عسل بدیعی در آغوش خاک؛ مرگ را سبز نقاشی کرد

چکیده :عسل بدیعی به خاک سپرده می شود اما قلب، کلیه و ریه های او زندگی خواهند کرد. عسل بدیعی 12 فروردین ‌ماه امسال به ‌علت ایست تنفسی که به خونریزی مغزی منجر شد،‌ درگذشت و اعضای بدن او بنا به درخواست خودش به بیماران نیازمند اهدا شد. عسل بدیعی رفت اما 7 هموطن با اعضای بدن او به زندگی ادامه خواهند داد. ...

کلمه- گروه اجتماعی: مراسم تشییع پیکر عسل بدیعی، بازیگر جوان سینمای ایران، صبح امروز (۱۸ فروردین) با حضور جمع کثیری از اهالی سینما و علاقمندان سینما وخانواده وی در مقابل تالار وحدت برگزار و پس از آن پیکر عسل بدیعی در قطعه هنرمندان بهشت زهرا به خاک سپرده شد.

به گزارش کلمه، عسل بدیعی به خاک سپرده می شود اما قلب، کلیه و ریه های او زندگی خواهند کرد. عسل بدیعی ۱۲ فروردین ‌ماه امسال به ‌علت ایست تنفسی که به خونریزی مغزی منجر شد،‌ درگذشت و اعضای بدن او بنا به درخواست خودش به بیماران نیازمند اهدا شد. عسل بدیعی رفت اما ۷ هموطن با اعضای بدن او به زندگی ادامه خواهند داد.

ریه عسل بدیعی به دختری جوان، قلب وی به مردی ۳۶ ساله و کبد بدیعی به پسری ۲۴ ساله اهدا شد. او پیش از مرگش در عملی انساندوستانه اعضای بدنش را در صورت مرگ اهدا کرده بود.

عسل بدیعی مرگ را زندگی کرد. هنرمندان با اثری که از خود برجای می گذارند جاودانه می شوند، اما عسل بدیعی نه با فیلم هایی که به یادگار گذاشت که با قلبش که در بدن یک مادر، یک همسر و یا یک فرزند می تپد جاودانه می ماند.

عسل بدیعی مرگ را سبز کرد، مرگ را نقاشی کرد.

به گزارش خبرگزاری ها، شاهرخ بدیع،ی پدر عسل بدیعی، با تشکر از کسانی که در مراسم تشییع حضور پیدا کردند، گفت: من امروز دست همه شما را می‌بوسم زیرا شما برای عسل به اینجا آمده‌اید. کسی که عمر خود را برای اعتلای هنر ایران ثبت کرد. کاری که وی به عنوان یک اهدا کننده عضو انجام داد یک روش و منش انسانی بود.

وی ادامه داد: هرچند مرگ عسل برای ما یک فاجعه بود اما با اهدا اعضای وی به ۷ نفر بیمار نیازمند امروز ۷ فرزند داریم.

همچنین در این مراسم سیروس الوند، کارگردان سینمای ایران، که با عسل بدیعی در فیلم دستهای آلوده او همکاری داشت، گفت: عسل بدیعی امروز با اهدای اعضایش به نوعی در دیگران تکثیر پیدا کرده و وجود او امروز حیاتبخش زندگی دیگران شده است.

جانیار عرب نیا فرزند عسل بدیعی نیز درحالیکه به شدت گریه می‌کرد، گفت: من از مادرم تشکر می‌کنم برای همه مسائل و کارهایی که برای من کرد اگر او نبود من مرده بودم و او همه کار بخاطر من کرد و دلم برایش خیلی تنگ می‌شود. و روح او امروز خیلی خوشحال است زیرا اینجا برایش مانند زندان بود من قول می‌دهم کاری کنم که او همیشه از من راضی باشد.

عسل بدیعی که درسال ۱۳۷۷با بازی در فیلم “بودن یا نبودن” ساخته کیانوش عیاری در نقش یک دختر که نیاز مبرم به پیوند قلب داشت وارد سینما شد، امروز و با اهدای هفت عضو از بدن خود، حتی در آغوش خاک، ماندگار شد.

عسل بدیعی حدود یک سال پیش بعد از ثبت نام کارت اهدای عضو، در دفتر یادبود این سازمان نوشته بود:

سلام

دوستان مهربان

عزیزان…. یاران

از خداوند متعال خواستار توانی چون کوه و اراده‌ای چون آهن استوار و پایدار هستم

تا یاری بخش راه سپید عشقتان باشد

خداوند یاری بخشتان

با احترام عسل بدیعی

مریم حیدر زاده در وصف عسل بدیعی نازنین سروده

بخواب آروم عسل بانو

که بی تو ساکته اینجا

ولی راحت شدی انگار

از این بی رحمی دنیا

بخواب آروم و بی غصه

کی این درد و یادش میره ؟

سکانس آخرت این نیست

کسی جات و نمیگیره

لالالالا بخواب اما

روزای بی عسل سخته

با پرواز پر از دردت

بهار از یادمون رفته

تو با “پروانه ای در مه”

تو با “دستای آلوده”

عسل بودی،عسل موندی

واسه رفتن ولی زوده

اشتراک‌گذاری: