پایان اعتصاب غذای اعتراضی محمدرضا معتمدنیا پس از ۴۲ روز

۱۳۹۱/۳/۱

محمدرضا معتمدنیا، زندانی سیاسی که از فروردین ماه امسال در اعتراض به حبس میرحسین موسوی و مهدی کروبی و زهرا رهنورد دست به اعتصاب غذا زده بود، پس از دریافت پیام میرحسین به اعتصاب نامحدود خود پایان داد.

به گزارش خبرنگار کلمه، علیرغم اینکه درخواست میرحسین موسوی برای پایان این اعتصاب روز چهارشنبه منتشر شده بود، محمدرضا معتمدنیا روز شنبه از آن با خبر شد.

بر اساس گفته های همبندیان، این جوانمرد پیر در فضایی خاص که حاصل ۴۲ روز اعتصاب بود و با پیامی که اکنون در دستان این مبارز بود، گریست و با ارسال پیامی به مردم به اعتصاب غذای خود پایان داد.

در بخشی از این پیام ضمن تشکر از همه ی پیگیری ها و ابراز محبت ها آمده است: موقتا تا برآورده شدن خواسته هایم از ساعت ۱۴:۳۰ دقیقه ۱۳۹۱/۲/۳۰ پس از ۴۲ روز اعتصاب تر و خشک به اعتصاب خود خاتمه می دهم. بدیهی است در صورتیکه در آینده به درخواستم توجهی نشود مجبور خواهم شد اعتصابم را تجدید کنم تا این جسم نحیف و ناقابلم را در راه آرمان های انقلاب اسلامی و شهدای مظلومش تقدیم به خاک پای مردم خوب کشورم نمایم.

مشاور شهیدان باهنر و رجایی تاکید کرده که این اقدام اعتراضی را تنها راه ممکن برای نشان دادن اعتراض به مظلومیت رهبران و قربانیان و شهدای جنبش سبز در فضای ارعاب و خفقان و انحصار رسانه ای کنونی می دیده است. او از مسئولان خواسته است به جای دلسوزی برای فقر و تنگدستی مردم آمریکا و اروپا، به فکر مظلومیت مردم کشور خود باشند که حقوقشان پایمال می شود و هیچ دستاویزی برای احقاق حقوق از دست رفته شان نمی یابند.

متن کامل این نامه که در اختیار کلمه قرار گرفته به شرح زیر است:

بسم الله الرحمن الرحیم

وَمَن یُطِعِ اللَّهَ وَرَسُولَهُ وَیَخْشَ اللَّهَ وَیَتَّقْهِ فَأُوْلَئِکَ هُمُ الْفَائِزُونَ (النور ۵۲)

کسانیکه از خداوند و پیامبر او اطاعت کنند و در مقابل خداوند خاضع باشند و و از وی پروا کنند، اینانند که کامیابند.

اینجانب از حدود ۴۲ روز پیش که مبادرت به اعتصاب غذای اعتراضی نمودم و بر این باور و ایمان بودم و هستم که با حکم شرع و اخلاق نمی توان و نباید در برابر ظلم و ستم و پایمال شدن حقوق حقه مردم سکوت کرد و در قبال آن بی تفاوت بود.

میهن عزیز و بزرگ ما طی دهه های گذشته پیوسته شاهد از خود گذشتگی و ایثار ملتی بوده که برای تثبیت و تداوم بنیان های استبداد ستیز انقلاب مقدس اسلامی، صدها هزار شهید و جانباز والامقام را در طبق اخلاص تقدیم نموده است، از این رو فرزندان این سرزمین به خود اجازه سکوت در برابر انحراف را از مهم ترین مطالبات صدر انقلاب یعنی استقلال و آزادی و حاکمیت جمهور مردم را نخواهد داد.

بارها شاهد بوده ایم که فرزندان بیدار دل و هشیار ملت ما به آقایان بر اساس رهنمودهای قرآن و عترت، هشدار داده اند که پیش از دلسوزی برای مظلومیت مردم بحرین، فلسطین، سوریه …. و اظهار نگرانی برای فقر و تنگدستی مردم آمریکا و اروپا با صدای مظلومیت و یاری خواستن مردم کشور خود را بشنوید که روزانه حقوق تصریح شده شان در قانون اساسی، پایمال می شود و هیج دستاویزی را نیز برای احقاق حقوق از دست رفته شان نمی یابند.

در تاریخ اسلام پیوسته شاهد حضور مذبذبان و سخنوران و قلم بدستان منحرف و مزدور بوده ایم که در توجیه و پایمال شدن حق مظلوم و مسند نشینی نا بجای ظالم ترکتازی کرده و اینگونه استبداد را بر سرنوشت عمومی یک ملت حاکم نموده اند به همین گونه بود که حسین بن علی نیز برای بازشناسی سیره جدش رسول الله و شناساندن آن از پس انبوهی از جعلیات ارتجاعی اموی، خون خود و یاران را نثار و خاندانش را دستخوش اسارت کرد تا خط سرخ او میزان و فرقانی باشد برای تفکیک حق از باطل.

اکنون بر همه ما فرض است که چه از درون زندان و چه برون از آن، که خود زندانی است بزرگتر، فریاد مظلومیت رهبران دلیر، شجاع و در بند جنبش سبز را بگوش همه برسانیم.

جنبش سبز هرگز نمی تواند یادگار همت ها، باکری ها یعنی نخست وزیر حضرت امام جناب آقای مهندس میرحسین موسوی و همسر شجاع و دانشمندش سرکار خانم زهرا رهنورد و ابوذر زمان روحانی مبارز جناب آقای کروبی را به فراموشی بسپارد و از خواسته های اساسی خود یعنی آزادی رهبران سبز خود چشم پوشی کند اینجانب با توجه به اسارت و محدودیت های خود دست به اعتصاب غذا نمودم تا از این راه صدای اعتراضی خود و مظلومیت رهبران و قربانیان و شهدای جنبش سبز را بگوش همه مردم بیدار بخصوص جوانان کشور بزرگ ایران برسانم.

بدیهی است که در فضای ارعاب و خفقان و انحصار رسانه ای و محدودیت های زندان، همه راه های اعتراضی دیگر مسدود و بسته است.

اینجانب ضمن تشکر و قدردانی از مبارز نستوه و فخر عالم تشیع حضرت آیت الله العظمی یوسف صانعی و سرباز شجاع روح الله جناب آقای موسوی و همسر باوفا و دانشمندش سرکار خانم دکتر زهرا رهنورد و خانواده محترم روحانی مبارز و شجاع جناب آقای کروبی و کلیه دوستان و فرزندان و هم بندیان ۳۵۰ زندان اوین و سایر زندانها فرزندان و عزیزان در داخل و خارج که مرا مورد تفقد قرار داده و نسبت به وضع سلامتی من ابراز نگرانی کرده و خواستار شکستن این اعتصاب شده اند، بدینوسیله به اطلاع میرساند موقتا تا برآورده شدن خواسته هایم از ساعت ۱۴:۳۰ دقیقه ۱۳۹۱/۲/۳۰ پس از ۴۲ روز اعتصاب تر و خشک به اعتصاب خود خاتمه می دهم.

بدیهی است در صورتیکه در آینده به درخواستم توجهی نشود مجبور خواهم شد اعتصابم را تجدید کنم تا این جسم نحیف و ناقابلم را در راه آرمان های انقلاب اسلامی و شهدای مظلومش تقدیم به خاک پای مردم خوب کشورم نمایم.

وَمَنْ أَظْلَمُ مِمَّن ذُکِّرَ بِآیَاتِ رَبِّهِ فَأَعْرَضَ عَنْهَا وَنَسِیَ مَا قَدَّمَتْ یَدَاهُ إِنَّا جَعَلْنَا عَلَی قُلُوبِهِمْ أَکِنَّةً أَن یَفْقَهُوهُ وَفِی آذَانِهِمْ وَقْرًا وَإِن تَدْعُهُمْ إِلَی الْهُدَی فَلَن یَهْتَدُوا إِذًا أَبَدًا (الکهف ۵۷)

خداوند می فرماید: چه کسی ستمکارتر از کسی ست که به آیات پروردگارش هم که او پند می دهی روی بر می گرداند و کار و کردار پیشین خود را فراموش کند، ما بر دلهایشان پرده کشیدیم که آنها در نیابند و در گوشهایشان سنگینی نهاده ایم و اگر ایشان را به سوی هدایت فراخوانی، هرگز و تحت هیچ شرایطی راه نخواهند یافت.

یا حسین میر حسین

محمدرضا معتمدنیا