* رضا اسماعیلی در زندان سلماس اعدام شد * بیانیه ۳۷ زندانی انتخابات ۸۸

رضا اسماعیلی  در زندان سلماس اعدام شد

یک زندانی سیاسی کرد در سلماس به اتهام همکاری با حزب حیات آزاد کردستان (پژاک) امروز صبح ۴ ابان ۱۳۹۲ در زندان شهرستان سلماس اعدام شده است.

رضا اسماعیلی (مامدی) فرزند توفیق، ۳۴ ساله و اهل روستای دریک از توابع شهرستان سلماس که تیرماه سال ۸۸ توسط نیروهای امنیتی بازداشت شده بود؛ به اتهام «محاربه» از طریق «فعالیت تبلیغی و همکاری با حزب حیات آزاد کردستان (پژاک) به اعدام محکوم شد بود.

بر پای همین گزارش، دولت ایران بدون ابلاغ به خانواده ووکیل این زندانی سیاسی پس از اعدام پیکر وی را در قبرستان این شهرستان به خاک سپرده، اما خانواده و بستگان وی همراه با شمار زیادی از شهروندان کرد پیکر او را خارج ساخته‌ وبه زادگاهش منتقل داده اند. همچنین در سراسر شهرستان سلماس و روستاهای حومه آن فضای امنیتی تشدید شده است.

شایان ذکر است که رضا اسماعیلی در تیرماه سال ۸۸ به جرم همکاری با حزب حیات آزاد کردستان (پژاک) زندانی و از سوی دادگاه انقلاب خوی به اتهام محاربه، به اعدام محکوم شده بود.

قابل ذکر است، رضا اسماعیلی که مدتی طولانی را در بازداشتگاه‌های وزارت اطلاعات شهرستان سلماس سپری نموده بود، در زندان این شهرستان به سر ‌می برد.

شب گذشته حبیب الله گلپری پور دیگر زندانی سیاسی کرد محبوس در زندان مرکزی ارومیه بدون اطلاع خانواده و وکیلش اعدام شده بود.

بیانیه ۳۷ زندانی انتخابات ۸۸: دولتمردان روشن کنند در این وقایع چه جایگاهی دارند

۳۷ زندانی سیاسی حوادث پس از انتخابات محبوس در زندان های سراسر کشور در بیانیه ای با محکوم کردن آنچه در روز عید غدیر بر دختران موسوی در ملاقات با پدر و مادرشان رفته است نوشته اند: در عید غدیر بجای رفع حصر، سیلی به صورت دختران میرحسین نواخته شد و در همین ایام از درمان ضروری بیماری خطیر آقای کروبی ممانعت به عمل آمد؛ اقداماتی که امروزه بدنام‌ترین حکومت‌ها نیز از آن اجتناب می‌کنند.

به گزارش کلمه، این زندانیان سیاسی با تاکید بر اینکه با آمران و عاملان مظالم و فجایع سالهای گذشته سخنی نیست که علی ابصارهم غشاوة. خاطرنشان ساخته اند: درک این نکته نیز دشوار نیست که برخورد‌های عصبی آن‌ها انتقام گیری از مردم به دلیل رایشان در انتخابات اخیر است ولی انتظار از دولتی که در می‌تینگ‌های انتخاباتی خود اعلام کرده است در دولت آن‌ها دیگر حصری نخواهیم داشت متفاوت است. طبعا قصد بالا بردن انتظارات از دولت نوپایی را نداریم که در معرض انواع فشارهاست ولی از دولتمردان می‌خواهیم روشن کنند در این وقایع در چه جایگاهی قرار دارند؟ در دولت قبل وزارت اطلاعات آن دولت عهده دار حصر و محدودسازی آقایان موسوی و کروبی بود، و برخوردهای سخیف آن‌ها نیز مطابق شأن‌‌ همان دولت بود ولی امروز نقش دولت چیست؟