اعلامیهء پیوند سرای نویسندگان، شاعران و هنرمندان سکولار دموکرات ایران: این خونی است که در پاریس از پیکر آزادی انسان جاری شده

اعلاميهء پيوند سرای نويسندگان، شاعران و هنرمندان سکولار دموکرات ايران: اين خونی است که در پاريس از پيکر آزادی انسان جاری شده »
» نسخه قابل چاپ
» ارسال به بالاترین
» ارسال به فیس بوک »

حملهء گستاخانهء چند نقاب پوش افراطی مدعی مسلمانی به دفتر تحریریهء هفته نامهء "شارل آبدو" در پاریس، و کشته شدن چندين نويسنده و کاريکاتوريست سرشناس فرانسه و کشته و مجروح شدن افراد پليس و مردم عادی، کسانی را که معتقد به آزادی بلاشرط بیان و قلم در سراسر جهان هستند در تنفر و تأثری عميق فرو برده است.

در طول تاريخ، دشمنان هراسيده از آزادی، هرگز لحظه ای از دوختن دهان ها، شکستن قلم ها، زنده زنده پوست کندن معترضان، و حذفِ فیزیکیِ نویسندگان و هنرمندانِ حقیقت گو و طرفدارِ آزادی بیان کوتاهی نکرده و عقب ننشسته اند و تنها در سده های اخیر است که، با رشد گرايش به سکولاریسم و مطرح شدن ضرورت رعایتِ مفاد حقوق جهانشمول بشر، دمکراسی توانسته است، بعنوان تضمین کنندۀ آزادی انسان ها، و از جمله آزادی بیان و قلم، در کشورهای مختلف پا بگيرد.
متأسفانه اما، در سه چهار دههء اخير، با رشد دايم التزايد افراطی گری و توحشی که به نام مذهب، و بخصوص مذاهب اسلامی، عليه همهء دست آوردهای حقوق بشری رخ نموده، و کليد آغاز آن هم نخست به دست آيت الله خمينی و در کشور دچار انقلاب اسلامی ما زده شده، دنيا شاهد ده ها نوع از اين نامردمی ها بوده است. در اين ميان، کشور ما نمونهء آشکار کوشش حکومتی مذهبی برای قتل عام نويسندگان و هنرمندان و کوشندگان سياسی سکولار بوده است؛ جناياتی که در چهار دههء اخير امواج اش به خارج از مرزهای ايران هم کشيده شده و بسيارانی از سرشناسان سکولار ما را، بخصوص در اروپا، در خون خود غلطانده است.

جای حيرت آن است که ديده ايم کشورهای مغرب زمين، که خود خاستگاه سکولاريسم و حقوق بشر بوده اند، بجای نشان دادن واکنشی درخور به اين وحشی گری ها، سياست تقويت بنيادگرايان در خاورميانه و مماشات با سردمداران بنيادگرائی را پيشه کرده و تا آنجا پيش رفته اند که قاتلان دستگير و محاکمه شدهء شخصيت های سکولار ما را از زندان آزاد ساخته و به خاستگاه خون بارشان بازگردانده اند.
آنچه ديروز در پاريس رخ داد، و آنچه در يازده سپتامبر 2001 نيويورک به خاک و خون کشيد، تنها رشحات اندک امواج توفانی است که اکنون در خاور ميانه و شمال افريقا هزاران هزار از مردم بيگناه را می دزدد، می کشد، می فروشد و سر می برد. و تا ريشه در آب است گريزی از رشد رورافزون اين گياه خبيثه نيست.
اينکه در ايران و در هر کجای ديگر جهان نويسندگان و هنرمندان در خط مقدم اين حمله ها قرار دارند امری اتفاقی نيست. کشورهای غربی عادت کرده اند که حوادث جهان را در قالب اموری سياسی ـ اقتصادی تبيين کنند؛ حال آنکه آنچه گوهر واقعی توحش ظاهر شده در پوشش بنيادگرائی مذهبی را شکل می دهد ماهيتی فرهنگی دارد. آری اين جنگی فرهنگی عليه تمدن و دست آوردهای انسان خالق جامعهء سکولار مبتنی بر مفاد اعلاميهء جهانگستر بشر است که اکنون جبههء دهشت بار خود را در اروپا می گشايد و يقين هم دارد که، با تسلط مصلحت انديشی های حقير سياسی و اقتصادی بر اطاق های تصميم گيری حکومت های غرب، نبايد متتظر واکنشی برانداز باشد.