برانکو :پرسپولیس دیگر بُزدل نیست

فارس:  هفت هفته از لیگ برتر گذشته اما پرسپولیس تا اینجای لیگ نتوانسته است نتایجی بگیرد که دل هوادارانش شاد شود. این موضوعی است که شاید خود برانکو ایوانکوویچ بهتر از هر کسی آن را بداند اما موضوعی که او برای تیمش در نظر گرفته فقط تمرین است و تمرین و تمرین. این موضوعی است که این مربی کروات در زمان حضورش در خبرگزاری فارس آن را اعلام می‌کند.

روز گذشته برانکو میهمان خبرگزاری فارس بود و ضمن بازدید از بخش‌های گوناگون این خبرگزاری، دقایقی به سوالات خبرنگاران حوزه‌های غیر ورزشی پاسخ داد. این در حالی است که سرمربی پرسپولیس در گفت‌وگویی ۹۰ دقیقه‌ای هم با خبرنگاران ورزشی خبرگزاری فارس شرکت کرد و اعلام کرد که حاضر است پاسخ هر گونه سوالی را بدهد.

قبل از ورود به مصاحبه، عناوین مهم اظهارات برانکو به شرح زیر است؛

*فوتبالیست‌های ایرانی می‌دانند که مسی و رونالدو چه می‌کشند؟

*دست طارمی را خوانده‌اند، بنگستون برای فریب تراکتورسازی پنالتی زن شد

* چلسی با هزینه ۲۰۰ میلیون یورویی مورینیو پانزدهم جدول است

*من هم آقای گلی طارمی را دوست دارم،‌اما نه به قیمت زیان پرسپولیس

*زندگی برخی ملی پوشان در ایران منفی است

*خیلی ها با اسم علی دایی بازی می کنند

*دادکان دوست ابدی من خواهد بود

*من که بروم، یا علی دایی سرمربی پرسپولیس می‌شود یا یک فرد دیگر

*در پرسپولیس محبوب‌تر از تیم ملی هستم

*پیشرفت طارمی به خودش بستگی دارد

*قبول دارم که حمایتم از علی دایی اعصاب‌‌خُردکن بود

* نتایج من برای تیم ملی ایران ماندگار شد

*در دیدار با آلمان، علی کریمی یک تنه مقابل این تیم ایستاد

*پرسپولیس بزرگ‌ترین تیم آسیا و تهران هم پاریس شرق است

سال‌ها از جام جهانی ۲۰۰۶ گذشته است اما هنوز مردم فوتبال‌دوست ایران حسرت بازی با مکزیک را می‌خورند، جایی که خیلی به پیروزی مکزیک قدرتمند نزدیک شده بودیم.

بله، خودم هم چنین حسی دارم، آن بازی آنقدر به نتیجه گرفتن نزدیک بودیم که مکزیک تلاشی برای بازی نمی‌کرد.

"فارس:  هفت هفته از لیگ برتر گذشته اما پرسپولیس تا اینجای لیگ نتوانسته است نتایجی بگیرد که دل هوادارانش شاد شود"عملاً ما خودمان به خودمان گل زدیم. مکزیک آن زمان یک بازیکن مطرح مثل رافائل مارکز داشت و آنها تیم خیلی خوبی بودند. متأسفانه ۵ بازیکن ما تمرینات قبل از جام جهانی را به دلیل مصدومیت از دست داده بودند. علی کریمی، مهدی مهدوی‌کیا، وحید هاشمیان، فریدون زندی و ستار زارع بازیکنان مصدوم ما بودند و ما آن موقع خیلی مشکل داشتیم.

آن زمان نحوه بازی تیم ملی به گونه‌ای بود که حتی رسانه‌های خارجی هم درباره تیم ملی ایران صحبت می‌کردند.

بله. همه از عملکرد عالی تیم ملی ایران تعجب کرده بودند.

مکزیک در بازی مقابل ایران اصلاً از ما سرتر نبود و واقعاً حیف شد.

شاید باید بازی ایران و مکزیک را حسرت‌بارترین بازی مربی‌گری برانکو دانست.

بله،‌ من خودم می‌دانستم که کار سختی داریم و سخت می‌توانیم نتیجه بگیریم چرا که مشکلات زیادی داشتیم بازیکنی مثل علی کریمی سه ماه به دلیل مصدومیت تمرین نکرده بود. هاشمیان یک ماه مصدوم بود، مهدوی‌کیا مشکل دیسک کمر داشت، زندی از ناحیه زانو دچار مشکل شده بود و ستار زارع هم لگامنتش پاره شده بود، نویدکیا هم مصدوم بود. ما واقعاً مشکلات زیادی داشتیم و سخت می‌شد انتظار زیادی از این تیم داشت. ما با پرتغالی بازی کردیم که رونالدو، فیگو، کاروالیو و ... در این تیم بازی می‌کردند که همگی بازیکنان جهانی بودند آن هم در حالی که اسکولاری سرمربی این تیم بود.

"این موضوعی است که شاید خود برانکو ایوانکوویچ بهتر از هر کسی آن را بداند اما موضوعی که او برای تیمش در نظر گرفته فقط تمرین است و تمرین و تمرین"در ضمن ما یک گل هم پنالتی خوردیم. به هر حال حیف شد که نتیجه نگرفتیم و حیف برای آن نسل از بازیکنان شد که می‌توانستند در سطح جهانی یک کار مثبت انجام دهیم و متأسفانه این اتفاق نیفتاد. اتفاقاتی رقم خورد که این اتفاق رخ ندهد.

برانکو حسرت آن دوران را می‌خورد و هواداران فوتبال هم این روزها حسرت آن نسل از فوتبالیست‌ها را می‌خورند. به نظر شما این بستر برای فوتبال ایران فراهم است که دوباره شاهد ظهور چنین ستاره‌هایی باشیم؟

به هر حال تغییراتی در فوتبال ایران در حال انجام شدن است. الان بازیکنان بااستعداد زیادی در فوتبال ایران وجود دارد.

در آن نسل هم ما شاهد شکوفایی نسل دیگری از بازیکنان ایرانی بودیم. بازیکنان همه کار می‌کردند تا فوتبال موفق باشد و می‌خواستند که به موفقیت برسند. تمرین، زندگی و همه چیز بازیکنان برای فوتبال بود و به همین دلیل خیلی از بازیکنان آن دوره راهی اروپا شدند و اسم‌شان در تاریخ فوتبال درخشید. الان جوانانی که در حال ورود به فوتبال هستند تا به یک سطح بالا برسند خیلی زود راضی می‌شوند و متأسفانه به همان جایی که هستند قناعت می‌کنند. ظرفیت این بازیکنان خیلی زود پُر می‌شود و موارد دیگر به ذهنشان می‌آید انگار بازیکنان خیلی زود از همه چیز سیر می‌شوند.نسل قدیم فوتبال زمانی که به یک حدی می‌رسید تشنه‌تر می‌شد و بیشتر تمرین می‌کرد و این مسئله باعث می‌شد که آنها روز به روز از شرایط موجود بالاتر بروند اما ترس من این است که نسل امروز وقتی به یک سطح مشخص نزدیک می‌شود خیلی زود اشباع می‌شوند و تمرینات را شُل می‌گیرند.

"بله، خودم هم چنین حسی دارم، آن بازی آنقدر به نتیجه گرفتن نزدیک بودیم که مکزیک تلاشی برای بازی نمی‌کرد"سطح کار این بازیکنان پایین می‌آید و مشغول مسائل دیگری جدای از ورزش می‌شوند. بنابراین فعالیت اصلی یک بازیکن فقط تمرین است و در ۲۴ ساعت در روز مهم‌ترین کار او تمرین کردن است. همه موارد زندگی شخصی باید پیش‌زمینه‌ای برای تمرین کردن باشد. این مسئله یک مشکل نزد بازیکنان جوان است آن هم در حالی که استعدادهای خوبی در ایران وجود دارد اما باید خیلی کار کنند.

شاید کار کردن با بازیکنانی با جدیت در تمرین حاضر می‌شوند، لذت‌بخش‌تر است.

شما فکر می‌کنید چرا علی دایی بهترین گلزن تاریخ فوتبال است؟ چون اگر در تمرین حداقل ۵ گل نمی‌زد عصبی می‌شد. دایی اگر گل نمی‌زد ناراحت بود به همین خاطر او بهترین گلزن تمام تاریخ فوتبال شد به خاطر همین مسئله او هر چه در عمر ورزشی‌اش می‌خواست به دست آورد.

این الگوها توسط شما به جوانان منتقل می‌شود؟

حتماً.

من نمی‌دانم این بازیکنان چقدر می‌توانند در عمق چنین مسائلی بروند اما باید بدانند که فوتبال ایران یک زمان سه بازیکن در بایرن‌مونیخ داشت. علی دایی، وحید هاشمیان و علی کریمی در بهترین باشگاه دنیا بازی می‌کردند. بایرن‌مونیخ در کنار منچستریونایتد، رئال‌مادرید و بارسلونا ۴ تیم برتر دنیا بودند و در این شرایط سه بازیکن ایرانی در بایرن‌مونیخ بازی کردند. این یک اتفاق عجیب است و همین مسئله باید انگیزه‌ای برای بازیکنان جوان باشد نه اینکه تا یک مسابقه را خوب بازی کنند. فکر کنند همه کاری انجام شده و در بهترین شرایط قرار دارند.

"هاشمیان یک ماه مصدوم بود، مهدوی‌کیا مشکل دیسک کمر داشت، زندی از ناحیه زانو دچار مشکل شده بود و ستار زارع هم لگامنتش پاره شده بود، نویدکیا هم مصدوم بود"نمی‌دانم که این بازیکنان می‌دانند که مسی و رونالدو چه فشاری را تحمل می‌کنند حتی جوکوویچ و فدرر تنیس‌باز هم این شرایط را دارند. به طوری که توانسته‌اند ۱۰ سال در بالاترین سطح ورزش در دنیا قرار بگیرند. واقعاً فشار وحشتناکی روی این افراد است. اینها با حداکثر توان تمرین می‌کنند و تمام موارد زندگی‌شان را با ورزش تنظیم کنند. همه چیز زندگی اینها در خدمت ورزش است.

رسیدن به یک سطح بالا در کار مشکل نیست بلکه مشکل اینجاست که چطور در این بالاترین سطح باقی بماند. باید این را درک کرد و زحمت کشید تا در بالاترین سطح باقی بماند. این باید برای بازیکنان جوان الگو باشد.