چند نکته مهم پیرامون سیره تحسین برانگیز سیاسی «امام هادی(ع)»/هیچ کس نتوانست راه ارتباطی «امام دهم(ع)» با مردم را ببندد

ابراهیم بهاری کارشناس ارشد علوم قرآنی در گفت‌وگو با خبرنگار گروه فرهنگی خبرگزاری میزان پیرامون سالروز شهادت «امام هادی(ع)» گفت: وجود مبارک «امام هادی(ع)» که به تعبیری، شخصیت بزرگوار ایشان نگارنده اساسنامه شیعه است، تفکرات وی و سیره آن بزرگوار به عنوان اساس مذهب شیعه است که در زیارت ایشان یعنی زیارت جامعه کبیره بر ما ارزانی شده است.

وی ادامه داد: مجموعه دوره زندگی «امام هادی(ع)» را به چند قسمت می‌توان تقسیم کرد، دوره‌ای که با وجود مبارک «امام جواد(ع)» بودند، سپس دوره‌ای که به امامت رسیدند همچنین دوره‌ای که در زمان امامتشان با اختناق و سختگیری‌ها و فشار‌های بی حد متوکل عباسی روبرو بودند.

• بیشتر بخوانید:
• برای مطالعه مطالب و گفت‌وگوهای مذهبی اینجا کلیک کنید

این کارشناس علوم قرآنی تصریح کرد: «امام علی النقی الهادی(ع)» سفارش و تاکیدات بسیاری پیرامون زیارت  «سید الشهدا(ع)» بیان کرده‌اند، در تاریخ مشهور است که وجود مبارک «امام هادی(ع)» دچار کسالتی شده بود و ایشان در آن وضعیت کسالت از اطرافیان سوال کردند، آیا کسی هست که خودش را به کربلا برساند؟، اطرافیان ایشان پاسخ دادند، آقا برای چه می‌پرسید، ایشان فرمودند که برود در زیر «قبه سیدالشهدا(ع)« برای شفای من دعا کند.،اطرافیان گفتند که آقا شما خودتات امام هستید و خودتان می‌توانید دعا کنید اما این امام بزرگوار فرمودند خدا اجابت دعا را زیر «قبه سیدالشهدا(ع)» قرار داده است.

بهاری درباره دیگر ویژگی های شخصیتی  «امام هادی(ع)» بیان کرد: یکی از خصوصیات دیگر «امام هادی(ع)» در نام ایشان نهفته است، «هادی» یعنی هدایتگر، دعوت جامعه به خیر و صلاح و وجود «امام هادی(ع)» این امر را در زیارت «جامعه کبیره» به وضوح و روشنی برای ما بیان کرده است.

وی در همین راستا اظهار کرد: این رفتار «امام هادی(ع)» در آن زمان به تشویق کردن مردم در هر چه بیشتر نزدیک شدن به وجود ائمه اطهار(ع) تاثیر بسیار زیادی داشت، «امام هادی(ع)» می‌فرمایند محبتی که شیعیان به ما می‌کنند پروردگار متعال گناهان آن‌ها را ذوب می‌کند.

کارشناس ارشد علوم قرآنی تصریح کرد: «امام هادی(ع)» در سن جوانی به شهادت رسیدند فرقی نمی‌کند چه «امام هادی(ع)»، چه «امام جواد(ع)» و چه امام «حسن عسگری(ع)»، هر سه این بزرگواران عمر کوتاهی داشتند و به دلیل اختناق حکومت عباسی جان عزیزشان را از دست دادند و به شهادت رسیدند.

بهاری پیرامون ارتباط «امام هادی(ع)» با «حضرت عبدالعظیم حسنی» بیان کرد: یکی از آثار هدایتی «امام هادی(ع)» وجود مبارک حضرت عبدالعظیم حسنی است، که به عنوان سفیر ایشان در ایران دعوت جامعه را پذیرفتند و آثار حضرت عبدالعظیم حسنی را می‌توانید امروز به آشکارا و روشنی ملاحظه کنید، از همان روز ورود به ری تا بدین روز چه آثار گران‌بهایی داشته‌اند، لذا «امام هادی(ع)» در سامرا ماندند و غریبانه در منزل خودشان مسموم شدند و یه شهادت رسیدند، در قرآن کریم آمده است که هر کس وارد منزل ایشان شود امنیت پیدا می‌کند، انشاءالله این ایام که ایام ولادت این امام بزرگوار است، بر ما این درس را بدهد که بتوانیم سیره یکایک این بزرگواران را در زندگانی خودمان پیاده کنیم و از رفتارها و  دستوراتشان درس بگیریم.

**** سیره تحسین برانگیز سیاسی «امام هادی(ع)»

عبدالحمید رضایی کارشناس علوم قرآنی در گفت‌وگو با خبرنگار گروه فرهنگی خبرگزاری میزان، پیرامون سیره سیاسی «امام هادی (ع)» گفت: دوره امامت و زندگی پر برکت «امام هادی (ع)» همزمان با حاکمان ظالم عباسی همراه شده بود لذا ایشان بیشتر سال‌های امامت را در سامرا تحت نظارت حاکمان ظالم زندگی کردند.

وی در حصر قرار گرفتن «امام هادی (ع)» را عاملی برای دور شدن ایشان از ارتباط با مردم ندانست و اظهار کرد: به واسطه سختگیری‌های متوکل حاکم وقت «امام هادی (ع)» تنها به واسطه جمعی از وکیلانی که متعلق به سازمان وکالت و پایگذاری شده از سوی «ائمه معصومین (ع)» در گذشته بود، با شیعیان ارتباط داشتند. حضرت «عبدالعظیم حسنی(ع)»، یکی از همین اصحاب بودند.

• بیشتر بخوانید:
• برای مطالعه مطالب و گفت‌وگوهای مذهبی اینجا کلیک کنید

وی در مورد علم و آگاهی «امام هادی(ع)» ابراز کرد: علم «امام هادی (ع)» از تمام مردم هم عصر ایشان بیشتر بود از این امام بزرگوار احادیثی در امور اعتقادی، تفسیر، فقه و اخلاق روایت شده و بخشی از آن‌ها درباره مباحث کلامی همچنین زیارت جامعه کبیره و غدیریه از امام دهم شیعیان نقل شده است.

وی ویژگی «امام هادی (ع)» را مورد بررسی قرار داد و بیان کرد: «امام هادی (ع)» از جمله امامانی هستند که در سن کم به امامت رسیدند، ایشان همواره در اسارت حاکمان عباسی بودند و در سن کم هم به شهادت رسیدند، اما این امر سبب نشد تا مردم دل از ایشان بکنند.

وی به سختگیری‌ها متوکل در زمان حکومتش بر «امام هادی (ع)» اشاره و ابراز کرد: «امام هادی (ع)» در ابتدا در مدینه زندگی می‌کردند، اما به خاطر گزارش فردی به نام بریحه عباسی که گفت اگر مکه و مدینه را می‌خواهی «امام هادی (ع)» را از این دو شهر خارج کن سختگیری‌ها بر «امام دهم (ع)» افزایش یافت و پس از مدتی کوتاه «امام هادی (ع)» به سامرا فراخوانده شدند. هرچند مجبور کردن این امام بزرگوار به مهاجرت بسیار نامحسوس بود، اما  این موضوع مردم مدینه را به خشم آورد.


وی هوشیاری دشمنان ائمه معصومین(ع) تحسین و تصریح کرد: متوکل فردی دسیسه چین بود او به ظاهر به «امام دهم (ع)» احترام می‌گذاشت اما در حقیقت دشمنی بد رفتار بود، انتقال «امام دهم (ع)» توسط متوکل در حقیقت راهی بود برای عملی کردن نقش‌های شوم خود و تلاش داشت تا ارتباط مردم و این امام بزرگوار را قطع کند، او برای اینکه حکومت خود را حفظ کند به دسیسه‌ها فراوانی دست زد.

وی پیرامون هدف متوکل از ساکن کردن «امام هادی (ع)» اظهار کرد: هدف متوکل از ساکن کردن «امام دهم (ع)» در کاظمین نظارت‌های کلّی بر عملکرد «امام هادی (ع)» بود لذا این امام بزرگوار را در نقش یکی از درباریان نشان می‌داد تا از ابهت و عظمت آن حضرت در چشم مردم بکاهد.

این کارشناس علوم قرآنی خاطرنشان کرد: روز‌ی بر اساس گزارشی که به متوکل داده شده بود مبنی بر این‌ که در منزل «امام هادی (ع)» ادوات جنگی و نامه‌هایی از شیعیان وجود دارد، به دستور او تعدادی از مأموران غافلگیرانه به منزل «امام هادی (ع)» حمله بردند. وقتی وارد خانه ایشان شدند امام را در اتاقی یافتند که آیاتی از قرآن را زمزمه می‌کردند او را پیش متوکل بردند.

انتهای پیام/