ماجرای شهادت نخسین شهید انقلاب در کردستان

 به گزارش گروه فرهنگی خبرگزاری دانشجو، خیرالله مومنی نخستین شهید کردستان در راه پیروزی انقلاب اسلامی است، شهیدی از محله سریش‌آباد، جایی که به «قم کردستان» مشهور است و در طول جنگ تحمیلی نیز مردمی ایثارگر داشت.

خیرالله کارگری بی‌سواد بود که تمام علاقه‌اش به امام خمینی (ره) خلاصه می‌شد. خانه کوچک‌او در انتهای یکی از خیابان‌های شهر سریش‌آباد بعد از بازگشت خیرالله از قم، مکانی برای تجمع عناصر انقلابی‌شده بود آن‌ها که سواد داشتند، اعلامیه‌های امام را می‌خواندند و بعد شروع می‌کردند به نوشتن اعلامیه‌ها تا بین مردم توزیع شود.

شب دوم محرم سال ۵۷ بود و مردم آماده برگزاری عزاداری امام حسین (ع) بودند. مأموران در صدد اهانت به مجلس عزای سرور و سالار شهیدان مسجد جامع شهر سریش آباد بر آمدند. آن روز‌ها مأموران شاهنشاهی هرگونه عزاداری برای سیدالشهدا (ع) را ممنوع کرده بودند. جمعیت حاضر در مسجد آماده قیام می‌شد تا به میدان شهر بیایند و شعار‌ها علیه رژیم پهلوی سر دهند که زمزه محاصره مسجد جامع از سوی مأموران شاه بلند شد، مأموران آمده بودند تا روحانی مسجد را دستگیر کنند.

مردم تا این را شنیدند، روحانی را برای خروج از مسجد و انتقال به مکانی امن همراهی کردند، که در این گیر و دار، صدای شلیک گلوله‌ها در میدان شهر، بلند شد و اولین گلوله به خیرالله مومنی را نشانه گرفت.

در این تظاهرات مأموران شاه به سوی مردم تیراندازی کردند، اما وقتی که مردم متواری شدند شهید مومنی با مشت‌های گره کرده صحنه را ترک نکرد و صدای رسا فریاد زد: «بزنید، رهبر من روح الله است.» او در این تظاهرات به شکلی ناجوانمردانه هدف گلوله یکی از مزدوران رژیم به نام کمانگر قرار گرفت و به درجه رفیع شهادت رسید.