اکونومیست: صلح در افغانستان نباید حاکمیت قرون وسطی طالبان را احیا کند

اکونومیست: صلح در افغانستان نباید حاکمیت قرون وسطی طالبان را احیا کند تهران - ایرنا - روزنامه اکونومیست در گزارشی ضمن تاکید بر برقراری صلح پایدار در افغانستان تصریح کرد، این صلح نباید حاکمیت قرون وسطایی و عصر جاهلیت 'طالبان' را در این کشور زنده کند.

این نشریه انگلیسی در ادامه نوشت: 17 سال نبرد در طولانی ترین جنگ تاریخ آمریکا، اما آمریکا هنوز که هنوز است به شکست دادن طالبان حتی نزدیک هم نشده و امروز هم در این جنگ در همان نقطه ای است که 10 سال پیش بود.این گروه شبه نظامی اسلامگرای سرکوبگر قرون وسطایی، تا سال 2001 حاکم بخش های وسیعی از خاک افغانستان بود. در حالیکه امروز دولت منتخب 'اشرف غنی' که از حمایت آمریکا هم بهره مند است فقط بر خطه هایی کوچک از خاک کشور کنترل و حاکمیت کامل دارد. نبرد افغانستان تقریبا به بن بست رسیده اما همچنان خونین است. در سال 2017 نزدیک به 10 هزار نیروی پلیس و سرباز، 3400 غیرنظامی و تعدادی نامشخص از شورشیان کشته شدند. از آن موقع به بعد، دولت آمار تلفات نظامیان را اعلام نمی کند تا اوضاع بدتر نشود.این روزها اخبار خوبی در مورد مذاکره میان آمریکا و طالبان برای پایان دادن به این نبرد به گوش می رسد.'زلمای خلیل زاد' مذاکره کننده ارشد آمریکا می گوید که دو طرف در مورد اصول و 'چارچوب' یک توافق با هم به توافق رسیده اند. طبق توافق، آمریکا نیروهای خود را از افغانستان خارج می کند و در مقابل طالبان هم متعهد می شود اجازه ندهد خاک افغانستان به جایگاه تروریست های خارجی مبدل شود. این شرایط قبلا در مورد 'اسامه بن لادن' پیش آمده بود.به حکم توافق، طالبان ضمنا با یک آتش بس موافقت خواهد کرد و مذاکرات با دولت افغانستان را شروع خواهد کرد. طالبان پیشتر حاضر به مذاکره با دولت نبود و دولت اشرف غنی را ساخته دست آمریکایی ها می دانست.این آرمانی کاملا اصولی است که طالبان به سمت یک سیاست صلح طلب سوق داده شود و آمریکا هم از شر یک نبرد پرهزینه و ویرانگر خلاص شود. اما یک اشکال عمده در این چارچوب عنوان شده وجود دارد. بیم آن می رود که این چارچوب آن نتیجه دلخواه را بدست ندهد به خصوص آنکه جزییات آن فوق العاده دردسرساز است. طالبان از اول هم میلی به اجرای آتش بس و گفت وگو کردن نداشت. باید کارها به نحوی منظم و ساماندهی شود تا مانع از پیشرفت مذاکرات نشود.نگرانی دیگر این است که طالبان وعده سرخرمن بدهد تا خود را از شر آمریکایی ها برهاند. البته منطقی است چون حدس می زند که حتی اگر آمریکایی ها زیر قولشان بزنند؛ اطلاعات جغرافیایی به نظر نمی رسد که برگردد. ماموریت نظامی تحت رهبری آمریکا در افغانستان 'پشتیبانی مصمم' نام دارد اما این عزم رئیس جمهوری ترامپ است که خیلی هم مصمم نیست.ترامپ آرزو کرده است که روزی سربازان آمریکایی را به خانه بازگرداند. ترامپ اشاره ای نمی کند که ثابت کند، او برای هرچیزی متناسب با مثمرثمر بودنش ارزش قائل است.طالبان تا سال 2001 که بدست آمریکا سرنگون شد، یک 'استبداد دینی'، مدل یک حکومت قرون وسطایی را بر افغانستان حاکم کرده بود.طالبان به نام حاکمیت دین در جامعه، رفتاری ضد انسانی با مردم داشت. ایدئولوژی آن قرائتی بود از دین اسلام، با پیروی از دوران جاهلیت بشر.زنان حق خروج از منزل را نداشتند مگر آنکه سر تا پا پوشیده باشند و یک مرد محرم آنها را همراهی کند. مردان حق تراشیدن ریش صورت خود را نداشتند. ابراز تمام غرائز طبیعی انسان در نطفه سرکوب می شد از قبیل شادی کردن و رقصیدن به خصوص در محافل عمومی. ابراز یک چنین رفتارهایی با مجازاتهای سنگین همراه بود از جمله شلاق خوردن در ملاء عام، زندانی شدن و حتی اعدام. طالبان یک عناد جنون آمیزی با مجسمه سازی و آثار باستانی داشت و مجسمه سازی را نوعی 'شرک' و 'بت پرستی' می انگاشت. طالبان با همین تفکر جاهلانه، هرچه آثار ارزشمند باستانی در کشور وجود داشت را کینه توزانه به باد تخریب سپرد و با دینامیت همه آنها را منفجر کرد.دو سوم از جمعیت 24 میلیونی افغانستان که در شهرها و نواحی تحت کنترل کامل دولت زندگی می کنند آرزوی ریشه کن شدن طالبان را دارند.این فقط مردم افغانستان نیستند که آرزوی زمین گیر شدن طالبان را می کند، آمریکا هم از این موضوع خوشحال می شود.اگر با خروج آمریکا از افغانستان، طالبان دولت کابل را سرنگون کند، همچون ویتنام، فقط عرق شرم بر روی پیشانی آمریکا خواهد نشست. اگر دولت کابل متزلزل شود و تا آستانه سقوط پیش برود، خروج آمریکا بدون آنکه یک توافق صلح بدست آمده باشد، بلوا و آشوب در کشور به راه خواهد انداخت. قدرتهای منطقه ای نظیر چین ،هند، ایران، پاکستان و روسیه به تاخت به سمت افغانستان یورش خواهند برد و این خلاء را پرخواهند کرد.خوشبینانه ترین تصور ممکن این است که جنگ بالا بگیرد اما فرض بدبینانه این است که 'کل منطقه ناآرام و بی ثبات خواهد شد'.همین وضعیت پیش از این در سال 2014 بدست یکی از سرشاخه های طالبان در پاکستان بوجود آمد و نزدیک بود که کشور را به ورطه یک جنگ داخلی سوق بدهد.اگر یک چنین وضعیتی برای افغانستان تکرار شود، آمریکا ناگزیر دوباره به درون باتلاق افغانستان مکیده خواهد شد.آمریکا در عرض این 17 سال و اندی، با یک نیروی 140 هزار نفری هم نتوانست طالبان را محو کند، اما امروز به نظر می رسد نیروی 13 هزار نفری سربازان افغانستان می تواند کم و بیش شورشیان را زیر نظر داشته باشد.خلیل زاد باید این مساله را به وضوح روشن کند که آمریکا بدنبال یک راه حل پایدار است، نه فقط لاپوشانی کردن عقب نشینی خود. سربازان آمریکایی باید آنقدر در افغانستان بمانند تا طالبان در عمل ثابت کند در مورد تعهدات خود صادق است و می خواهد وارد فعالیت سیاسی شود و سلاح را زمین بگذارد. در غیر اینصورت طالبان دلیلی نمی بیند که این راه و روش را که 'برند' شناخته شده او است تغییر بدهد.کشور افغانستان 40 سال است که در جنگ و خونریزی است، با این اوصاف، محکوم است از این پس نیز همچنان در جنگ و خونریزی غوطه بخورد.اروپام ** 1591 ** 1071

انتهای پیام /*

برچسب ها

سياسي

افغانستان

طالبان

عقب نشيني آمريكا

ارسال دیدگاه ها برای ارسال دیدگاه از فرم پایین صفحه استفاده کنید فرستنده** پست الکترونیک کد امنیتی ارسال یادداشت ارسال نظر * موضوع از شما گزارش از ما سخن شما با مسئولین دیدگاه شما با موفقیت ارسال شد.

ارتباط با سردبیر newsroom@irna.ir

تماس بی واسطه با مسئولین

گالری تصاویر پربیننده فرزندان ایثارگران از کسری خدمت برخوردار می شوند سخنگوی ارشد نیروهای مسلح: پیام جمهوری اسلامی ایران صلح و دوستی است گزارش ایرنا از جزئیات جلسه امروز مجلس؛ مصیبت صیادی چینی‌ها برای وزیر جهاد کشاورزی تاییدیه بازیکن خارجی استقلال صادر نشده است اختصاصی / نام مجروحان حمله تروریستی به زائران ایرانی در عراق اعلام شد جدیدترین مطالب سایت پروژه تاریخ شفاهی ایران ایرنا/ باقی(2): انتقاد 'عماد الدین باقی' از روحیه درویش مسلکی دهه 60 بهای انواع سکه در بازار افزایش یافت رئیس کمیسیون امنیت و دفاعی دومای روسیه: پیمان موشکی جدید شامل ایران، چین،هند و پاکستان خواهد شد چالش های مدیریت دارایی ها در نظام سلامت جشنواره فیلم‌های ایرانی شیکاگو میزبان هشت فیلم موضوعات مرتبط

• بین الملل
• آسیا و اقیانوسیه
• آمریکا