چاک ییگر، اولین خلبانی که دیوار صوتی را شکست، درگذشت

چارلز (چاک) ییگر، سرتیپ بازنشسته نیروی هوایی آمریکا و اولین خلبانی که در سال ۱۹۴۷ دیوار صوتی را شکست، روز دوشنبه ۱۷ آذر در ۹۷ سالگی درگذشت.

به گزارش خبرگزاری آسوشیتدپرس، جیم بریدنستاین، رئیس سازمان ناسا، در بیانیه‌ای گفت: «مرگ چاک ییگر برای ملت ما ضایعه‌ای بزرگ است.»

تعدادی از مقامات ارشد نیروی هوایی آمریکا نیز ضمن ابراز تاسف از درگذشت آقای ییگر شهامت و قابلیت‌های او به عنوان خلبان نظامی را ستودند.

چاک ییگر، متولد شهر کوچکی در ویرجینیای غربی بیش از ۶۰ سال یک خلبان فعال بود.

او در بخشی از زندگینامه خود نوشته بود: «زندگی تا دوران کهنسالی هدف اصلی نیست. نکته لذت بردن از تمامی سال‌های باقی مانده است.»

روز ۱۴ اکتبر ۱۹۴۷ چاک ییگر که در آن زمان ۲۴ ساله بود با یک هواپیمای مدل «بل اکس- ۱» با سرعتی بیش از ۶۶۰ مایل (حدود هزار و ۶۰ کیلومتر) در ساعت پرواز کرد و برای اولین بار در تاریخ هوانوردی دیوار صوتی را شکست.

او سال‌ها بعد گفت اگر هواپیما سوخت بیشتری داشت می‌توانست با سرعت بیشتری پرواز کند.

این پرواز تاریخی حدود یک سال به عنوان یک موضوع امنیتی مخفی نگاه داشته شد و همه فکر می‌کردند که خلبان‌های بریتانیایی اولین بار دیوار صوتی را شکسته‌اند.

در سال ۱۹۷۹ بر اساس تجارب و ماجراهای زندگی چاک ییگر کتابی با عنوان «مردان واقعی» منتشر و به سرعت به یکی از کتاب‌های پرفروش آمریکا بدل شد. در سال ۱۹۸۳ فیلیپ کافمن، کارگردان آمریکایی، بر اساس این کتاب فیلمی با همین عنوان ساخت.

چاک ییگر با شغل مکانیکی کار در نیروی هوایی را شروع کرد و با وجود آن که در اولین پرواز به عنوان مسافر حالش خیلی بد شد مدتی بعد به دوره آموزش خلبانی نیروی هوایی آمریکا پیوست.

او در طول جنگ جهانی دوم در ۶۴ ماموریت ۱۳ هواپیمای آلمانی را سرنگون کرد. در یکی از ماموریت‌ها بر فراز فرانسه اشغالی هواپیمای او سرنگون شد، ولی توانست با کمک پارتیزان‌های فرانسوی از کشور خارج شود و به خدمت بازگردد.

پس از پایان جنگ به عنوان خلبان پروازهای آزمایشی چندین دهه خدمت در نیروی هوایی آمریکا را ادامه داد و در طول جنگ ویتنام مدتی خلبان بمب افکن‌های بی‌۵۷ بود.

او در سال ۲۰۰۹ در مصاحبه‌ای گفت: «من با ۳۴۱ مدل هواپیمای نظامی مختلف و در تمام کشورهای جهان پرواز کرده‌ام و در مجموع ۱۸ هزار ساعت پرواز در کارنامه خود دارم.»