هجوم سیاستمداران فرانسوی بر مزار ژنرال دوگل

تبلیغ بازرگانی

از پیش‌ازظهر روز سه‌شنبه ٩ نوامبر، اهالی دهکدۀ "کولومبه له دو زِگلیز" شاهد راه‌بندان‌ها، تدابیر امنیتی استثنایی و ورود گروه‌گروه شخصیت‌هایی بودند که از هم اکنون خود را برای انتخابات ریاست جمهوری ۲٠۲۲ آماده می‌کنند.

روز نهم نوامبر البته هر سال فرصتی برای ادای احترام به ژنرال دوگل به‌دست می‌دهد، اما امسال، پنج ماه مانده به انتخابات ریاست جمهوری، مزار ناجی فرانسه در جنگ دوم و بنیان‌گذار جمهوری پنجم شلوغ‌تر از هر سال شد.

گلیست‌ها و دوگل

از همان آغاز مقاومت ژنرال دوگل در برابر هجوم آلمان نازی، پیروان و همکاران وی خود را "گلیست" نامیدند. اما بعد از جنگ و بخصوص بعد از مرگ دوگل (۱٩۷٠)، جریان "گلیسم" معرف بخشی از جناح میانه‌رو فرانسوی شد که قبل از هرچیز بر استقلال کشور (به‌ویژه در برابر آمریکا)، مخالفت با کمونیسم، اقتدار دولت مرکزی و نقش اساسی آن در پیشرفت و رفاه تأکید داشت.

تا مدت‌ها، جناح راست سنتی فرانسه خود را میراث‌دار دوگل می‌دانست. اما با شکل‌گیری اتحادیۀ اروپا و پول یورو، با گشوده شدن مرزها و قدرت گرفتن نهادهای اروپایی که به هرحال بخشی از اختیارات دولت‌های سنتی را محدود می‌کرد، مخالفت‌هایی در هر یک از کشورهای عضو اتحادیه به وجود آمد که از چیرگی روزافزون نهادهای اروپایی انتقاد می‌کردند. وجه مشترک این جریان‌های منتقد، تأکید بر اقتدار و حاکمیت ملی بود. به عقیدۀ آنها، نهادهای اروپایی نباید اختیاراتی داشته باشند که "ارادۀ ملی" را نقض کند.

"به عقیدۀ آنها، نهادهای اروپایی نباید اختیاراتی داشته باشند که "ارادۀ ملی" را نقض کند"برخی نیروهای تندرو اروپایی، از جمله راست افراطی در فرانسه یا ایتالیا حتی خواستار رها کردن پول واحد (یورو)، و بازگشت به پول‌های قدیمی شدند.

به طور کلی بازگشت به ارزش‌های ملی در طیف گسترده‌ای - از چپ افراطی گرفته تا راست افراطی – باب شد... و برای فرانسوی‌ها چه کسی بیش از دوگل می‌تواند مظهر حاکمیت ملی باشد؟

چشم‌انداز انتخابات

برای انتخابات ۲٠۲۲، حزب سوسیالیست فرانسه که سخت از تک و تا افتاده، خانم آن هیدالگو، شهردار پاریس را نامزد کرده است. اما در جناح راست سنتی (دنباله‌های ژاک شیراک یا نیکلا سازکوزی) بلاتکلیفی و رقابت‌های درون‌حزبی همچنان حاکم است.

روز سه‌شنبه، فقط از حزب "جمهوری‌خواهان"، پنج نامزد ریاست جمهوری بر مزار ژنرال دوگل حاضر شدند. این پنج تن همراه با رئیس حزب، دسته‌گلی بر سنگ گور نهادند و برای چند دقیقه رقابت‌ها و خصومت‌های درون‌حزبی را کنار نهادند. کریستیان ژاکوب رئیس حزب جمهوری‌خواهان اطمینان داد که "خانوادۀ جناح راست و میانه‌رو همگام و متحد پیش می‌رود".

این پنج نفر یک‌صدا شخصیت راست افراطی، اریک زمور را هدف گرفتند که هنوز رسماً نامزدی خود را اعلام نکرده اما همۀ نامزدهای جناح راست – از میانه رو تا تندرو – را به وحشت انداخته است.

اریک زمور که یک روزنامه‌نگار باسابقه است، با اتخاذ مواضعی به شدت افراطی و حتی به روایتی "فاشیستی"، در ماه‌های اخیر جنجالی بزرگ به راه انداخته و توجه رسانه‌ها را به خود جلب کرده است. وی به قدری "مطرح" شده که حتی دکان خانم مارین لوپن، رهبر جبهه ملی سابق (راست افراطی) را کساد کرده است.

رسانه‌ها گمان می‌بردند اریک زمور قبل از دیگران بر سر مزار دوگل حاضر شود. اما وی از این کار صرف نظر کرد و با طعنه به هجوم نامزدها، در توئیتر نوشت: "امروز یکمرتبه همه تغییر قیافه داده و ژنرال دوگل شده‌اند. من پیشنهاد می‌کنم که فقط به این وضعیت بخندیم: خود ژنرال هم اگر بود همین کار را می‌کرد"...

علاوه بر حزب جمهوری‌خواهان، دو تن دیگر از نامزدهای جناح راست متفرقه نیز هر یک جداگانه به دهکدۀ "کولومبه له دو زِگلیز" رفتند.

خانم آن هیدالگو نامزد سوسیالیست هم به نوبۀ خود از "شجاعت عظیم" دوگل ستایش کرد و گفت که بینش او فرانسه را نجات داد.

در این میان دولت نیز نخست‌وزیر ژان کاستکس را به آرامگاه فرستاده بود. او گفت: "همگی کم و بیش گلیست هستیم، اما دشوار آنست که در رفتار روزمره از ژنرال پیروی کنیم".

و بالاخره خانم مارین لوپن که میدان را بیش از حد شلوغ دیده بود ولی در عین حال نمی‌خواست از این فرصت صرف نظر کند، به شهر "بایو" در منطقۀ نرماندی رفت...

"این پنج تن همراه با رئیس حزب، دسته‌گلی بر سنگ گور نهادند و برای چند دقیقه رقابت‌ها و خصومت‌های درون‌حزبی را کنار نهادند"دوگل در سال‌های ۱٩۴۴ و ۱٩۴۶ به این شهر کوچک رفته و از جنبش مقاوت فرانسه تقدیر کرده بود. مارین لوپن هم با حضور در این شهر گفت: "من دوگل را به خاطر شجاعتش برمی‌گزینم و به پیروی از او در راه فرانسۀ مستقل و سربلند و برای زایش دوبارۀ حاکمیت ملی جهد می‌کنم"...

به نظر می‌رسد که با نزدیک شدن انتخابات ریاست جمهوری، همۀ انتقادهای قدیمی نسبت به دوگل – از جمله در مورد "دادن استقلال به الجزایر" و یا گرایش او به "خودرأی بودن" یا حتی به قولی "دیکتاتوری" – از یادها رفته باشد.

دریافت رایگان خبرنامهبا خبر-پیامک های ما اخبار را بصورت زنده دریافت کنید

آبونه شوید

اخبار جهان را با بارگیری اَپ ار.اف.ای دنبال کنید