در خواب بماندیم و جهان زیر و زبر شد هر روز ز دیروز و پریروز بتر شد در گردشِ معکوس، زمان سنج به ناگاه برگشت شتابنده عقب، عصرِ حجر شد

 
در خواب بماندیم و جهان زیر و زبر شد

هر روز ز دیروز و پریروز بتر شد

در گردشِ معکوس، زمان سنج به ناگاه

برگشت شتابنده عقب، عصرِ حجر شد

با سحرِ ددان مسخ شد آدابِ تمدن

گردونه دگرگونه و هنجار دگر شد

در باغ هم آوازیِ گلبانگِ هزاران

هم خوانیِ جغد و زغن و جیغِ خطر شد

افرا و سپیدار به خاکِ سیه افتاد

تابوت شد و دار و چلیپا و تبر شد

آیینه‌ی تاریخ ز زشتی کِدِر آمد

انسان حَیَوان گونه چو غولانِ دو سر شد

تفسیرِ فضیلت نه همانی ‌ست که گفتند

زیبا صفتی ننگ‌ فزا، عیب هنر شد

ناموسِ صداقت ز مرامِ عرفا رفت

در مدرسه از درسِ صفا صرفِ نظر شد

دامانِ زمین، مادرِ پاکیزه‌ ی هستی‌

آلوده ز نادانی‌ِ ابنای بشر شد

خشک آخورِ تاریخ چراگاهِ زمین است

هیهات ز سیلابه‌ی خونی که هدر شد

ما شب زده خفتیم به بیغوله‌ی غفلت

نه اخترِ اقبال دمید و نه سحر شد

                           ********

جهانگیر صداقت فر

اگر عضو یکی از شبکه‌های زیر هستید می‌توانید این مطلب را به شبکه‌ی خود ارسال کنید: