کرونا یا باد استغنا/ کرونا طوفان بی‌نیازی خداوند را یادآور است

به گزارش خبرنگار مهر، متن زیر یادداشتی از سیدحسین شهرستانی است که در ادامه می‌خوانید؛

اولاً: این نیز بگذرد
ثانیاً: گمانم این است که فردای کرونا، وضع ایران بهتر از دیروز آن خواهد بود.
ثالثاً: باید همه تدابیر عقلایی و علمی را در مقیاس فردی و جمعی به کار بست.
رابعاً: دعا به درگاه الله و توسل به نور آل الله در این اوقات ضروری است. اما؛

این ابتلاء جوهری دیگر دارد که حاوی عنصری گفتگو ناپذیر است که در برابر آن «سامان سخن گفتن نیست». در شرح این مطلب، بخشی از صحنه هجوم لشکریان مغول را به نقل از تاریخ جهانگشای جوینی بخوانیم:

چنگیز، متوجه بخارا شد…و به دروازه قلعه نزول فرمود‎…و لشکرها برعدد مور و ملخ فزون بود و از حصر و احصاء بیرون، فوج فوج، هر یک چون دریای ِ در موج می‌رسیدند و برگرد شهر نزول می‌کردند‎…چنگیزخان به مطالعه حصار و شهر در اندرون آمد، و در مسجد جامع راند و در پیش مقصوره بایستاد… و پرسید که «سرای سلطان است؟» گفتند: «خانه یزدان است.» …انبارها که در شهر بود گشاده کردند و غله می‌کشیدند و صنادیق مصاحف به میان صحن مسجد می‌آوردند و مصاحف را در دست و پای می‌انداخت و صندوق‌ها را آخور اسبان می‌ساخت…و اوراق قرآن در میان قاذورات لگدکوب اقدام و گشته‎،
در این حالت، امیرامام جلال الدین علی بن الحسن الرندی، که مقتدای سادات ماوراءالنهر بود، روی به امام رکن الدین امام زاده، که از افاضل علمای عالم بود، طیب الله مرقدهما، آورد و گفت: «مولانا، چه حالت است، اینکه می‌بینم، به بیداری است یارب یا به خواب؟!» مولانا امام زاده گفت:

«خاموش باش، بادِ بی‌نیازی خداوند است که می‌وزد. سامان سخن گفتن نیست!»...

در هنگام باد بی‌نیازی خداوند، مسجد و میکده یا مسلم و کافر فرقی ندارند. چه کسی می‌پنداشت حادثه‌ای بتواند جمعه و جماعات و خانه یزدان را تعطیل کند؟ اینچنین است که حرم هم امن نبوده و آنان که بیهوده از خدا طلب استثنا می‌کنند، نه تنها پشت به علم و عقل کرده‌اند، بلکه به اسم غنی و عزیز حق تعالی کافر شده‌اند که:

یَا أَیُّهَا النَّاسُ أَنْتُمُ الْفُقَرَاءُ إِلَی الله وَالله هُوَ الْغَنِیُّ الْحَمِیدُ؛ إِن یَشَأْ یُذْهِبْکُمْ وَ یَأْتِ بِخَلقٍ جَدِیدٍ

ای مردمان شما به سوی خدای، تهی‌دستانید و خدای است بی‌نیاز و ستوده. اگر خواهد شما را جمله نابود می‌کند و آفریدگان دیگر می‌آورد.

کرونا هر چه هست به وجهی، طوفان بی‌نیازی خداوند را یادآور است که چون لشکر مغول از شرق وزیدن گرفته و ملت‌های جهان را درمی‌نوردد و کافر و مؤمن یا ووهان و قم نمی‌شناسد.

در برابر استغنای الوهی، غرور به حقانیت و دعوی بهتر یا برتر بودن از سایر ملل و مذاهب، کفر است و آدمی را پناهی جز اقرار به فقر و نیاز نیست که به قول حافظ:

به هوش باش که هنگام باد استغنا
هزار خرمن طاعت به نیم‌جو ننهند

یا:
چو یار ناز نماید شما نیاز کنید

این فقرآگاهی می‌تواند دست تعدی بشر به طبیعت را اندکی کوتاه کرده و مردم جهان را متذکر آشوب نهفته در نظم کنونی عالم سازد. گرچه سامان سرمایه‌سالاری فراگیر، هر امکانی در جهت گشایش و فتوح را در درون خود هضم کرده و به فروبستگی می‌کشاند. و الله اعلم!