'ناپدید شدن ده‌ها هزار کودک در هند در سال ۲۰۰۹'

در هند پیگرد قانونی یا اختیارات قانونی جداگانه ای برای برخورد با جرایم علیه کودکان وجود ندارد در دهلی، پایتخت هند، صدها پدر و مادر که در چند سال اخیر فرزندشان ناپدید شده است برای ابراز خشم خود نسبت به بی اعتنایی دولت به این موضوع، سرازیر خیابان ها شده اند و بار دیگر از مقامات خواسته اند که فرزندانشان را پیدا کنند. بر اساس برآوردهای سازمان های مدافع حقوق کودکان در هند که در ماه مارس منتشر شد، نزدیک به شصت هزار کودک در سال ۲۰۰۹ در سراسر هند ناپدید شده اند. والدین کودکان ناپدید شده که اغلب به طبقه ضعیف و فقیر جامعه تعلق دارند، مجبور بودند در ساعات حضور در محل کارشان فرزندانشان را در خانه تنها بگذارند. آنها می گویند مظنون هستند که فرزندانشان برای بیگاری یا فروش اعضای بدن، ربوده شده باشند. تازه ترین آمار حاکی است که هر روز ۱۶۵ کودک در هند ناپدید می شوند.

"بر اساس برآوردهای سازمان های مدافع حقوق کودکان در هند که در ماه مارس منتشر شد، نزدیک به شصت هزار کودک در سال ۲۰۰۹ در سراسر هند ناپدید شده اند"تخمین زده می شود که فقط در دهلی در سال ۲۰۰۹، هفت هزار کودک ناپدید شدند. اکنون،"بچپن باچائو آندولان"، که سازمان مدافع حقوق کودکان در هند است، خانواده های این کودکان را سازمان دهی کرده است. کیلاش ستیارتی، بنیانگذار این سازمان می گوید: "در حالی که تقاضا برای کارگر ارزان و اعضای بدن کودکان افزایش می یابد، تعداد کودکان ناپدید شده نیز بیشتر می شود و به همین دلیل است که دولت باید از خواب غفلت بیدار شود. اما مقامات دولتی باید تحقیقی سراسری را راه اندازی کنند که کار هماهنگ سازی نیروهای مبارز با جرائم علیه کودکان آغاز شود. آنها باید بعد ماموران پلیس را آموزش دهند و نگذارند این نیروها در این زمینه بی تفاوت بمانند." هند در حال حاضر قانونی برای منع قاچاق انسان دارد اما تعریفی که برای آن قائل شده، محدود است و بیشتر برای موارد روسپی گری و تن فروشی استفاده می شود.

دیویا آریا، گزارشگر بی بی سی در دهلی، می‌گوید در هند پیگرد قانونی یا اختیارات قانونی جداگانه‌ای برای برخورد با جرایم علیه کودکان وجود ندارد