جنگی درمیان نبود که بخواهد به صلح برسد!/ یدیعوت آحارونوت فاش کرد: دیدار نتانیاهو با بن‌زاید در سال ۲۰۱۸!

گروه سیاسی خبرگزاری دانشجو؛ وب‌گاه خبری وابسته به روزنامه صهیونیستی «اورشلیم پست» در گزارشی با عنوان «پیمان صلح یا عادی سازی روابط؟ نامش هرچه باشد، در هرصورت خاورمیانه در حال تغییر است» نوشت: این توافق صلح است یا عادی‌سازی روابط؟ این سوال بسیاری از افرادی است که از زمانی که اسرائیل و امارات توافق کردند روابط بین دو [رژیم] رسمی شود، از خود می‌پرسند. از یک طرف، امارات کشوری عربی در منطقه خاورمیانه (غرب آسیا) است و مانند بسیاری از کشور‌های دیگر، موجودیت اسرائیل را نمی‌پذیرفت. از طرف دیگر، چطور این معامله می‌تواند به معنای صلح باشد، وقتی جنگی در این میان نبوده است؟ برای اینکه صلحی بین دو کشور برقرار شود ابتدا لازم است خصومتی در میان باشد. هرگز موردی بین امارات متحده عربی و اسرائیل نبوده است. بله! امارات از روابط دیپلماتیک علنی با اسرائیل خودداری کرد امّآ هیچگاه همچون مصر و اردن نیز با اسرائیل نجنگیده است.

"از یک طرف، امارات کشوری عربی در منطقه خاورمیانه (غرب آسیا) است و مانند بسیاری از کشور‌های دیگر، موجودیت اسرائیل را نمی‌پذیرفت"دو کشوری که چندین جنگ با اسرائیل با هدف نابودی تل‌آویو داشتند. هنگامی که اسرائیل با هردو کشور به توافق رسید ـــ مصر در سال ۱۹۷۹ و اردن در سال ۱۹۹۴ ـــ

این پیمان‌ها به معنای آغاز دوره صلح بود. اسلحه‌ها زمین گذاشته شد، گذرگاه‌های مرزی باز شد و سفارت‌خانه‌ها [در قلمرو دو رژیم] تاسیس شد.

امّا در مورد امارات متحده عربی، سلاحی درمیان نبود که بخواهد غلاف شود!

اساساً روابط خصمانه‌ای بین اسرائیل و امارات نبوده است. برخلاف مصر که در سال‌های ۱۹۴۸، ۱۹۵۶، ۱۹۶۷ و ۱۹۷۳ با اسرائیل جنگید، امارات حتّی یک موشک هم سمت اسرائیل شلیک نکرد.

همین تفاوت امارات است که این توافق را کمی بیش از سازش با مصر و اردن، برای اسرائیل معنادار می‌کند. پیمان سازش با مصر و اردن که دو ستون ثبات در خاورمیانه هستند، اسرائیل را قادر کرد که بودجه نظامی خودش را کاهش دهد و در زمینه‌های دیگر استفاده کند و بتواند بر روی تهدیدات دیگر تمرکز کند. [امّا] پیمان در سطح دولت - دولت بود. هنگامی که به سطح ملّت - ملّت می‌نگریم، تغییرات بسیار اندک است. در زمینه گردشگری (به جز صحرای سینا) و تجاری (به جز گاز) چندان تغییری مشهود نیست.