مقام سردار قاسم سلیمانی در سرمقاله شماره ۹۸ خردنامه صدرا تجلیل شد

به گزارش خبرگزاری مهر، آیت الله سیدمحمد خامنه ای، سردبیر خردنامه صدرا، در سرمقاله نود و هشتمین شماره این نشریه به تجلیل از مقام سردار شهید، قاسم سلیمانی و موضوع «پیوند حکمت عملی با سعادت» پرداخت.

متن یادداشت بدین شرح است:

«یکی از انواع روابطی که حق‌تعالی با انسان، در مرحله پس از آفرینش دارد، رابطه معلّمی است، آنجا که خود در آیاتی از قرآن مجید، به «تعلیم» یعنی آموزش انسان تصریح کرده است و نخستین آنها درسی است که به آدم داد و پس از آن، با واسطگی انبیا ء، به انسان‌ها دو چیز یعنی کتاب و حکمت آموخت تا حق آفرینش را بخوبی ادا کرده و فرزندان جهول و ظلوم آدم را به خودشان رها نکرده باشد.

کتاب را اگر همان قوانین عملی زیست یا به تعبیری، همان شریعت بدانیم که در کسوت فقه ظاهر می‌شود، حکمت را جهان بینی درست و آموزنده عملی و به معنای شناخت حقایق آفرینش و آفریدگار یکتا و شناخت خود انسان می‌توان تعریف کرد، تا مسلمان نمازگزار و عبادت‌پیشه، بداند که مقصود از «الله الصمد» و «ایاک نعبد و ایاک نستعین» و آیات نورانی دیگر که به آفریدگار و آفریده‌ها اشارت دارد، چیست، و مؤمن، برای چه نماز می‌خواند و از چه خدایی استعانت می‌طلبد و با چنین شناختی چگونه باید زندگی کند؟ پس حکمت، روح شریعت است و شریعت بدون حکمت همانا زاهدانی چون برصیصای یهود و شریعتمدارانی خصم شریعت و حکمت می‌سازد.

نکته اینجاست که حکمت را نباید با آنچه با نامهای مشابه و عناوینی که در اوراق و دفاتری نوشته و به دست شاگردان داده‌اند، اشتباه کرد. از روزی که ارسطو حکمت را به صورت درسنامه‌هایی چند از خود به میراث گذاشت، معنای حکمت نیز گم یا کمرنگ شد. حکمت باستانی و حکمت قرآنی و اهل بیت گرچه امروز آن را در کتب و آثار نوشته می‌بینیم، اما در واقع بیرون از درس و دفتر بود و بر شهود و ایمان و عرفان و عمل صالح بنا شده بود؛ عرفان و عملی که از آن مالک اشترها برخاست.

امروز هم دیدیم که مردمانی به ظاهر رنج درس استاد ندیده، به تمام قامت در لباس حکمت پدیدار شدند، با خلوصی که از جهان بینی و شناخت درست برخاسته بود و در عمل مزین به عمل صالح مبتنی بر شریعت و فتوای ولی بود؛ مردی که او را بنام فقیرانه «حاج قاسم سلیمانی» می‌شناختند و در واقع نه بر ملک سلیمان که بر ملک قلوب سروری می‌کرد. حکمت همراه با شریعت، که در قدیم به آن تلازم حکمت نظری و حکمت عملی می‌گفتند، نصیب هرکس نشده مگر آنکه او را حاج قاسم‌وار به سعادت هردو جهان رسانید و مهر جاودانه او را بر همه دل‌ها ارزانی داشت.»