنگ و جفا بودید.

اینک هفتاد و هفت ساله شده اید، عمری که قریب سه سال آن در “حبس نظر” گذشته است. چه باک گر همه اش بگذرد؛ چرا که تیمارداری از درخت کرامت انسان، در زمستان معنی می دهد که سهم تابستانیان، جز نوچی سرانگشت از شهد شیرین میوه نیست.

آری! شکوفه ی بهار امروز این ملت مرهون پایداری شما در حراست از این درخت، به روزهای سخت زمستانیست که از سر می گذرانیم.
در آن بوران و کوران باهم بودیم، گو بهاران هم بگذرد، با هم بودن را خوش است.
تولدت فرخنده است شیخ آزاد از جامه ی افراط؛ مرد ملبس به آزادی.

“دمت گرم و سرت خوش باد…!”

چهارم مهرماه یکهزار و سیصد و نود و دو خورشیدی
حسن اسدی زیدآبادی
امیر اسلامی
امید بهروزی
علی رضا روشن
حسین رونقی ملکی
مصطفی دانشجو
محمد داوری
مصطفی عبدی
فرشید یداللهی
افشین کرم پور
رضا انتصاری
حمیدرضا مرادی
عبدالله مومنی