کروناییسم و پیامدهای روانی و اجتماعی اش

کرونا...
این نام پرتکرار و آشنای این روزها
مهمان ناخوانده اما جا خوش کرده در زندگی ما...
ظهور کرونا در عصر فعلی را می توان به عنوان یکی از نقطه های عطف و تحول ساز در تاریخ معرفی کرد که دوران پس از آن می تواند متفاوت باشد و ساختارهای اجتماعی و فرهنگی را دچار دگرگونی کند.
چیزی شبیه رنسانس، انقلاب فرانسه، فروپاشی شوروی، انقلاب اسلامی ایران، یازده سپتامبر و....
که "تالکوت پارسونز" جامعه شناس مشهور آمریکایی از آنها به عنوان "نقطه های عطف تحولی" یاد می کند.
بعدها می توان این بخش از تاریخ را به عنوان دوران پساکرونا و پیشاکرونا تقسیم کرد.
میزان همه گیری کرونا در حدی هست که بتوان آن را به عنوان یک رخداد بزرگ اجتماعی بشناسیم و لازم است آثار اجتماعی و روانی آن مورد توجه قرار دهیم.
ویروسی که به یکباره آمده و معادلات اجتماعی، اقتصادی، فرهنگی و سیاسی را برهم زده...
زندگی را دگرگون و ساختارها را تغییر داده است.
با وجودی که در این خصوص هنوز پژوهش های زیادی انجام نشده که بر اساس داده ها و نتایج آنها بتوان دقیق تر در خصوص این پدیده به بحث پرداخت اما می توان از طریق فهم و تفسیر شرایط جامعه در این خصوص تحلیل هایی ارائه نمود.
شاید در نگاه اول اثرات اقتصادی، بیکاری، تعطیلی صنایع و خدمات و... این ویروس برجسته تر باشد که البته درست هم هست اما فراموش نکنیم به موازات این تاثیرات باید به پیامدهای روانی و اجتماعی آن هم توجه کرد که در آینده برجسته تر هم می شود.
در دوره ای که شتاب تحولات اجتماعی و فرهنگی بیش از گذشته شده و انتظار تغییرات در زمان کمتری محتمل بود، ظهور کرونا و اثراتش سرعت برخی تحولات را چندین برابر کرد و اگر انتظار برای تغییر یک واقعه چند سال بود، کرونا آن را به چند ماه رساند.
بدون شک کروناییسم، سبک زندگی را متحول خواهد کرد.
در جامعه ما اثرات روانی این پدیده مانند خشم و افسردگی و استرس و... نمایان شده و شاهد افزایش خشونت ها، اختلافات خانوادگی، رشد اعتیاد و سرقت و... هستیم.
در بعد اجتماعی بیشتر روی همبستگی اجتماعی اثر گذاشته که البته در جاهایی که شاهد کمرنگ شدن مراسمات سوگواری‌، کاهش مراودات اجتماعی و... بودیم تاثیر منفی و در مواردی مانند افزایش کمک های مردمی و سازمانی و پویش های مهربانی و... را می توان در زمره افزایش همبستگی اجتماعی قلمداد کرد.
ضمن اینکه می توان انتظار داشت که این پدیده بر حوزه های مختلف ادبی و هنری مانند ادبیات، سینما و سایر هنرها هم تاثیر بگذارد و شاهد ظهور سبک ها و مکاتبی از جنس "کروناییسم" و منتظر سرایش اشعار کرونایی، تولید فیلم های کرونایی‌، خلق نقاشی های کرونایی و... باشیم.
از طرفی تغییرات ایجاد شده در سبک زندگی مانند توجه رعایت بهداشت فردی، گرایش بیشتر به فردگرایی، کمرنگ شدن اجتماعات انسانی و رونق دورکاری به موازات وابستگی عمیق تر به فضای مجازی و استقبال بیشتر از خرید اینترنتی و گسترش کسب کارهای مرتبط با فضای وب از دیگر پیامدهای کروناییسم است و باید منتظر ماند و دید که سرانجام کرونا با ما و زندگی فردی و اجتماعی مان چه خواهد کرد؟
آیا تغییرات ایجاد شده پایدار می ماند و به همین روال ادامه خواهیم داد یا پس از فروکش کردن ویروس، به سبک زندگی قبلی برگشته و بسیاری از آن خصلت های فردی و اجتماعی مان را مجدد احیا خواهیم کرد؟