طرح بیابان زدایی یک مانیفست تبلیغاتی برای سیاست مداران است

به گزارش خبرگزاری مهر، برنامه «صبح و گفتگو» رادیو گفت‌وگو با موضوع طرح بیابان زدایی؛ آوردن آب از شمال به کویر به صورت تلفنی با هادی کیادلیری مدیر گروه جنگل، مرتع و آبخیزداری دانشگاه علوم و تحقیقات گفتگو کرد.

هادی کیادلیری با اشاره به مفهوم بیابان زدایی اظهار کرد: وقتی از واژه بیابان زدایی صحبت می‌کنیم در ذهن می‌آید که ما بیابان‌ها را به اکوسیستم دیگری تبدیل کنیم در حالی که بیابان خودش یک اکوسیستم است و از موجودات و جانداران و گیاهان خاص خودش برخوردار است و اگر بخواهید این اکوسیستم را دست کاری کنید، مطمئناً تمامی این گونه‌های خاص در منطقه را از بین خواهید برد و این از نظر اکولوژیکی صحیح نیست.

وی تاکید کرد: ما نمی‌توانیم اکوسیستم بیابان را تغییر دهیم چون تغییرش به این راحتی امکان پذیر نیست. باید از سر بیرون کرد که ما می‌توانیم بیابان‌ها را به راحتی تغییر دهیم یا قابل انجام است، این امکان پذیر نیست.

مدیر گروه جنگل، مرتع و آبخیزداری دانشگاه علوم و تحقیقات در رابطه با نقش قوانین در جلوگیری از تغییر اکوسیستم، گفت: قوانین ما جامع است و همه چیز را پوشش می‌دهد و دست را باز گذاشته تا به راحتی هرجایی که هر اقدامی باشد و باعث تخریب اکوسیستم‌ها شود بتوان جلویش را گرفت. حتی در جزئیات هم این قانون مطرح شده است.

وی با اشاره به احداث سد فینسک در بالا دست بر روی رودخانه سفید رود در استان سمنان گفت: در منطقه‌ای که سد فینسک زده می‌شود، در واقع در میان چند منطقه حفاظت شده است و پناهگاه حیات وحش است و بهترین و حساس ترین مناطق را در آنجا داریم. اکوسیستم‌های کوهستانی در واقع کلکسیونی از زیستگاه‌ها هستند. این کلکسیونی از زیستگاه‌ها که روی همدیگر قرار می‌گیرند با دست کاری و دستبرد در این حوزه‌های آبی همه را می‌توانید دگرگون کنید و بسیار هم شکننده هستند و از طرفی این سدها جوابگوی کم آبی نه الان و نه در آینده نخواهد بود.

چون خود این سدها دچار کم آبی و خشکسالی هستند.

کیادلیری با اشاره به اینکه توسعه جدای از رشد است، اظهار کرد: خیلی از مسئولین دچار رشد هستند، رشد یک بعدی است یک بحث کمی در کوتاه مدت شاید اثری بدهد اما وقتی شما به دنیای امروز نگاه می‌کنید واژه توسعه را می‌بینید. اثر اقدامات توسعه را باید در بلند مدت نگاه کرد.

وی افزود: متاسفانه خیلی از مدیران تصمیم گیر ما با نگاه رشد دارند نگاه می‌کنند این نگاه برای قبل از سال ۱۹۷۰ است و به همین خاطر هم هست که ما اکثراً داریم محیط زیست را تخریب می‌کنیم و دلخوشیم که داریم به توسعه می‌رسیم در حالی که به هیچ وجه اینطور نخواهد بود.

مدیر گروه جنگل، مرتع و آبخیزداری دانشگاه علوم و تحقیقات یادآور شد: در خصوص دریاچه ارومیه هم همین بحث بوده، اشخاص آمدند با زدن سدها و گرفتن آب‌ها و دست کاری‌ها، درآمدی درست کردند و رشد موقتی دادند اما هیچ وقت به توسعه منطقه ختم نشد و نخواهد شد.

وی متذکر شد: سیاستمدارانی که دنبال این قضیه هستند آیا رفته‌اند بررسی کنند مثلاً سیاست کلی که در خصوص اصلاح الگوی مصرف آب ابلاغ شده بود، اجرایی شده است؟ طبق تحقیقی که شده اگر ۲۵ درصد در مصرف آب صرفه جویی شود به اندازه کل آب‌هایی است که در سدها جمع کردیم.

کیادلیری با بیان اینکه نمی‌توان درمان کوتاه کرد بعد محدودیت‌های زیادی را برای آینده ایجاد کرد، گفت: یکی از دلایلی که باعث نابود شدن ۲ میلیون هکتار در زاگرس شد، این است که ما آب را از تمام سرشاخه‌ها جمع کردیم و برای آبادی‌ها بردیم و خود اکوسیستم‌ها را از این مباحث محروم کردیم.