گلایه پیامبر(ص) از مهجوریت قرآن/ خدا چگونه از پیامبر(ص) دلجویی کرد؟

گلایه پیامبر(ص) از مهجوریت قرآن/ خدا چگونه از پیامبر(ص) دلجویی کرد؟
خبرگزاری فارس
خبرگزاری فارس - ۱۶ تیر ۱۳۹۶

گلایه پیامبر(ص) از مهجوریت قرآن/ خدا چگونه از پیامبر(ص) دلجویی کرد؟

پیامبر(ص) از گروه عظیمی از مسلمانان به پیشگاه خدا شکایت می‌برد که: «پروردگارا! این قوم من، قرآن را ترک گفتند و از آن دوری جستند». (فرقان/ ۳۰)

خبرگزاری فارس- گروه فعالیت‌های قرآنی: آیت‌الله مکارم شیرازی در جلد ۳ تفسیر نمونه ذیل آیات ۳۰ و ۳۱ سوره مبارکه «فرقان» به بهانه‌جویی مشرکان دو مهجوریت قرآن کریم اشاره کرده است که در ادامه مشروح آن را می‌خوانیم؛

بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَنِ الرَّحِیمِ

« وَقَالَ الرَّسُولُ یَا رَبِّ إِنَّ قَوْمِی اتَّخَذُوا هَٰذَا الْقُرْآنَ مَهْجُورًا  * وَکَذَٰلِکَ جَعَلْنَا لِکُلِّ نَبِیٍّ عَدُوًّا مِّنَ الْمُجْرِمِینَ ۗ وَکَفَیٰ بِرَبِّکَ هَادِیًا وَنَصِیرًا؛ و پیامبر عرضه داشت: پروردگارا! قوم من قرآن را متروک ساختند. (آری،) این گونه برای هر پیامبری دشمنی از مجرمان قرار دادیم امّا همین بس که پروردگارت هادی و یاور (تو) باشد». (فرقان/ ۳۰ و ۳۱)

از آنجا که در آیات گذشته، انواع بهانه‌جویی‌های مشرکان لجوج و افراد بی‌ایمان مطرح شده بود، نخستین آیه مورد بحث، ناراحتی و شکایت پیامبر اسلام(صلی الله علیه وآله) در پیشگاه خدا را از کیفیت برخورد این گروه، با قرآن بازگو می‌کند، می‌گوید: «پیامبر به پیشگاه خدا عرضه داشت: پروردگارا! این قوم من، قرآن را ترک گفتند و از آن دوری جستند» (وَ قالَ الرَّسُولُ یا رَبِّ إِنَّ قَوْمِی اتَّخَذُوا هذَا الْقُرْآنَ مَهْجُوراً).

این سخن و این شکایت پیامبر(صلی الله علیه وآله)، امروز نیز همچنان ادامه دارد، که از گروه عظیمی از مسلمانان به پیشگاه خدا شکایت می‌برد که: این قرآن را به دست فراموشی سپردند، قرآنی که رمز حیات است و وسیله نجات، قرآنی که عامل پیروزی و حرکت و ترقی است، قرآنی که مملوّ از برنامه‌های زندگی می‌باشد.

این قرآن را رها ساختند و حتی برای قوانین مدنی و جزائیشان دست گدایی به سوی دیگران دراز کردند!

هم اکنون، اگر به وضع بسیاری از کشورهای اسلامی، مخصوصاً آنها که زیر سلطه فرهنگی شرق و غرب زندگی می‌کنند، نظر بیفکنیم، می‌بینیم: قرآن در میان آنها به صورت یک کتاب تشریفاتی درآمده است، تنها الفاظش را با صدای جالب از دستگاه‌های فرستنده پخش می‌کنند، و جای آن در کاشی کاری‌های مساجد به عنوان هنر معماری است، برای افتتاح خانه نو، یا حفظ مسافر، شفای بیماران، و حداکثر برای تلاوت، به عنوان ثواب از آن استفاده می‌کنند.

حتی گاه که با قرآن استدلال می‌کنند، هدفشان اثبات پیش داوری‌های خود به کمک آیات با استفاده از روش انحرافی تفسیر به رأی است.

در بعضی از کشورهای اسلامی، مدارس پر طول و عرضی به عنوان مدارس «تحفیظ القرآن» دیده می‌شود، و گروه عظیمی از پسران و دختران به حفظ قرآن مشغولند، در حالی که، اندیشه‌های آنها گاهی از غرب و گاه از شرق، و قوانین و مقرراتشان از بیگانگان از اسلام گرفته شده است و قرآن فقط پوششی است برای خلافکاری‌هایشان.

آری، امروز هم پیامبر(صلی الله علیه وآله) فریاد می‌زند: «خدایا! قوم من، قرآن را مهجور داشتند»!

«مهجور» از نظر مغز و محتوا، متروک از نظر اندیشه و تفکر، و متروک از نظر برنامه‌های سازنده‌اش!

آیه بعد، برای دلداری پیامبر گرامی اسلام (صلی الله علیه وآله وسلّم) که با این موضع‌گیری خصمانه دشمنان، مواجه بود، می‌فرماید: «و این گونه برای هر پیامبری دشمنی از مجرمان قرار دادیم» (وَ کَذلِکَ جَعَلْنا لِکُلِّ نَبِیّ عَدُوّاً مِنَ الْمُجْرِمِینَ).

فقط تو نیستی که با عداوت سرسختانه این گروه، روبرو شده‌ای، همه پیامبران در چنین شرایطی قرار داشتند که، گروهی از «مجرمان» به مخالفت آنها برمی‌خاستند و کمر دشمنی آنان را می‌بستند.

ولی بدان! تو تنها و بدون یاور نیستی «همین بس که خدا هادی و راهنما، و یار و یاور تو است» (وَ کَفی بِرَبِّکَ هادِیاً وَ نَصِیراً).

نه وسوسه‌های آنها می‌تواند تو را گمراه سازد، چرا که هادیت خدا است، و نه توطئه‌های آنها می‌تواند تو را در هم بشکند، چرا که یاورت پروردگار است که علمش برترین علم‌ها و قدرتش مافوق همه قدرت‌ها است.

خلاصه تو باید بگویی: هزار دشمنم ار می‌کنند قصد هلاک *** توام چو دوستی، از دشمنان ندارم باک

انتهای پیام/

منابع خبر

اخبار مرتبط