در توصیف یک گل معرکه/ وقتی جهنم چند درجه سرد شد (عکس)

کد خبر: ۱۶۷۷۴۴۴/۱ زمان: ۲۰:۳۲  

۱۳۹۹/۱/۲۰ بازدید: 5,790 در توصیف یک گل معرکه وقتی جهنم چند درجه سرد شد (عکس)

مردم به اندازه کافی آرام نمی‌رقصند. مردم به اندازه کافی آرام راه نمی‌روند، اما توی این عجله‌نامه‌ای که اسم‌اش را گذاشته‌ایم زندگی، یک رونالدینیو هم بود که کارِ خودش را می‌کرد.

 

به گزارش "ورزش سه"، اگر روزی حافظه‌ام تنها قدرتِ نگه‌داشتن سی ثانیه تصویرِ فوتبالی داشت، این گل را برای خودم نگه می‌دارم. آخرین غنیمت. بهترین غنیمت. اگر روزی دختر(یا پسر) کوچک‌ام درباره جادوی فوتبال چیزی پرسید، این تصویر را نشان‌اش خواهم داد.

"کد خبر: ۱۶۷۷۴۴۴/۱ زمان: ۲۰:۳۲  1399/۱/۲۰ بازدید: 5,790 در توصیف یک گل معرکه وقتی جهنم چند درجه سرد شد (عکس) مردم به اندازه کافی آرام نمی‌رقصند"اولین جواب. بهترین جواب. تصویر بازیکنی که سرش را پایین نیانداخت و با تمامِ سرعت به قلب دفاع نزد، ایستاد، زمان را برای چند لحظه متوقف کرد، ادای رفتن به چپ و راست را درآورد و از همه اطرافیان‌اش، تماشاچی ساخت. نمایی از رونالدینیو، که این‌طور اغواگرانه فوتبال بازی می‌کرد.

 

این گل، به موزه‌ها تعلق دارد. به یکی از آن قفسه‌های شیشه‌ای شیک و بلند.

به آن تابلوهای«دست‌زدن ممنوع». فکر می‌کنم برای تماشای این گل، باید بلیت خرید و دلار خرج کرد. و ما چقدر خوشبخت بودیم که «مجانی» تماشایش کردیم. اگر بخواهند مجسمه رونالدینیو را بسازند، باید مدافعان چلسی را هم در اطراف‌اش خلق کنند. حتی پتر چک را، که یک گوشه ایستاده و نگاه می‌کند.

"اگر روزی دختر(یا پسر) کوچک‌ام درباره جادوی فوتبال چیزی پرسید، این تصویر را نشان‌اش خواهم داد"حتی تماشاگران پشت دروازه چلسی در استمفوردبریج را که مبهوت و متحیر از خودشان می‌پرسند:«این دیگر از کجا آمد؟».

 

 

 

 

 

 

این گل معرکه، قبل از هر چیز به هنر نیاز داشت. به رها کردن هنجارها. به خراب‌کردن پیش‌بینی‌ها. این گل معرکه به هنر نیاز داشت و البته کمی شرارت. برای چند درجه سرد کردنِ جهنم.

برای آن‌که دست تیمت را بگیری و از دل مخصمه بیرون بزنی. برای آن‌که در اوج التهاب، یک ضربه نرم را به عنوان راهِ بازگشت در نظر بگیری. آن شب رونالدینیو و تیمش، با ضربه سر جان تری شکست خوردند و تورنمنت را ترک کردند اما هنوز، هیچکس نمی‌توانست از حرف‌زدن درباره این لحظه دست بردارد. اگر طرفدار بارسلونا بودی، می‌دانستنی که خیلی زود با اعجوبه برزیلی، دست‌ات به آن جام لعنتی خواهد رسید.

 

 

حالا رونالدینیو، در حبسِ خانگی و فوتبال، گرفتارِ تعطیلی است اما حتما سال‌ها بعد، پدری دختر(یا پسر) کوچک‌اش را با این گلِ حیرت‌آور آشنا خواهد کرد و همه چیز را درباره رونالدینیو به آن‌ها خواهد گفت. بدون اشاره به خودویرانگری، پاسپورت جعلی و پول‌های از دست رفته.

"تصویر بازیکنی که سرش را پایین نیانداخت و با تمامِ سرعت به قلب دفاع نزد، ایستاد، زمان را برای چند لحظه متوقف کرد، ادای رفتن به چپ و راست را درآورد و از همه اطرافیان‌اش، تماشاچی ساخت"چند بیت شعر، در دفتری که چند خط خرابکاری هم دارد. در ستایشِ جادوگری که شماره ۱۰ می‌پوشید. لبخند می‌زد و به اندازه کافی، آرام می‌رقصید.

محمد حسین عباسی

• بارسلونا
• رونالدینیو
• تیم ملی برزیل
• لیگ قهرمانان اروپا
• چلسی
• برزیل

ارسال به تلگرام ستاره های ورزشی را در لنز ببینید از سراسر وب دیدگاه کاربران برای ارسال دیدگاه، باید وارد حساب کاربری خود شوید. برای ورود به حساب کاربری خود اینجا کلیک نمایید.

.