گزینه کارگزاران برای ریاست جمهوری روحانی است/ گزینه ما برای شهرداری تهران معلوم نیست

حصر بازیچه سیاسی نیست
کلمه
خبرگزاری فارس - ۶ دی ۱۳۹۵

چکیده : مساله ی حصر موضوع سختی است و از هرکسی انتظار نمی رود که برای شکستن آن ورود کند. کاری است که پشتوانه‌هایی چون اصالت اعتقادی، شجاعت، مسئولیت پذیری، ملی گرایی، مردم دوستی و جنم سیاسی می‌خواهد. به همین دلیل از برخی این انتظار هست و از برخی نیست. اما یک موضوع از هیچ کس و به خصوص دوستان انتظار نمی‌رود، این که با موضوع حصر بازی شود، از آن ابزاری برای کسب وجهه بسازند بدون این که واقعا کاری کرده و یا حتی موضعی قابل توجه گرفته باشند. از همه این‌ها بدتر این که در این مسیر اطلاعات نادرستی هم درباره حصر یا محصورین داده شود...

کلمه – علی بردبار:

مساله ی حصر موضوع سختی است و از هرکسی انتظار نمی رود که برای شکستن آن ورود کند.

"چکیده : مساله ی حصر موضوع سختی است و از هرکسی انتظار نمی رود که برای شکستن آن ورود کند"کاری است که پشتوانه‌هایی چون اصالت اعتقادی، شجاعت، مسئولیت پذیری، ملی گرایی، مردم دوستی و جنم سیاسی می‌خواهد. به همین دلیل از برخی این انتظار هست و از برخی نیست. اما یک موضوع از هیچ کس و به خصوص دوستان انتظار نمی‌رود، این که با موضوع حصر بازی شود، از آن ابزاری برای کسب وجهه بسازند بدون این که واقعا کاری کرده و یا حتی موضعی قابل توجه گرفته باشند. از همه این‌ها بدتر این که در این مسیر اطلاعات نادرستی هم درباره حصر یا محصورین داده شود.

متاسفانه اخیرا و در پی جوسازی عده ای از یک اتفاق لیل و نهاری ساده، این که روز معمول ملاقات هفتگی میرحسین موسوی و زهرا رهنورد با خانواده شان با شب یلدا تقارن پیدا کرد، هم اطلاعات غلط درباره حصر به جامعه منتقل کردند که گویی شرایط آنها بهتر شده است و هم نوعی تبلیغ بی جهت برای حصربان ها تدارک دیدند بی آنکه کار مثبتی کرده باشند. مشخص ترین نوع این برخوردها کار عجیب آقای محمدرضا عارف بود که البته در گذشته در مقاطعی نسبت به حصر، شاهد اظهار نظرهای شخصی مثبت از ایشان بوده ایم.

اما این بار به نظر می رسد که ایشان بیش از حد لازم نقش “خوب” داستان را به عهده گرفت و شاید از باب تالیف قلوب، اظهار نظری کرد که درست نبود.

جالب آنکه هنوز خبر روند رو به بهبود رفع حصر از جانب آقای عارف در حال دست به دست شدن در شبکه های اطلاع رسانی بود که در تریبون های وحدت شکن نماز جمعه، خطبای مواجب بگیر اعم از قراردادی ها (خطیب جمعه) و روزمزدها (سخنران پیش از خطبه)، خط و نشان برای اعدام محصورین کشیدند. کاری که آب یخ روی خبر داغ آقای عارف بود. شاید لازم باشد به آقای عارف و کسانی که سیاسیت ورزی شبیه ایشان را می پسندند، علاوه بر یادآوری پیچیده تر بودن سیاست از آنکه با حرف در دهان اخبار و این و آن گذاشتن، چیزی جا بیفتد، عرض کنیم که اگر شیوه سکوت را به عنوان یک استراتژی خیلی پیچیده و موثر در سیاست می پندارند، لااقل جایی بشکنند که خبری باشد و بی ارزد، نه این که حرفی بزنند که منبعد تداوم آن سکوت مسالت شود.

در کنار این مساله یک کم لطفی بزرگ به مردم و محصورین هم از سوی برخی همراهان و فعالان سیاسی “دوست” گاهی سهوا مطرح می‌شود که البته نشان از لطف ایشان به “دولت” دارد. این که آقای روحانی هیچ قول و قراری برای رفع حصر نداشته است.

"کاری است که پشتوانه‌هایی چون اصالت اعتقادی، شجاعت، مسئولیت پذیری، ملی گرایی، مردم دوستی و جنم سیاسی می‌خواهد"این هم کذب است. آقای روحانی در چند نوبت در تبلیغات انتخاباتی خود وعده رفع حصر داد و حتی یک بار برای آن زمان تعیین کرد (گفت ظرف یک سال مساله حصر را حل می کند). تصاویر آن وعده ها هم به اندازه کافی در شبکه های اجتماعی بازنشر شده است.

به علاوه، آقای روحانی در مراسم مختلفی که مخاطب مطالبه ملی رفع حصر قرار گرفت، چندین بار بر پایبندی خود به وعده این مطالبه تاکید کرده است، حداقل در دو کنفرانس مطبوعاتی و در برابر پرسش مشخص از این معضل به طور ضمنی تعهد خود را پذیرفته ولی در عمل نتیجه ای حاصل نشده است. این که واقعا آقای روحانی در این باره کاری کرده یا نکرده را هیچ کس جز نزدیکان وی به طور قطع نمی داند چون ایشان تاکنون گزارشی در این باره نداده است و اصل پاسخگویی را زیر پا گذاشته است.

اما یک چیز را همه می دانند، این که این وعده صریح آقای روحانی بوده و محقق نشده است.

این که آقای روحانی در آستانه انتخابات به کمک نیاز دارد و کسی تحلیلش بر ضرورت این کمک است، امری است علی حده. اما خرج کردن از کیسه محصورین و نفی حق کسانی که به امید رفع حصر به آقای روحانی در سال ۹۲ رای داده اند، وچشم در چشم آنها مطالبه به حقشان را غیرواقعی نشان دادن، نارواست.

منابع خبر

اخبار مرتبط