بازگشت خالق 'لئون'؛ افتتاح جشنواره لوکارنو با فیلم تازه لوک بسون

اسکارلت یوهانسن در نمایی از فیلم 'لوسی'

شصت و هفتمین دوره جشنواره بین المللی فیلم لوکارنو که از قدیمی ترین جشنواره های فیلم جهان محسوب می شود، چهارشنبه شب، ششم اوت، در این شهر زیبای سوئیس افتتاح شد.

جشنواره لوکارنو امسال دومین دوره خود را با مدیریت کارلو شاتریان تجربه می کند؛ جشنواره ای که سعی دارد به مجالی برای کشف استعدادهای تازه در سینما بدل شود. اما از سویی نبود نام های بزرگ و شناخته شده در بخش مسابقه این جشنواره- که از بزرگ ترین جشنواره های سینمایی اروپاست- انتقادهایی را به همراه آورده است.

فیلم افتتاحیه؛ "لوسی" لوک بسون فیلم های بخش مسابقه بین المللی

یک سوز (سیلاس زومرکاس- یونان، آلمان، هلند)

زنده (پارک جونگبوم- کره جنوبی)

پول اسب (پدرو کوستا- پرتغال)

درمان- زندگی دیگر (آندره آ استاکا- سوئیس، کورواسی، بوسنی)

دو شلیک (مارتین رتمن- آرژانتین)

ابله (یوری بیکوف- روسیه)

فیدلیو، اودیسه آلیس ( لوسی بورلتو- فرانسه)

گیونگجو (ژانگ لو- کره جنوبی)

شاهزاده فرانسه (ماتیاس پینیرو- آرژانتین)

ساپینزا [دانشگاه رم] (اوژن گرین- فرانسه، ایتالیا)

پناهگاه (فرنان ملگار- سوئیس)

گوش کن فیلیپ (الکس رز پری- آمریکا)

چیزی که از پیش آمده (لاو دیاز- فیلیپین)

شب های سپید زیر اسکله (پل وچیالی- فرانسه)

پیمان شکنی(بونیفاسیو آنگیوس- ایتالیا)

وزارت آهن (جی. پی. سینیادکی- چین، آمریکا)

بادهای ماه اوت (گابریل ماسکارو- برزیل)

لوسی آخرین ساخته لوک بسون با بازی اسکارلت یوهانسن و مورگان فریمن، چهارشنبه شب به عنوان فیلم افتتاحیه به نمایش گذاشته شد؛ در پیاتزا گرانده میدان اصلی شهر که بزرگ ترین پرده سینمای اروپا را دارد و در طول جشنواره هر شب بین پنج تا هشت هزار نفر را در این مکان روباز گرد هم می آورد.

لوک بسون پیش از آغاز فیلم روی صحنه حاضر شد و از حضور در این میدان باشکوه و در کنار این پرده شگفت انگیز اظهار خوشحالی کرد.

لوسی بازگشتی است به حال و هوای فیلم لئون؛ نوعی اکشن بی حد و مرز که این بار به جای چاشنی حس و حال عاشقانه، سعی دارد با واقعیت های علمی دست و پنجه نرم کند.

"اما از سویی نبود نام های بزرگ و شناخته شده در بخش مسابقه این جشنواره- که از بزرگ ترین جشنواره های سینمایی اروپاست- انتقادهایی را به همراه آورده است"

یکی از این واقعیت ها که معمولاً کمتر به آن اشاره می شود این است که ما تنها از ده درصد از نیروی مغزمان استفاده می کنیم. در فیلم مواد مخدر بسیار قوی ای که در شکم یک دختر به زور جاسازی شده، به درون بدن او رسوخ می کند و این دختر - که کسی نیست جز اسکارلت یوهانسون که حالا دارد در نقش دخترهای فرازمینی با نیروی خارق العاده جا می افتد- رفته رفته می تواند از درصد بیشتری از مغزش استفاده کند.

نهایت استفاده صد درصدی از مغز او - همان طور که می توان حدس زد- به جایی ختم می شود که این دختر می تواند به چیزی غیر مادی بدل شود؛ نوعی خدا که در صحنه ای که او انگشتش را به انگشت یک میمون می رساند- یادآور نقاشی معروف میکل آنژ، "آفرینش آدم"، در سقف کلیسایی در واتیکان- بر این وجه تاکید می شود.

تلاش فیلم برای توضیح مسائل علمی- که مورگان فریمن به عنوان یک پروفسور نماینده آن است- گاه به عنوان وصله اضافه ای در فیلم خودنمایی می کند که سعی دارد یک اکشن خوش ساخت را به عنوان یک فیلم علمی معرفی کند.

جز آن بازگشت بسون به سینمای اکشن پرخرج با ستاره های سینما، بازگشت پرسر و صدا و نسبتاً موفقی است که البته کماکان یک فیلمساز با توانایی خلق هنری را به دور از اوج خود به نمایش می گذارد؛ اوجی که حتی در فیلم جمع و جور اخیر او- آنجل- قابل ستایش بود.

تقدیرهای ویژه

بخش نمایش فیلم های کلاسیک و تقدیر از بزرگان سینما بخش بسیار مهم و قابل توجهی در جشنواره لوکارنو است که هر ساله مورد استقبال قرار می گیرد.

آنیس واردا، فیلمساز مستقل و متفاوت سینمای فرانسه، به دلیل یک عمر فعالیت سینمایی یوزپلنگ افتخاری دریافت می کند و هشت فیلم او از جمله فیلم معروف کلئو از پنج تا هفت به نمایش در خواهد آمد.

ژان پی یر لئو بازیگر معروف فیلم های تروفو و گدار هم جایزه یوزپلنگ یک عمر فعالیت سینمایی را دریافت می کند و چهار فیلم او از جمله مذکر مونث به نمایش گذاشته می شود.

ژولیت بینوش هم از بازیگرانی است که امسال مورد تقدیر قرار می گیرد. از او دو فیلم کپی برابر اصل (عباس کیارستمی) و آبی (کریستوف کیشلوفسکی) به نمایش در می آید.

رومن پولانسکی، فیلمساز تحسین شده لهستانی، هم از میهمانان ویژه جشنواره است که در یک "جلسه آموزشی استادان" (Masterclass) شرکت می کند و تجربیات خود را با تماشاگران در میان می گذارد.

سینمای ایران

"فکر می کنم سینمای ایران استعدادهای بزرگی دارد اما شاید در طول این چند سال اخیر برای ساخت فیلمشان مشکل داشتند یا نیازی به یک دوره استراحت دارند"

مدیر هنری جشنواره لوکارنو

جشنواره لوکارنو یکی از سکوهای اصلی جهش سینمای ایران در جشنواره های جهانی بوده و تاکنون در حدود صد فیلم تاریخ سینمای ایران را در بخش های مختلف خود به نمایش گذاشته که در نوع خود رقم حیرت انگیزی است.

اما علاقه این جشنواره به سینمای ایران افول کرده و از سال ۲۰۰۹ تا به امروز هیچ فیلم بلندی از سینمای ایران در بخش های مختلف این جشنواره به نمایش درنیامده است. سال گذشته تنها یک فیلم کوتاه ایرانی به نام اندورفین در این جشنواره به نمایش گذاشته شد، اما امسال حتی فیلم کوتاهی هم از سینمای ایران در بین ۲۷۴ فیلم پذیرفته شده در این جشنواره از ۴۷ کشور وجود ندارد.

کارلو شاتریان مدیر هنری جشنواره سال گذشته در گفت و گوی اختصاصی با بی بی سی فارسی گفت که گمان می کند دوران طلایی سینمای ایران در جشنواره های سینمایی افت کرده است: "فکر می کنم سینمای ایران استعدادهای بزرگی دارد اما شاید در طول این چند سال اخیر برای ساخت فیلمشان مشکل داشتند یا نیازی به یک دوره استراحت دارند؛ اما به هر حال من در ایران زندگی نمی کنم و دلیل واقعی‌اش را نمی دانم."